Εβελίνα
"Περάστε από δω", χαμογέλασε ο τύπος στον πάγκο.
Με οδήγησε σε ένα διάδρομο δίπλα απ'την κουζίνα, μπροστά από δύο πόρτες. Περπατούσε δίπλα μου, και τότε εγώ αποφάσισα να δείξω επαγγελματισμό κι άνοιξα την πρώτη πόρτα μπροστά μου.
"Θέλετε να χρησιμοποιήσετε το μπάνιο;" με ρώτησε.
"Όχι", απάντησα απορημένη, και κοίταξα μέσα από την πόρτα, βλέποντας το μπάνιο. Έκλεισα την πορτα σιγά σιγά, νιώθοντας ντροπιασμένη.
Εκείνος άνοιξε την πόρτα ακριβώς από δίπλα.
Παραμέρισε. "Περάστε".
Το γραφείο ήταν μικρό, οι τρεις τοίχοι ήταν γκρι κι ο ένας κόκκινος, έμοιαζε με παρακμιακό καφέ της δεκαετίας του '00. Είχε ένα μικρό γραφείο με ένα λάπτοπ πάνω, τρεις κόκκινες καρέκλες, ένα μαύρο ράφι και μερικές αφίσες στους γκρι τοίχους, μέσα σε μαύρες κορνίζες. Μερικές έδειχναν το μαγαζί όταν πρωτάνοιξε, τον ιδιοκτήτη, το πώς ήταν τα παλιά μενού κι ο χώρος και άλλα τέτοια γλυκανάλατα ιστορικά.
Εκείνος πέρασε πίσω απ'το γραφείο, αφού μου προσέφερε μια θέση.
"Επί τη ευκαιρία, με λένε Μάρκο", μου έδωσε το χέρι του. Είχε κοντά μαύρα μαλλιά, λίγες τρίχες στη φάτσα του που φαίνονταν να τσιμπάνε, αμυγδαλωτά μάτια και μύτη με γέφυρα. Πρέπει να ήταν γύρω στα 24.
"Πριν ξεκινήσω, μπορώ να ρωτήσω τι συνέβη στο πόδι σου; Κι αν είσαι καλά;"
Το είχα ξεχάσει εντελώς αυτό..
"Απλά κουτρουβαλίστηκα στη κατηφόρα καθώς ερχόμουν, γλίστρησα", γέλασα προσπαθώντας να φαίνομαι αδιάφορη και σκληρή.
"Δεν θέλεις να σου φέρω λίγο μπεταντιν ή να πας στο μπάνιο να το καθαρίσεις;"
"Όχι, όχι, είμαι καλά!"
"Εντάξει λοιπόν. Εβελίνα.." ξεκίνησε χτυπώντας τις παλάμες του και κοιτώντας την οθόνη του λάπτοπ του. "Μόλις τελείωσες το σχολείο, και αυτή είναι η πρώτη σου δουλειά. Ααα, είσαι η κόρη του Μάριου!" αναφώνησε.
"Ναι, ο πατέρας μου μου είχε πει γι'αυτό το μέρος, ότι αν ήθελα να δουλέψω εδώ θα ήταν καλά".
Βέβαια,είπα από μέσα μου, αυτό μου το είχε πει πριν από το σκάνδαλο με τον βιασμό...
"Είναι πολύ καλός ο πατέρας σου, κάποτε όταν βοηθούσα τον δικό μου με μερεμέτια στο σπίτι σας, μου έδινε και μένα έξτρα χαρτζιλίκι", αναπόλησε ο Μάρκος.
"Εσύ ήσουν;" ρώτησα με έκπληξη, "Θυμάμαι ότι όσο επιδιορθωνες τα φώτα μας εγώ σφουγγάριζα κάτω απ'τη σκάλα σου!"
"Ναι, κι εγώ το θυμάμαι..." είπε τρομαγμένος.
Γέλασα. "Μα φυσικά, ο Μάρκος!"
"Τέλος πάντων, όσον αφορά τη δουλειά, θα έρθεις πρώτα για καμιά βδομάδα για εκπαίδευση, να μάθεις τα κατατόπια και πώς να χειρίζεσαι το μέρος (γι'αυτό δε θα λάβεις πληρωμή εννοείται) κι έπειτα θα ξεκινήσεις. Θα έρχεσαι το μεσημέρι. Θα σου δίνουμε το μισθό της εβδομάδας, οκ;"
"Ναι, ναι και ναι", συμφώνησα.
"Ωραία, μπορείς να ξεκινήσεις απ'την άλλη Τρίτη. Τη Δευτέρα θα είμαστε εκτάκτως κλειστά".
"Εντάξει, ευχαριστώ πολύ", σηκώθηκα και του έδωσα το χέρι μου.
Όπως ακούμπησαν τα χέρια μας, ένιωσα ηλεκτρισμό.
"Πάλι θες να μου κάνεις ηλεκτροσόκ!" αναφώνησε.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Τιμή και το Κριμα
Mystery / Thriller{Νέο κεφάλαιο κάθε βράδυ} Μια νεαρή κοπέλα σε μια μικρή ήρεμη πόλη πιάνει την πρώτη της δουλειά μετά τις πανελλήνιες σε ένα γυράδικο. Εκεί μαρτυρεί τον κρυμμένο πραγματικό κόσμο της νύχτας και του κρέατος.
