Querencia /zeyçağ

Bölüm 17

   Zeynep uyandığında dibinde çağrıyı görmeyi beklemiyordu

-lan senin ne işin var dibimde

-bambi yine uyku ile her şeyi sıfırlamış galiba sevgilimin yanında olmak çok normal

-ya ben olma mı diyorum hep sen ol ama ne ara ders bitti

-zeynep ne dersi yavrum öğle arasında herkes bende bu fırsatı değerlendirip seni izliyordum

O sırada aklına sabah kendine verdiği söz aklına gelince ciddileşti ve çağrının elini tutmuştu

-ben senden özür dilemek istiyorum şey için o sana yazdığım mektup çok ağırdı gerçekten tüm yaralarını tekrar kanattım bu yüzden özür dilerim çağrı

-ben unuttum bile hem haklıydın senin gözünde o zaman katildim sana bir soru sorabilir miyim

-ne soracağını tahmin ediyorum az çok yara izlerim değil mi

Çağrı evet anlamında başını sallamıştı hem merak ediyor hem korkuyor hem de mutluydu çünkü Zeynep ona güvenmişti ve başından geçenleri anlatacaktı biraz daha olsun sakinleşsin diye bileğini tuttu çağrı zeynep'in o da aynısını yapmıştı çünkü Zeynep derin bir nefes alıp başından geçenleri anlatmaya başladı

-benim babam tır şoförüydü böyle iki üç ay süren yollara giderdi bizde o zamanlar annemle tek başımıza kalırdık çok öyle kimse uğramazdı zaten bir alinin annesi derya teyze bir de babamın her gittiğinde başınız sıkışırsa ona gidin dediği şevket amca daha küçüğüm ya altı ya da beş yaşındayım aliler ile dışarıda top oynuyorum bir baktım karşıma babam o kadar sevinmiştim ki yaşasın diyordum babam doğum günümde burada olacak ertesi günde doğum günüm bu arada işte tuttu elimi artık anneme sürpriz yapacağız sözde

İki damla yaş aktı gözlerinden zeynep'in eskiden olsa hemen saklardı gizlerdi ama artık öyle değildi ağlamaktan korkmamayı da çağrıdan öğrenmişti zaten

-kapıyı bir açtık biz şevket amca ve annem öpüşüyorlardı o günden sonra öpüşmek bana o kadar iğrenç gelmişti ki neyse babam delirdi şevket amcayı baya bir yumrukladı sonra aşırı sakin bir şekilde beni de öpüp bastı gitti

Biraz ara vermek için çağrıya baktım gözleri anlatmak zorunda değilsin gibi diye bakıyordu bana ama ben tüm bu yaşadıklarımı atlatmıştım

-işte boşandılar falan beni babama verdiler ben öyle istemiştim ama babam gün geçtikçe daha da kötüleşiyordu en sonunda annemle şevket amca evlendiler o gün babamı son kez gördüm çağrı... sarhoş olduğu için tırı kullanamamış denize uçmuş

-zeynep anlatma artık

Çağrı ellerini zeynepin yüzüne yerleştirip gözyaşlarını sildi zeynep'in kendine de küfür etmeyi ihmal etmedi kızın acılarını tekrar hatırlatmıştı

-hayır başladım bitirmem gerek sonra ben annemin yanına taşındım mecbur o zamanlar yanımda hep dayım vardı hep yanımda dururdu annemin zehirli düşüncelerinden korurdu beni sonra aşık oldu dayım annemlerin ailesi varlıklı insanlarmış ama annem onlarla uzun zaman önce ilişkisi kesmiş dayım kesmemiş ama dayımı o aşık olduğu kızla istememişler annemde yıllardır küs olduğu ailesine destek verince dayımda dayanmayıp beni bırakmıştı hep o beni dayımdan ayıran kadına nefret duydum ama zamanla da tanışmak için can attım her neyse dayımda gidince iyice yalnız kalmıştım ali vefa Sinan nerdeydi dersen o zaman bu kadar yakın değildik sadece vefa o da benden kaçmasın diye hep ailemi mutlu anlatırdım

