Desienne (Harry Potter Next Gen Fanfiction)

fifteensssss

Elnora kabusundan güç bela uyandığında nefes nefeseydi. İlk birkaç saniye Absentis'i düşündü ve düşüncelerinden sıyrılamadı. Ardından gözleri yastığına çevrildi. Islak olduğunu fark ettiğinde nefesinin düzensizliğini geçirmek için derin nefesler alıp verdi.

Gerçek değilmiş, diye fısıldadı Absentis'e. Oysa ses yoktu.

"Absentis?" diye sordu. Sesi zihninde yankılandı ama Absentis görünürlerde yoktu. Elnora uyanmayı başarmıştı, Absentis ise hâlâ kabusta olmalıydı.

"Merlin..." diye mırıldandı genç kız. Absentis'i kurtarmak için kafasını başka şeylerle meşgul etmeliydi, böylece beyni ona odaklanıp rüyaya bir son verirdi. Elnora hızla ayaklandı ve yatakhanelerden çıktı. Helga'nın horlamasını duyduğunda "Lumos." diye fısıldayıp saati kontrol etti. Gün doğmak üzereydi.

Hızla ortak salondan çıktı. Önce mutfağa gitme kararı aldı ama ardından bundan vazgeçip bahçeye gitmeye karar verdi. Temiz hava zihnini açarsa rüyaları kovabilirdi, bu daha önce işe yaramıştı.

Merdivenlerden çıkmaya başlamışken geriden, aşağıdan bir tıkırtı sesi geldi. Kız ışık huzmesi yayılan asasını korkuyla oraya çevirdiğinde koridorun sonunda bir hareketlenme gördüğüne yemin edebilirdi.

"Kim o?" diye fısıldadı koridora. Bu saatte bina başkanlarından birine yakalanması onun için hiç hayırlı olmazdı.

Oysa ses gelmedi. Elnora merakla merdivenlerden inip koridorlarda adımlamaya başladı. Sarhoş bir öğrenci miydi yoksa? Belki de Slytherin öğrencileri yine parti düzenlemiştir, diye düşündü. Yardıma ihtiyacı olan biri var mı diye koridorda adımlamaya devam etti. Adrenalin sayesinde zihni yeterince açılmıştı ve Absentis yorgun bir sesle:

Nora, diye fısıldamıştı. Elnora durdu ve gülümsedi.

"İyi olmana sevindim."

Absentis de gülümsedi. O an koridorun sonundan bir ses çalındı kızın kulaklarına. Bu daha çok su altındaki birinin çığlıkları gibiydi. Elnora sesin kulaklarını, zihnini ve hatta ruhunu sardığını hissedebiliyordu. Yavaş yavaş bedenindeki havanın çekildiğini hissediyordu.

"NORA KAÇ!" diye bağırdı Absentis aniden. Genç kız korkuyla bir adım attı ve ardından dizleri üstüne düştü. Nefesi gittikçe tükenirken elleri boğazına gitti. Çığlık atmaya çalıştı, etrafını saran yoğun havayı elleriyle dağıtmak istedi. Gözleri yavaşça kararırken zihnindeki çığlıkların onu ele geçirdiği hissine kapıldı. Ciğerlerindeki hava boşaldığında sağ omzu üstüne düştü. Zihninde kontrolü yitirdiğine dair bir his gezinirken görme yetisini iyiden iyiye kaybetmişti. Kendini vücudunun derinlerine doğru çeken bir karadeliğe kapılmış gibiydi. Yavaş yavaş içe çöküyordu zihni, hissedebiliyordu.

"Wolwirnia."

Ses ve büyünün sıcaklığı kızın kulaklarına ve oradan da zihnine süzüldü. Elnora zihninin içindeki karadelik hissini kaybettiğinde bedeni yere yığılmıştı bile.

⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜

James Sirius asasını indirdi ve nefes nefese bir şekilde kıza ulaştı. Elnora'nın yere yığılan bedenini sırt üstü çevirip kızın nabzını aramaya başladı. Oysa parmak uçlarında hissedebildiği tek şey genç kızın soğuk bedeniydi. Korkuyla mırıldandı.

"Merlin, hayır!"

Titreyen parmakları yanlışlıkla kaydığında kızın nabzını hissetti ve rahatlamış bir nefes aldı. Ardından elini Elnora'nın hafif aralık dudaklarına yaklaştırdı. Genç kızın nefesinin sıcaklığı eline vurduğunda yerdeki çapulcu haritasını cebine sıkıştırdı ve kızı yerden kaldırıp revirin yolunu tuttu.