CHAPTER 11

5.3K 94 5
                                    

Chapter Eleven

The Last Ace


"H-how did you..."

"Holly told me."

"Wait w-what?"

I didn't told anyone about Raglan spanking my butt to shut me up, but I guess Andrea saw it and told my friends and now it reached Damien.

Kung sabagay, bakit pa nga ba ako magtataka eh ultimate crush nila ang pinsan ko at gagawin nila ang lahat para lang mapansin nito kahit na ibenta ako. Hell, lalo na kung tungkol sa akin dahil bukod sa acads ay wala naman nang pakialam si Damien sa kahit na ano maliban sa akin at sa mga kagaguhan ko sa buhay.

Hinila ko siya sa patungo sa cafeteria. I asked someone to order us some coffee even though I already had one before going here. Pakiramdam ko kasi ay kailangan ko nang magising sa realidad at magising sa katotohanang wala nang pag-asang makagawa ako ng paraan para tanggalin ni daddy ang lalaking 'yon sa trabaho.

I told Damien everything and I regretted it because the concern he has for me regarding the matter turned to be favorable to Raglan. Pansin kong mas nakahinga pa siya nang maluwag dahil hindi naman assault ang nangyari at tanging pagkastigo lang dahil na rin sa ginawa kong pagtakas. He even applauded the man for doing it to control me.

Inis kong ininom ang aking kape. Kahit na napapaso ako sa init ay itinuloy ko para masaktan ako't magising pa lalo.

"You're just worst as him. Parang hindi na ikaw ang Damien na kilala ko." may pagtatampo kong sabi na nagpatawa sa kanya.

He was really into pissing me off lately. inirapan ko siya.

"Stop with that fake dilemma. You know everything is just for your own good and what happened was just a consequence of your actions. It was his job to follow and make you safe and what he did is just fine with me," naningkit ang mga mata niya sa pananahimik ko.

I heave a sigh when I realized where his words were pointed to.

"Tell me if anything bad happens, alright?"

Iniwas ko ang titig at nilaro ang hawak kong tasa. Sa aming dalawa yata ay si Damien ang hindi na makaka-move on tungkol sa bagay na 'yon. He was just silent, but he remembers everything. And he was not the type of a person that you may want to mess around. Kahit na hindi siya gumaganti at masyado siyang tahimik at mabait ay isa pa rin siya sa mga taong ayaw kong makalaban kung sakali. Even though he was timid, shy, and basically irrelevant, he was still a Rozovsky and everyone already knows what exactly that means.

"Alam ko naman at kaya ko na ang sarili ko. I don't think he will dare to do something like that, Damien. That man was like a robot. Kung ano ang utos ay iyon lang ang susundin."

"Good news, but not for you then."

I heave a sigh again before slouching at my seat. Tamad na tamad ako ngayong araw. Kung wala lang siguro ang lalaking 'yon ay nasa labas na ako ng unibersidad. I missed partying. Gusto kong uminom pero masyadong imposible.

Damien and I separated after the bell rang. A week had passed that I haven't tasted any liquor. At iyon ang umukopa sa utak ko. I was thirsty for alcohol, but it was too impossible for me to get outside this place and do the usual. Ang bilin ni daddy ay bahay-university and vice versa lang ako, but I am not going to let his rules stop me from getting alcohol and partying.

"Are you crazy, Saryna? Dito talaga?"

I just smirked at Holly while shoving them inside the old theater. We were at the fourth floor of the college of business building where few classes were held at this hour. Kadalasan ay mga accounting ang estudyanteng nagka-klase dito pati na rin ang ilang mga nursing student at kaunti lang sila kumpara sa ibang sangay ng college ng Enderun kaya walang masyadong tao doon at malaya rin kami sa aking plano.

The Man In Red Suit [The Rozovsky Heirs 6]Where stories live. Discover now