O an çağrı durdu nasıl bir çocuk böyle şeyleri kaldırabilir diye düşündü onun gibi yaralı çocuklar kaldırırdı ama Zeynep gibi bir çocuk kaldıramamıştı anlaşılan

-zamanla şevket amca annemden uzaklaştı sebebinin de ben olduğumu söyleyip duruyordu annemde ona inanıp beni istemiyordu inan gidecek yerim olsaydı düşünmezdim bile ama yoktu o zamanlar 12 yaşında falandım o gün annem bana çok kötü şeyler söylemişti bende kaçmıştım evden o an ayaklarım sahile gitti işte sonrası belli vefa kurtardı beni hatta bana yemin ettirmişti bir daha yapma böyle bir şey diye

Sonlara doğru daha da rahatladı Zeynep evet canı acımıştı ama dediği gibi atlatmıştı o eskisi kadar acımıyordu canı çağrı ise zeynep'in soğuk kanlığı karşında aşırı şaşkındı

-ne desem seni nasıl teselli etsem bilemiyorum şuan Zeynep

-benim senin teselline ihtiyacım yok ama senin sevgine ihtiyacım var

-o hep emrine amade zaten güzellim

-neyse ama ben yaşadıklarımın hepsini atlattım sen üzülme e hadi gidelim artık basılmamız yakın

X:artık yakın değil

Çağrıdan

Duyduğum ses ile hemen zeynep'in elini tutmayı bırakıp hemen kendimi toparlamıştım sesin sahibin Sinan olduğunu görünce derin bir nefes verdim yani yine sorundu ama diğerlerinin duyması daha büyük bir sorundu

Sinan: e anlatın bakalım neler dönüyor burada

Gözlerim zeynep'i buldu gerçeği mi söyleseydik acaba onun bana güven bakışı attığını fark edince geri çekildim

-şimdi mavişim şöyle oldu biz sevgiliyiz aslında ama bunu kimse bilmiyor gerçekten kimse

Sinan: heh zeynom bende onu diyorum niye kimse bilmiyor hem sen bula bula bu kelebeği mi buldun

-sinan ayıp oluyor ama kelebek falan tamam renkli bir karakteriz ama

-ay dur bir çağrı sen konuşma yoksa kelebek daha da renklenecek arap bak çağrı vefanın katilini bulmamıza yardım ediyor berklerin tarafında gibi duruyor ama

Sinan:ama aslında sana bulduğu şeyleri uçuruyor aferin sana küçük hafiyem benim sana da helal lan kelebek

-eyvallah

İkimizin de yanağından makas alıp hiçbir şey olmamış gibi arkasını dönüp gitmişti bu hareketi ikimizin de gülmesine neden olmuştu

-hadi çağrı sende git bende uyuyayım

-olmaz

-neden olmasın olum manyak falan mısın

-çünkü hiçbir şey yemedin de ondan

-çağrı bir şey diyeyim mi sen beni benden daha çok düşünüyor olabilirsin ama ben buna alışkın değilim

-o zaman alış bambi neyse eğer gerçekten uyumak istiyorsan gideyim ege piçi mesaj attı az önce

-şşşt biri duyacak hem yazık çocuğa sinirlenme

-ne yazığı ya

-ha sen sinirinin farkında değilsin çağrı bunu yakın tecrübe edenlerden biri olarak söyleyebilirim ki senin sinirini hayatım boyunca kimse de görmedim ki çok kötü şekillerde tecrübe ettik

-ay tamam gidiyorum ben

Zeynep'in dudaklarına kısa olsa da bir öpücük bırakıp arkama bakmadan gitmiştim suratımda ki aptal gülümsemeyi asla silemiyordum

Değiştirmişti Zeynep beni belki bende onu bilemem ama ben eski ben değildim artık herkes aşık olunca klasikleşmiş cümleler anlatır söyler ben içimde ki mutluluğu anlatamıyorum bağırıp çağırmak istiyorum herkese haykırmak ama aynı zamanda da zeynep'i kimsenin görmesini bile istemiyordum boşuna bambi dememiştim ona kurtarıcımdı o benim gerçekten beni ipten almıştı

selaaaammm nasık gidiyor aklıma fikir gelmediği için böyle uzun zaman sonra atabiliyorum artık özür dilerim diğer bölümde görüşürüüzzz