"Nasıl anladın?"
Gerginlik tüm vücudumu ele geçirirken parmaklarımla oynamaya başlamıştım. Korkuyordum açıkçası. Kalbim götümde atıyordu.
"Nami söyledi." dediğinde duyduğum şeyle gözlerim kocaman açıldı. "Para karşılığında." diye eklemişti.
Nami'den bunu hiç beklemezdim. Para için yapmayacağı bir şey yoktu, doğru. Ama sırlarımı yayacak son kişiydi Nami.
"Vay, alçak."
Mırıldandığımda Zoro gülmüş ve açıklama yapmaya çalışmıştı.
"Ona kızma. Söylemesi için ben zorladım."
Nami'yi zorla konuşturduğuna göre -ne kadar 'zorla' olduğuna inanmasam da- onu sevdiğimi kendisi anlamış olmalıydı. Şaşırmıştım açıkçası. "Ne zaman fark ettin?" diye sordum gözlerine bakarken. Düşünür gibi yapıp "Oldu bayağı." demişti.
"Uzun zamandır şüpheleniyordum fakat ihtimal vermek de istemiyordum. Arkadaştık sonuçta. Ama daha dikkatli bakınca bana olan derin bakışlarını fark ettim. Ne yapacağımı bilmiyordum. Seni kaybetmeyi göze alamazdım fakat karşılık da veremezdim sana.
Son zamanlarda fazla belli ettiğimin farkındaydım ama sürekli salak bu anlamaz diye düşündüğüm için anladığını fark edememiştim. Oysa son zamanlarda yaşadığımız şeyler boş şeyler değildi. Arkadaşa yapılmayacak türden şakalarını da sayarsak sürekli onun ne kadar aptal olduğunu düşündüğüm ve anlayacağına ihtimal vermediğim için aptal olan ben olmuştum. Zort olmuştum resmen.
"Şimdi ne olacak?" diye sordum çekingen bir şekilde. Başımı eğip ellerime odaklandım yeniden. Gerginlikten sıçacaktım şimdi.
"Ne istersen o olacak." dedi Zoro eğilip aşağıdan gözlerime bakarken. Ardından çenemi tek eliyle kavradı ve yüzlerimizi aynı hizaya getirdi.
"Bunca zaman seni üzenin ben olduğumun farkına varamamışım bile. Benim yüzümden üzüldüğünü fark ettiğimde içimde bir acı belirdi. Nedeni neydi, vicdan azabı mı? Çok düşündüm ne yapacağımı. Seni kaybetmeyi göze alamazdım Sanji. O an anladım sana karşı farklı şeyler hissettiğimi."
Sözleri karşısında şok olsam da tepki veremeyecek kadar büyük bir duygu karmaşası içine girmiştim. Bunları gerçekten Zoro mu söylüyordu. Yoksa nefessizlikten bayıldığımda ölmüştüm de rüya mı görüyordum?
İki eliyle yanaklarımı avuçlayıp yüzünü bana yaklaştırdığında nefesini yüzümde hissedebiliyordum. Tenimi okşayan sıcak nefesi gözlerimin kapanmasına sebep olmuştu istemsizce.
"Kararı sana bırakıyorum Sanji. İstersen yılların acısını çıkar benden. Söv, döv... Ya da istersen seni şurada bi si-" ağzına attığım şaplakla lafı bölünmüşken sinirle bacağına tekme attım.
"Salak bi duyan olacak!"
Umursamaz bir tavırla omuz silkip hala ağzının üzerinde duran avucumu öptüğünde adeta midemde kelebekler uçuşmaya başlamıştı. Yavaşça elimi çektiğimde "Ee?" dedi. "Ne yapalım?"
Her şey üst üste geldiği için olanları hazmetmem biraz zaman alacak gibiydi. Bu süre zarfında oturup düşünmem ve anın gerçekliğini teyit etmem gerekiyordu. Hâlâ rüyada olduğumu düşünüyordum çünkü.
"Yemek mi yesek ne yapsak?"
🍒🍒🍒
Yemin ederim batırdıkça batırıyorum.
Sanırım bundan sonraki bölüm final bölümü olacak.
Ama sakın üzülmeyin aklımda bi zosanlaw bi de ace x sabo kurgusu var. Önce hangisini salayım?
Bu arada yorumlarınız beni yazmaya teşvik ediyor. Sayenizde diğer kurguları yazmak için motivasyon bulabiliyorum. Bu bölümü de fizik ödevinden sonra yazdığım için cümleleri saçma oldu ama olsun.
Teşekkür ediyorum beni okuyan 4 kişiye ndkwbdkbeoshaond <3
(Güncelleme: 5 olmuş dkwbfobwod)
O kadar uykum var ki kapanış konuşması bile yapamıyorum neyse yarın finali atarım bay
