Parmaklarım teninin üzerinde dolaştı.
Sonra teni küllere dönüştü.
Uçuşan küllerine baktım.
Gelmişti, yakmıştı, yıkmıştı ve geçmişti.
Kül olmaya mahkum olanlar ve küllerinden doğanlar için.
Lütfen bölüm öncesinde oy vermeyi unutmayın, düşüncelerinizde benim için çok önemli yorum yaparsanız sevinirim.
İyi okumalar çiçeklerim 🌺
Bölüm Şarkıları 🌺 Adele- Love In The Dark 🌺 Fleurie- Love and War
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Alarmımı bilmem kaçıncı kez susturup, yatakta döndüm. Uyanmak istemiyordum ki ben. Alarm da peşimi bırakmalıydı. Yastığıma sarılıp kendi kendime gülümsedim. Ta ki başımdan aşağıya su dökülene kadar.
"Baba!" Bağırıp bir anda sırtımı yataktan kaldırdım. Ellerimle gözlerimi ovalayıp açtığımda, karşımda mahcup bir şekilde dikilen Aysar'ı ve elindeki boş bardağı gördüm.
"Özür dilerim. Demir abi dedi ki başka türlü uyanmaz. Bu bizim evin geleneği." Hızlı hızlı konuşup bana durumu açıklamasına güldüm. Aslında gelenek sayılabilirdi.
"Sorun yok. Babam doğru demiş." Tabi ya bugün okul vardı. Tam beş gün geçmişti. Verka salı gününden sonra okula gelmemişti. Hafta sonu da evden çıkmamıştım. Bugün pazartesiydi.
"Ben çıkayım o zaman sen hazırlan. Çikolatalı kek yiyoruz," deyip odamdan çıktı. Çikolatalı kek varsa Berna abla da vardı. Üzerimdeki battaniyeyi atıp kalktım. Hava soğumaya başlamıştı. Sonunda. En sevdiğim mevsim sonbahardı sonra da kış. Ne yazık ki yaz veya sıcak olan bir şey bu listeye girmiyordu.
Önce banyoma girip işlerimi hallettim. Bir süre saçlarıma fön çekmeyi düşünsem de yapmadım. Benim kafamın içi dağınıktı, saçlarımda dağınık olmalıydı. Siyah eteğimi, siyah ince külotlu çorabımı ve beyaz uzun kollu gömleğimi çıkardım. Hepsini üzerime geçirdikten sonra mavi renkte sweatshirt dikkatimi çekti. Onu da giyinip gömleğimin yakalarını dışarıya çıkardım. Topuklu siyah botlarımı giyinecektim.
Siyah deri sırt çantamı da alıp odamdan çıktım. Mutfakta sadece Aysar ve babam vardı. Aysar'ın pantolon üzerine, beyaz polo yaka tişörtünü giydiğini gördüm. Tişörtünün üzerine pembe bir kazak giyinmişti. Saçlarını sıkı bir at kuyruğu şeklinde toplamıştı.
"Çikolatalı kek var ama Berna abla yok. Günaydın," deyip masaya oturdum.
"Günaydın."
"Günaydın çiçek kızım. Dün akşam verdi Berna. Sen koltukta uyuyakalmıştın." Doğruydu babam geldiğinde beni odama çıkarmıştı. Aysar'ın çikolatalı keki mucizevi bir şeymiş gibi inceleyerek yediğini fark ettiğimde gülümsedim. Seni çok iyi anlıyorum Aysar.
