Querencia /zeyçağ

Bölüm 4

selaaammm 

Ne oluyordu bu kız beni iki günde kendine tutuklamıştı çaresiz bakıyordum gözlerine o da anlamıştı yalnız olduğumu korktuğumu hatta belki de bir tek o anlamıştı en savunmasız en çaresiz anımda gelip beni kendine mahkum etmişti ben bunları düşünürken zeynep'te ne yaptığını anlayıp hemen elini çekmişti tam konuşacaktım ki benim telefonum çaldı gözlerimi ondan ayırmadan cebimden telefonumu çıkardım kim olduğunu görünce gerilmiştim bunu zeynep'te fark etmişti o da ekrana çevirmişti bakışlarını bunu anlayınca hemen ekranı kapattım

-bambi bu önemli bir telefon biraz beklesen sorun olur mu

-yok ben beklerim sen git konuş hadi

Ekrandaki büyük harflerle yazan Tahir yazısını görünce yine tüm bedenim anlıkta olsa titredi ama telefonunu açtım mecburen ama hiç konuşmadım ilk o konuşmaya başladı

-çağrı oğlum nasılsın

-annemle evli olabilirsin ama benim bir tane babam var zaten o yüzden bana sakın oğlum deme

-mesajımı da aldın bu ne asabilik böyle oğlum

-ulan senin yüzünden zeynep'e bir şey olsaydı

-e sevgilin de kız başıyla girmeseymiş kavgaya neyse konumuz bu değil

-o hepinizden daha delikanlı be sakın onu küçük görme sakın

-yarın akşam bize yemeğe gelsenize oğlum hem annende özlemiş seni sevgili bamciğinde gelsin tanışırız

-böyle bir şeyin mümkün olacağını mı düşünüyorsun gerçekten

-çağrı hiçbir zaman vazgeçmeyeceksin değil mi şu dik başlılığından oğlum seni nasıl buldum aynısını zeynep'e yapabilirim herhalde dimi

O an sinirlerime hakim olamamıştım telefonu küfür edip kapattıktan sonra hınçımı asla alamıyordum gözlerim dolmuştu bile duvara yumruklar savurmuştum bağırmıştım çağırmıştım sonra aklıma Zeynep gelmişti hemen onu bıraktığım yere gittim orada değildi korkuyordum sınıf geldi aklıma koşuyordum artık orada da değildi tüm okula bakmıştım yoktu çıldırmak üzereydim yine bizden başka kimsenin uğramadığı banklara doğru gidiyordum ordaydı banka oturmuş telefonu ile uğraşıyordu

-ZEYNEP

Bu ani bağırışım onu korkutmuştu hemen bana döndü tam konuşmaya başlayacakken sarıldım ona

-çok korktum bir an seni burada göremeyince bir şey oldu sandım

-çağrı iyi misin sen bir şeyim yok hem sarılmasana şimdi biri görecek

Tam ayrıldığım sırada Zeynep elimi gördü gözleri kocaman oldu tam bana bağıracakken gözlerimi fark etti

-sen ağladın mı ne oluyor çağrı

-tamam güzellim telaşlanma anlatacağım her şeyi ilk önce oturabilir miyiz

Bunu dediğim an beni elimden tutup banka götürdü bu bana burada ilk karşılaşmamızı hatırlattı nasıl oluyordu da bu kız beni tek bir dokunuşu ile sakinleştirebiliyordu daha önce hiç karşılaşmadığım bir insandı

-e anlat ne seni bu kadar delirtti

O sırada elime de dokunuyordu

-zeynep bak bunları daha önce hiç kimseye anlatmadım yüzden lütfen

Anlamıştı gözleri ile onayladı beni ve ilk defa dışarıdan bir göze benim acılarımı anlatacaktım

