An Inconvenient Attachment

Chapter Two

Eirene

"Can you pull over, mister? Right there."

May malawak na ngiti na gumuhit sa aking labi ng bumaba ako sa taxi. Agad akong niyakap ng malamig na simoy ng hangin. Hindi ko maiwasang manginig sa lamig dahil 'di naman ako sanay sa ganitong klima. Sanay na sanay na ang balat ko sa klima na meron ang Pilipinas. The bustling, vibrant, multiclutural and cosmopolitan vibes welcomed me warmly despite the cold weather.

I'm in London, finally!

Walang niyabe na bumabalot sa daan ngunit malamig pa rin ang simoy ng hangin. Paskong-pasko na kung pagbabasehan ang panahom dito kahit matagal pa sumapit iyon.

"Ms. Eirene Diaz?" tanong na pumukaw sa akin.

"Hi there! I am Eirene Diaz." Agad na lumapit sa akin ang Briton na tumawag sa aking pangalan. "Is this the apartment building?"

"Yeah, so, shall we?"

Ngumiti ako ulit. "We shall!"

Magkatulong namin binitbit ang mga bag ko. Nang makapasok na kami sa loob, tumambad sa akin ang magandang staircase na gaya sa mga royal houses. Para akong pumasok sa classic regency films na pinapanood ko gaya ng Pride and Prejudice, Bridgerton, Persuassion. I feel like a lady all of a sudden, but when I realize that I have a lot of luggage, my shoulder went down.

"Nice staircase... Which floor?" I curiously asked,

"Fourth floor."

Wala sa sarili akong napatingin sa mga bagahe ko na dala. I have a big luggage, bug duffle bag and a box of my office things.

"Don't you have a lift here?" Nang umiling ang lalaking kasama ko. "I guess I need to start climbing the stairs now."

Iniwan ko muna ang mga libro ko kay Marishka. Sinabi ko na padadalhan ko siya ng pera bayad sa utang ko saka pampadala ng aking naiwan. Mabuti ang napilit ko iyon na pahiramin ako kung 'di mapapalampas ko ang pagkakataon na ito. Kaso umpisa palang, pasakit na ang hagdan na ito kahit maganda. Kahit tinulungan ako ng kasama ko, hindi ko pa rin maiwasan na hingalin at mapagod.

These stairs prove to me that I am not in good shape anymore.

"Sa wakas!" bulalas ko nang makarating na sa palapag na sinabi sa akin ni Michael. Habang nagbubuhat kami, kinausap ko siya at nalaman ko na Michael ang pangalan niya.

"What is it?" Tumingin ako kay Michael agad. Pakiramdam ko na-haggard siya sa pagbubuhat pero hindi lang marunong magreklamo. "Anyway, here is your aparment unit," aniya sa akin at sinusian na ang apartment ko. Pinauna niya ako pumasok sa loob bitbit ang designer bag ko. Ito na lang natira dahil itong nanay ko, pinagbebenta pala para magkapera.

"Is that the London Bridge?" tanong ko. The majestic view of the bridge amazes me more. I think I'm going to love this place! This is more than what I've read in novels and online articles.

"You mean the Tower Bridge?"

Oo nga pala iyon ang tawag ng mga Briton sa pamosong landmark nila. Dahan-dahan akong tumango bilang sagot. London Bridge refers to the late Her Majesty as her death code. Now that London is in his new era, Londoners have to embrace the changes slowly.

Wait, am I a Londoner now?

Not until I applied for a citizenship card or, if possible, married a citizen. I think the latter is a much better idea.

"Uhm, Ms. Diaz?" May kamay na kumaway-kaway sa harap ko.

"Yes! I'm sorry. I-I spaced out a bit. You know, daydreaming." Natatawa kong sambit ngunit walang epekto kay Michael. "Uhm, the bridge is so majestic!"