Chapter 25: Roadtrip With The Boys

Comenzar desde el principio
                                    

“Hindi na. At saka may teachers naman kaming kasama. And... They are head counting us bago kami umalis kaya dapat nandoon ako.” Sinadya ko talagang gawing uplifting ‘yung boses ko.

Knowing them, hindi agad sila makukumbinsi. Sa lahat ng nangyari? I don’t think they still know trust. Not with the students around me, or the teachers, much more the school. Nagi-guilty tuloy ako kasi nang dahil sa akin nagkaroon pa sila ng trust issues.

They looked at me with their bored faces. Napairap ako sa hangin.

“I’m gonna be fine, okay? Para kayong mga tatay ko, e.”  I groaned.

“Ayy, na-tatay zoned?” Natatawang wika ni Oscar sa dalawa.

Sinamaan lang siya ng tingin ng dalawa habang hinagisan siya ng unan ni Hanzo.

“Kung tulungan niyo na lang kaya akong mag-empake, ‘no? Mamaya ma-late pa ako, e.”

Sumunod naman agad sila sa akin. Hanzo was in charge of the utensils, Oscar was folding clothes, and Doom was doing nothing but glare at these two men. Siniko ko siya sa tiyan para matauhan.

“Do you need an electric stove? Or like an automatic one? Damn, I forgot to buy one.” Usap ni Hanzo sa sarili.

Napahugot ako ng malalim na hininga at napapikit ng mariin nang marinig mula sa kanya iyon.

“I don’t need those. We have food stubs.” Diin kong wika.

“Wow, that sounds horrible.” Hanzo looked at me with disgust.

Perks of being a rich kid. Napailing na lang ako kahit muntik ko na siyang bigwasan. My patience is at its ends wit.

“Where are you going?”

Kunot-noo kong tanong kay Oscar nang makita siyang tumayo at papunta na sana sa kwarto ko.

“Where are your panties?”

Nabuga ni Doom ‘yung tubig na iniinom nito at pulang-pula ‘yung mukha. Si Hanzo naman ay napaawang ang bibig.

I facepalmed.

“What?” Inosenteng tanong nito.

“You don’t ask me that question, stupid!” Singhal ko.

Sasakalin ko talaga ‘to!

“I fold my mother and sisters undies and clothes, what’s wrong with that?”

Tumayo si Doom habang mamula-mula pa rin ang mukha at saka sinakal si Oscar gamit ang braso niya.

“Sit down, ‘you pervert.” they said unison.

Okay, I’m so done. They’re crazy.

“You sure you don’t want us to send you to school?”

I stopped them in front of my door’s house.

“No one’s getting sent to school at walang susunod sa akin, got it?” Pagbabanta kong tanong sa kanila.

Mababaliw na talaga ako any moment from now kapag nakasama ko pa sila.

I reached my eyes with my two fingers and then pointed it at them to tell them that I was watching.

Dala ko sa likod ang bagpack na napuno ng mga gamit para sa tatlong araw na retreat sa Baguio. Medyo mabigat iyon pero mas nananaig ‘yung excitement sa sistema ko. 3 pm ang call time sa school pero alas dos pa lang ay papunta na ako. 20 minutes lang naman ang byahe kaya maaga akong makakarating.   Maganda na ang early kaysa late. Nakakatakot kayang maiwan.

Baguio, here I come!

Sumakay lang ako ng pampasaherong jeep hanggang sa tumigil ito sa harap ng eskwelahan.

Hello DoomDonde viven las historias. Descúbrelo ahora