The Company Series 2: The Long Distance

CHAPTER 3: OFFICIAL

Henry: Accept mo request affinity ko bby.

Me: Oum..mamaya pag-iisipan ko pa eh..

Pang-aasar ko. Nasa school kasi ako dahil graduation namin sa NSTP.

Henry: Luhh!

Me: HAHAHA oo nga bby. Pag-iisipan ko pa nga po.

Henry: Send pic mahal.

Nagsend ako ng pic kasama ang bff ko.
Matagal pa bago nagsimula ang graduation kaya naman nakapag-asaran pa kami.

Medyo inis ako ng makauwi. I can't believe na di matutuloy ang cadet's ball mamaya.

Naghanda pa naman ako ng susuotin.

I have my blue infinity long gown which I really love to wear. Nanghiram din ako ng heels at pang make-up.

"I hate the NSTP Director!" Singhal ko habang papaalis kami sa auditorium ng campus.

"Hayst! Saan ba bahay non? Usap lang kami ng masinsinan..HAHAHAH!"

"Tao sa tao. Hanep!" Dugtong naman ni Miya.

Nagkakaisa talaga kami pagdating sa lahat ng bagay. We're best friends ever.

Di ko alam ang mangyayari kung wala sya. She's my sister slash my mama slash my gemini.

"Boring noh? Arat nomo?"

(Nomo means inuman)

Sabay lang kaming napatawa at napatahimik.

I can't move on. Yun na nga lang ang tanging way naming mga estudyante para makapagchill at unwind eh.

"Sayang! Di ko maisasayaw yung Senior natin na crush ko." Maktol ko habang papasok ng boarding house.

"Si Sir Gabor ba yan?".

"HAHAHA hindi noh." Tanggi ko na tinawanan nya lang.

Hanggang sa kinabukasan ay di pa rin kami tapos. Natatawa na nga lang kami tuwing naiisip iyon.

"Hayst! Kainis talaga yun!" Si Miya na tinutukoy ang di natuloy na cadet's ball.

Nasa kusina sya, katatapos lang magluto.

At heto ako, basang basa sa ulan..jk.

Kakagising ko pa lang ng magring ang aking cellphone. Agad kong nabasa ang screen. Napuyat ako kagabi kalalaro ng ml.

'Good morning..' medyo paos pa ang boses nya sa kabilang linya. A smile crept on my lips hearing his soft voice.

"Good morning love." Nakangiti kong bati.. Hayst parang ang sarap ulit matulog habang pinapakinggan syang magsalita.

'Kumain ka na?'

"Nakahiga pa hahaha.."

'kumain ka na jan...may klase ka pa mamaya.'
'Mahal?'

"Hmmm" napapangiti pa rin ako tuwing tinatawag nya akong mahal.
Diba dapat bhabe. Babi. Labs ko. Baby. But still 'mahal' hits different. Makaluma pero nakakakilig.

Flashback.
Me: Hahaha. Ang cute!

Henry: Alin yun bby?

Me: Gusto ko yung callsign na mahal hahaha..

Henry: Edi yun na lang tawag ko sayo.

I still remember it.
At simula non madalas na nya akong tawaging mahal.

'Hmm... tayo na..officially?' Putol-putol nyang tanong tila pinag-iisipan pa

"Oum" Nakangiti kong sagot.

'Talaga? Sure ka mahal?' Halata ang saya sa boses nya.

"Opo." Tumango pa ako na tila kaharap ko lang sya. I don't know what to say. It's my first time believing on internet love.

'I love you!' Rinig ko ang tawa nya sa kabilang linya.
'Thank you mahal.'

"I love you too baby."

I can feel a thunder of emotions when talking to him. I can imagine him talking to me, traveling with me and almost seeing myself living together with him. Natatakot ako na baka maulit lang ang dati.

Ganito nga talaga kapag teenager ka. Madali lang sayo ang mahulog at maniwala.

I always trust him. Pero minsan dumadating talaga ang mga bagay na di inaasahan. A small things that will break your trust.

Henry: Wala akong babae ano kaba? Pinaniniwalaan mo kasi yung mga taong wala namang ambag sating dalawa.

Me: Bakit parang kasalanan ko pa?

Henry: Ou kasalanan ko na. Ako na nagsosorry..Pinapalaki mo pa mahal ohh..

Ngayon simpleng away lang pero di ko maiwasang isipin na balang-araw lalaki at lalaki din ang mga maliliit na di namin pagkakaunawan.

Me: Oo na nga po..sorry na.

Henry: Sorry din

The best thing in a relationship is when your partner knows how to protect your feeling.
And the two of you both knows how to lower the pride and willing to say sorry.

Ang sarap lang sa pakiramdam na alam ng boyfriend mo kung paano mapapagaan ang loob mo.

Me: Okay lang mahal.. kasalanan ko naman talaga eh..di ko lang maiwasan na hindi mag-overthink.

Henry: Ano ba sabi ko sayu Wag ka mag overthink kasi nga mahal na mahal kita di kita kayang ipagpalit.

Me: Sobrang miss na kasi kita. Nasanay ako na araw-araw kang kachat at kacall..

Henry: Ako din naman mahal ihh miss na miss kita. Ikaw nga lang tinitingnan ko sa wallpaper ko pag gising ko ihh.

Henry: Kunti na lang mahal. Madali lang din naman ang mga araw ihh.

And it was fvcking long. Nasa bahay ako ngayon. Umuwi ako dahil bakasyon namin.

Walang signal, walang wifi.

Every after 2 days lang ako nakakapag-online. And it is getting worst.. walang araw na lumipas na di ako nag-aalala.

Taga-GenSan sya. Sa South Cotabato Mindanao.

And from there to my place costs a thousand.

I live in Oriental Mindoro. Sa taas ako habang sya ay nasa dulo na ng bansang Pilipinas. Imagine the odds? How can we make it even? Kung walang kasiguraduhan.