29

945 109 47
                                    


____

seonghwa: hongjoong

hongjoong: ne

seonghwa: bize gelsene

hongjoong: niye

seonghwa: bilmem sıkıldım

oyun falan oynariz

hongjoong: ha

geleyim istersen fark etmez bna

seonghwa: e gel diyom ya iste amk

hongjoong: tm niye kizdin ki simdi

seonghwa: kizmadim

hadi gel sonra markete gidelim abur cubur aliriz

hongjoong: geliym 5 dkya

____

hongjoong geldiğinde markete gitmiş, oradan da eve geçmiştik tekrardan.

elimizdeki poşetleri masaya koyduktan sonra kase çıkartıp abur cuburları koymuştum. hongjoong ise köşede durup üstünü çıkarmadan beni izliyordu.

"ne yapıyorsun?"

transtan çıkmış gibi irkildiğinde gülmemek için kendimi zor tutmuştum. soğuk hava yüzünden giydiği mont minicik gösteriyordu onu.

"ha? gözüm dalmış. ben... üstümü çıkartıp geleyim."

diyerek ayrılmıştı mutfaktan. ben de kaldığım yerden devam edip yiyeceğimiz şeyleri kaselere koymuş, oradan da götürmesi kolay olsun diye tepsiye yerleştirip salona geçmiştim.

tekli koltukta oturan bedene baktığımda televizyonda film seçiyordu. gülümserken büyük koltuğa geçip ağzıma bi cips atıvermiştim.

"ee, ne izliyoruz?"

"bilmiyorum, yeni zombi dizisi gelmiş. izleyelim mi?"

onaylar şekilde kafamı sallarken kendi cipsimi alıp koltukta uzanmış ve televizyona dönmüştüm.

"sen niye orada oturuyorsun? uzansana koltuğa."

hongjoong'a döndüğümde ilk başta bana sonra da koltuğa bakmıştı. bugün bi garipti.

gerçi dün yaptığı daha garipti. beni sınıyordu.

cevap vermeyince tekrar televizyona dönmüştüm ki yanı başımda hissettiğim şeyle kafamı kaldırmıştım. tepemde dikilip bana bakıyordu.

"ne?"

cevap da vermiyordu. içine bir şey mi girmişti bu çocuğun?

uzandığım yerden kalkıp oturma pozisyonuna geçtiğimde hongjoong hemen yanıma yerleşivermişti. amacı bu muydu yani? boş koltuk varken niye dibimde duruyordu?

hiçbir şey demeden televizyona bakıp cips yemeye başlamıştı. bacaklarnı da bağdaş yaptığında keyifle gülümsemişti.

fazla sorgulamayacaktım. ben de bir bacağımı koltuğa attıktan sonra televizyona dönmüştüm.

..

3 bölümün sonunda yiyecek hiçbir şey kalmamış ve sessizce oturmaya devam etmiştik. dizi gerçekten de güzeldi. zombi dizilerini her zaman severdim.

arada hongjoong korkup kolumu tutuyor, sonra da ne yaptığının farkına varıp geri çekiliyordu. yüz ifadesi o kadar komik oluyordu ki kendimi zor tutmuştum gülmemek için.

"eğer zombi salgını olsaydı ve ben enfekte olsaydım ne yapardın?"

bölüm bittiğinde sorduğu soruyla ona dönmüş ve göz devirmiştim.

seoul | ateezWhere stories live. Discover now