မ်က္ႏွာႏုႏုေလးအား ဖြဖြကိုင္ရင္း...
"သက္သာရဲ႕လား Hyung..."
"ေမာင္..."
"အင္း ေမာင္ရွိတယ္ေနာ္..."
"ေမာင္ ကိုယ္ေမးစရာရွိတယ္ ေမာင္အမွန္တိုင္းေျဖမလားဟင္..."
"ေမာင္ေျဖပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္အခုေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး..."
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲေမာင္..."
"Hyungအျပည့္အဝေနေကာင္းမွ စိတ္ႀကိဳက္ေမးပါ ေမာင္ေျဖပါ့မယ္..."
ေမာင့္စိတ္ကိုအသင့္ျပင္ၿပီး hyungေမးတာမွန္သမွ်ေျဖေပးပါ့မယ္ hyungေမးမယ့္ ေမးခြန္းေတြကို ေမာင္အားလုံးသိပါတယ္...
"အင္းပါ ေမာင္မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်သြားသလိုပဲ..."
"ေမာင္အဆင္ေျပပါတယ္ Hyungသာေနေကာင္းေအာင္ေန ဟုတ္ၿပီလား..."
"အင္းပါ..."
"Hyung ဘာစားခ်င္လဲ ေမာင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..."
"ဟင့္အင္း မစားခ်င္ပါဘူး ေမာင္အေပၚတက္လာခဲ့..."
"ဟင္.."
"လာပါဆို..."
ေမာင္တစ္ညလုံးမအိပ္ရေသးတာကိုယ္သိတာေပါ့...ေမာင္ကမလိုက္သိရွာတယ္ လက္ေမာင္းေလးေပးလို႔ ေခါင္းအုံးေစတာ..
"ေမာင့္လက္ေမာင္းေပၚအိပ္ေလ..."
"မဟုတ္ဘူးေမာင္ ဒီေန႕ေတာ့ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲဝင္ၿပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္အိပ္လိုက္ေနာ္..."
"မဟုတ္တာ ေမာင္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး Hyungနားေလေနာ္..."
"မရပါဘူး ေမာင္ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္ရမယ္...."
"ဟုတ္ကဲ့ပါHyungရယ္..."
ရင္ခြင္ဝင္ေလ်ာဆင္းဝင္လာတဲ့ေမာင္ဟာ ပင္ပန္းေနမွန္းသိပ္သိသာတယ္ ခဏေလးနဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္...
ေမာင္အိပ္စက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ၾကည့္လို႔အေကာင္းဆုံးနဲ႕ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးပဲ ကိုယ္ေမာင့္ကိိုဒီလိုေလးပဲ အၿမဲျမင္ခ်င္မိတယ္ေမာင္ရယ္....
ေမာင္နဲ႕ကိုယ့္ၾကားမွာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႕မွ စကားမမ်ားဘူး မမုန္းမပြားဖူးဘူး မၿငိဳျငင္ဖူးဘူး...
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အခ်စ္ေတြပဲေပးၿပီး နားလည္မူေတြတည္ေဆာက္ထားၾကတာ...
