The Last Piece I : Call of the Past

CHAPTER 124

"Same either, kung aalis man ako at mananatili na sa Europe, ay hintayin ko munang magising si Samantha, I'm still hoping. She's a fighter, she'll wake up," sagot rin ni Athaliah.

"Sam's beautiful even her eyes closed no? kay sarap parin niyang pagmasdan sa higaan, pero hindi ko rin mawala ang lungkot na mararamdaman dahil sa sinapit niya. If only this things didn't happened. She doesn't deserve this. Isang biktima sa traidor na pag-ibig, isang biktima ng pagsususklam, isang biktima sa tadhana. And now, I can't imagine seeing her like this, nag aagaw- buhay," may halong lungkot na sanaysay ni Jeneshka.

"We all are a victim. Hindi na protektado ang Las Casa de Navidad, it's not safe anymore. I guess it's time for us to move." Saad naman ni Kyler sa tatlo. Napatingin naman sila sa kanya at nalilito sa sinabi nito.

"What do you mean Ky?" Tanong ni Caelum dito.

"It is better if we leave the Philippines also, manirahan tayo sa malayo. Start new things, ang malayo tayo sa panganib. Hindi tayo tiyak kung ano ang mangyayari sa buhay natin dito. We should continue our studies abroad, get a new life, and when the right time comes ay ang tadhana na lamang ang maglaan sa atin ng oras kung kailan tayo muli magsama-sama," he added. Sadness passed through their faces.

"Sa palagay ko ay tama nga si Kishmael," Saad ng bagong dating na mommy ni Samantha.

Kahit ito ay bakas ang pagod at lungkot sa kabuuang anyo na. Even if she's the prettiest ay hindi mawala sa mga mata nito ang sakit dahil sa sinapit ng anak niya.

Nasa likuran ng senyora sina TOP, ang mga magulang nito at sina Don Gustavo at Donya Harriet, kasama din sina Senyora Garnet at ang mommy ni Zircon, Alexa at ng kambal na sina Sealtiel at Juhediel.

"Tita Dhalia, takot na po ako," naiiyak na sabi ni Selena bago ito lumapit sa senyora at niyakap.

"Ssh, I know sweety, I know," Pagpapakalma ng senyora sa kanya.

"Malungkot man ito sabihin pero mabuti nga sana kung ang sinabi ni Kyler ay ang gagawin ninyo," dagdag ng senyora.

"We can't just leave our homeland, tita," Malungkot na sabi ni Arjo.

"If we do that, hindi kayo mapapahamak. Alam kong maninibago kayo but for now, Las Casa is not safe for you," naiiyak na sabi na rin ng Senyora Dhalia.

"Hindi ko na kasi alam kung kailan na lang si Samantha dito"

"She is still in severe condition. At ayokong idamay kayo dito, you're too young to experience this. Mas mabuti kong itutuloy niyo ang mga plano ninyo sa buhay sa ibang bansa. Leave as an agent and be what you want to be. An ordinary person where you can follow your passions and achieve the things you want in your live," She added. Nanatili lamang silang nakayuko.

"It's hard to think that way tita, now that Samantha's still there, on that bed laying with a lot of apparatus on her sides. It's hard to think that we can't achieve those without her. Hindi kami sama-samang bumukod ng buhay namin, hindi siya namin kasama," Malungkot na saad ni Alice.

"We understand, as what my grand daughter promised you na sama-sama kayong lumaki, na sama-sama kayong makamit ang mga gusto niyo sa buhay. But now, I think Samantha will help you achieve those for your own selves. Hindi kayo iiwan ng kaibigan ninyo," Si Donya Harriet Olavia. Mapilit silang ngumiti lahat habang nakatitig kay Samantha.

Pinagmasdan ng mabuti ni senyora Dhalia ang anak habang iyak pa rin siya ng iyak. Sumasabay sa hikbi niya ang tunog ng screen monitor at ng ventilators.

"Bakit ba kailangan sabay-sabay kayo?" Nanghihinang tanong ng senyora sa natutulog na anak.

"I lost your brother, Samantha. Sumunod ang daddy mo and now?!" Tumigil siya sa pagsasalita bago yumuko at mas lalong umiyak. Ramdam nila ang sakit na nararamdaman nito, nanginginig siya and still trying her best to speak up.