-çok küçükken annem ile babam boşandılar o zamanlar sera küçüktü ama ben her şeyi algılayabiliyordum annem babamı mahvetmişti tüm varını yoğunu bizi bahane ederek almıştı ama ihtiyacı yoktu hem ailesi hem de babamdan boşanır boşanmaz evlendiği kocasının durumu gayet yerindeydi tabi babamda bize bakamayacağını düşündüğü için bizi anneme bıraktı istediği zaman görebilmek şartıyla ama babam o zamanlar mental açıdan iyi değildi sık görüşmezdik

Ve işte en çok yara aldığım kısıma geliyordum yine ellerim titremeye gözüm dolmaya başlamıştı ama bu yola çıktıysam devam etmeliydim Zeynep devamının kötü olduğunu anlamış gibiydi susuyordu ama onunda gözleri dolmuştu

-ilk başlarda her şey normaldi annemin kocası Tahir abi çok iyi biri gibi gelmişti hatta o zamanlar babamdan bile daha çok seviyordum onu annem durumdan çok memnundu Tahir abi ona istediği aileyi sonunda vermişti bir gün ben çok hastaydım babamı istiyorum diye tutturdum annem işte baban burada diye Tahir abiyi göstermişti ben o benim babam değil diye bağırınca Tahir abi...

Artık gözyaşlarımı tutma gereği duymamıştım

-annemin de gözünün önünde bana vurmuştu o gün ben sonsuza kadar bir eve ait olamayacağımı anlamıştım o kadar ağlamıştım ki sonra Tahir abi özür diledi bir daha olmayacak diye söz verdi bir sürü oyuncak aldı aynı şeyleri annemde söyledi ama asla o tokat son olmadı Tahir abi beni belki de yıllarca dövdü kemerle odunla tokatlarıyla anneme söylüyordum ama annem onun beni sevdiğini düşünüyordu babama söylemek istediğimde beni tehdit etmişti aynılarını senin babana da yapabilirim ben daha güçlüyüm demişti o gün bana onu asla unutmamam için bir hediye bıraktı

Üniformamın kolunu sonuna kadar katladım kolumdaki boydan boya çiziği ona gösterdim

-bunu benim en sevdiğim oyuncağımla yapmıştı neyse bu kadar geçmiş yeter bugüne dönelim

-hayır dönmeyelim sen o çocuk olarak kal öyle kal ki en azından biri o çocuğa sevgisini gösterebilsin

Bir anda beni kendine çekip sarıldı bir eli saçlarımı okşuyor öbür eli kolumdaki yaramı sıkıca tutuyordu içimdeki bütün sinir boşalmıştı hıçkıra hıçkıra ağlıyordum onun söyledi bir cümle bile beni yerle bir etmişti ama bu konuşmanın devamını getirmeliydim hiç istemesem de ayrıldım ondan ama onun eli hala benim için kapanmayan yaramdaydı ağlamıştı benim için şuan kafamı duvara sürtmek istiyordum

-benim küçük bambim bu konuşmayı yapmak zorundayım hani dün bizi döven adamlar vardı ya işte o adamlar hırsız değildi Tahir abinin adamlarıydı

-OROSPU ÇOCUĞU

Bu kız her küfür ettiğinde neden tebessüm ediyordum acaba olayın sinirinden yerinde bile duramıyordu gözyaşlarımı suratımdan temizledikten sonra elini tutup geri yerine oturttum

-şuan bunları anlatmak inan benim için çok zor Zeynep beni dövmelerinin sebebi olanlardan sonra daha doğrusu serayı ve kendimi o çukurdan çektikten sonra annemle çok az görüştüm hatta iki yıldır hiç Tahir abi de beni bu yüzden yıllardır taciz eder ben dayağımı yer devam ederim ama şimdi seni gördü ve beni seninle tehdit ediyor

-ya çağrı oradan bakınca o dalyaraktan korkacağa mı benziyorum

-ben korkuyorum ama o yüzden beni dinle yarın akşam bizi yemeğe bekliyorlar benim sevgilim olarak gelir misin

bu bölümü biraz aceleye getirmiş olabilirim ama neyseeee diğer bölümde görüşüürüüüüzzz