ကိုျမင့္နိုင္တစ္ေယာက္လဲ ရပ္ၾကည့္ေနရာမွ ျပာျပာသလဲ ၀င်တွဲပေးသည်။
"ကိုႀကီးလက္႐ုံး..ရတယ္မလားဗ်..လက္လဲနာသြားေသးတာလား.."
"အင္း..နဲနဲပါ ငါရတယ္ "
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေခါင္းက ဆစ္ခနဲဆစ္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားၿပီ မူးေဝေနေသာ္လည္း အားတင္းကာ ေလွ်ာက္ေနမိသည္။
စာရင္းငုံ႕စစ္ေနစဥ္ က်လာေသာအရာေၾကာင့္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရလိုက္။ႀကဳံေနက် အရာမဟုတ္၍လည္း သတိမမူမိလိုက္တာ။အခ်ိန္ခနေလးအတြင္း ႐ုတ္တရတ္ႀကီးျဖစ္သြားေတာ့ ကာကြယ္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ေပ။
မွတ္မိသေလာက္ဆို အေပၚမွာ ဘာပစၥည္းမွရွိမေနသလို ဘယ္သူမွလဲတတ္ထားတာမ်ိဳးမရွိ။ခုမွ ဘယ္လိုေျခေထာက္ေပါက္ၿပီး အေပၚတတ္ကာ ျပဳတ္က်လာသည္မသိေပ။ေခါင္းက ရီေဝေဝ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ၾကာၾကာပင္ မစဥ္းစားနိုင္။
"ကိုႀကီးလက္႐ုံး..ေျဖးေျဖး ရတယ္မလားဗ်.."
ဖိုးေထာင္လဲ ကိုႀကီးလက္႐ုံးကို ကားထဲအသာသြင္းေပးကာ ၀င်ထိုင်ရသည်။
"ရတယ္.."
"ကဲ ..ျမင့္နိုင္ မင္းလဲလိုက္ခဲ့ ..ကားဆရာေမာင္းလို႔ရပီ .."
ကားေမာင္းတတ္သည့္ကိုမိုးေဇာ္မရွိေသာ္လည္း ကားဆရာပစၥည္းသြားမပို႔ေသးသည့္အတြက္ ေတာ္ေသးသည္။
ဖိုးေထာင္နဲ႕အတူ ကိုဘလွ ႏွင့္ ကိုျမင့္နိုင္ကပါ ေဆး႐ုံကို အေဖာ္လိုက္ေပးၾကသည္။ဖိုးေထာင္တစ္ေယာက္တည္းဆို တစ္ခါမွမႀကဳံဘူးေသာေၾကာင့္ ခ်ည္ခင္အစရွာမရသလို ဘာလုပ္လို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းကို သိမွာမဟုတ္ေပ။
...
...
"လူနာ..ေခါင္းက မ်ားမ်ားစားစား မူးေဝေနတာမ်ိဳး ရွိေသးလား.."
"အရမ္းမမူးေတာ့ပါဘူး ဆရာ"
"လက္ေရာ ကိုက္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္လား.."
"ခုေတာ့ မကိုက္ေသးပါဘူးဗ်.."
"လူနာကို တိုက္ဖို႔ေဆးစာရင္း ေရးေပးလိုက္ပါ.."
"ဟုတ္ကဲ့..ဆရာ"
စိုးရိမ္ရသည့္ အေခုအေနမဟုတ္ေသာ္လည္း ေခါင္းကခ်ဳပ္လိုက္ရတာျဖစ္သည္။ေဒါက္တာက ျပန္မထြက္ေသးခင္ အေသးစိတ္ကအစ ေမးျမန္းၿပီး ပါလာသည့္နာ့စ္ေလးအား ေဆးေတြေပးရန္ေျပာသည္။
YOU ARE READING
မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]
Short Story"ထွက်သွားခိုင်းလဲ ထွက်မသွားမယ့် ကျွန်တော်မလို့ အကိုသာ ခါးသိမ်သိမ်လေးတွေကို မတွန့်တိုကြေး"
22(Zawgyi)
Start from the beginning
![မောင့်ရဲ့နှိုင်း (သို့မဟုတ်)နှိုင်းတုမမှီ [COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/317528845-64-k240391.jpg)