ကောင်းကင်မင်းကြီးစီမံရာ~
ကံကြမ္မာသုံးခုဟာ~
ပျော်ရွှင်ဖွယ်အဆုံးသတ်ခြင်းလော~
ဝမ်းနည်းဖွယ်အဆုံးသတ်ခြင်းလော~
အဘယ်သူမှမသိနိုင်~
ဖြူစင်တဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာကအနိုင်ရမလား~
ရယူပိုင်ဆိုင်လိုတဲ့အတ္တတွေကအနိုင်ပိုင်းသွားမလား~
အဘယ်သူမှမသိနိုင်~
နုနယ်တဲ့နှလုံးသားလေးတွေ အပြစ်အနာအဆာမရှိစေဖို့ ဆုတောင်းလျက်~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မနက်ဝေလီဝေလင်း မိုးသောက်ယံအချိန်
ရှီလာနန်းတော်တစ်ခုလုံး ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြလေသည်။ အကြောင်းမူကား ရှင်ဘုရင်၏ မိဖုရားခေါင်ကြီးမှ နန်းမွေဆက်ခံမည့်အိမ်ရှေ့စံလောင်းကို မွေးဖွားနေသောကြောင့်ပင်။
မိဖုရားခေါင်ကြီး၏နန်းဆောင်ရှေ့တွင် ရှီလာတိုင်းပြည်၏ရှင်ဘုရင်ဖြစ်သူသည် နန်းဆောင်ထဲရှိ မိမိ၏မိဖုရားနှင့် လောကထဲသို့ရောက်မလာသေးသည့် သူ၏ရင်သွေးလေးအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေပြီး အရှေ့လျှောက်လိုက် အနောက်လျှောက်လိုက်ဖြင့် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်နေလေသည်။
"အထိန်းတော်ကြီး မီးဖွားတာ ဘာလို့အဲ့လောက်ကြာနေရတာလဲ မနေ့ညကတည်းက သူနာကျင်နေရတာ မနက်အလင်းရောက်တော့မယ် ဘာလို့ကလေးကမဖွားနိုင်ရသေးတာလဲ"
အထိန်းတော်ကြီးဖက်သို့လှည့်၍ စိတ်မရှည်သောအသံဖြင့်အမေးပြုလိုက်လေသည်။
"မှန်လှပါ အရှင်မင်းကြီး စိုးရိမ်တော်မမူပါနဲ့ မယ်မယ်ရော ကလေးငယ်ရော ဘာအန္တရာယ်မှမရှိဘဲ မွေးဖွားနိုင်မှာပါ"
အထိန်းတော်ကြီး ဘယ်လိုပဲနှစ်သိမ့်ပါစေ ရှင်ဘုရင်ကတော့ မိဖုရားနန်းဆောင်ဖက်သို့ကြည့်ကာ စိုးရိမ်ပူပန်နေလေသည်။
နာရီအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ရွှေဝါရောင်များတစ်ဖိတ်ဖိတ်တောက်ပနေသော နေမင်းကြီးဟာ အရှေ့ဖက်တောင်တန်းများဆီမှ ကမ္ဘာမြေကိုအလင်းပေးရန် ဝံ့ဝံ့ကြွားကြွား ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
ထိုအချိန်တွင်ပဲ မိဖုရားခေါင်ကြီးနန်းဆောင်ထဲမှ ကလေးငိုသံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။
YOU ARE READING
Rewrite The Stars
Fanfictionငါတို့သုံးယောက် ဘယ်အချိန်ကစပြီးမှားနေခဲ့ကြတာလဲ~ အရင်အချိန်တွေကိုပြန်လိုချင်မိတယ်~ ဘာအပူအပင် ဘာအမုန်းတရားမှမရှိခဲ့တဲ့ ဟိုးအရင်အချိန်တွေကို ပြန်လိုချင်တယ်~
