Biggest fears... ~ Bankzitters

Deel 14🙏🏻🌙

op het moment dat ik de conclusie trek dat ik in de laadruimte van een busje lig word alles zwart en ben ik van de wereld af...

Pov Matthy
Dan kom ik weer bij door een harde klap op m'n hoofd ik word heen en weer geslingerd door de laadruimte van het busje ik rol steeds van de ene kant naar de andere kant en weer terug, deze bestuurder rijd als een idioot joh!

Ik heb geen tijdsbesef en al helemaal geen besef hoe lang ik dit nog ga volhouden mijn luchtcapaciteit is op dit moment namelijk ook erg laag en dat zal de komende minuten ook niet minder worden waarschijnlijk!

Mijn gedachtes maken plek voor het onzekere van deze situatie ik geef me over. Na nog een horde stoot op de zijkant van m'n hoofd door de zijkanten van het busje voel ik m'n oogleden weer zwaarder worden.

~~
Ik open langzaam mijn ogen een koude rilling loopt over m'n lichaam ik probeer mezelf omhoog te duwen van de koude vloer waar ik op lig op dit moment. Maar gelijk zal ik weer door m'n armen de misselijkheid die zich opspeelt neemt het over toch probeer ik het nog een keer als ik bekende stemmen m'n naam hoor roepen 'MATTHY?!' 'Rob doe rustig! Word maar langzaam wakker.' Wacht? Ik herken ze en zij herkennen mij, het zijn Raoul en Rob ik zou zo graag willen communiceren of iets tegen ze willen zeggen. Maar dat gaat niet mijn lichaam is te zwak.

Als ik de tijd heb gekregen om wakker te worden kijk ik eerst als een zielloos mens om me heen een kamer van miss net 5 bij 5, 1 lampje in het midden die flikkert en een klein raampje aan het hoogste punt van de muur. Koud... koud is het enige wat ik voel op dit moment. Ik word met grote ogen aangekeken door twee jongens die tegen elkaar aanzitten en me aanstaren ze wachten totdat ik communiceer met ze
'Is hij wakker?' Fluister Rob die eigenlijk niet kan fluisteren en ik het daardoor ook kan verstaan maar dat kan misschien ook wel komen door de galm in deze kamer. Er staat helemaal niks op de vloer gelijk krijg ik een naar gevoel als ik dat opmerk 'dit word overleven' denk ik bij mezelf ik zeg het niet hardop om andere niet in paniek te brengen en vooral omdat ik nog geen word tegen Rob of raoul heb gezegd.

Dus dat was ik van plan snel te doen maar wat zeg je eigenlijk op dit moment? Er gaan verschillende dingen door m'n hoofd maar het juiste kwartje is nog niet gevallen. 'Hee maatjes!' Zeg ik dan zo vrolijk mogelijk ja weet ik veel wat ik moet zeggen?! Wat eigenlijk best raar is dat je niet weet wat je moet zeggen tegenover je beste vrienden. Ik heb het iniedergeval zojuist meegemaakt! 'Gaat het al wat beter?' Vraagt Raoul bezorgd 'redelijk' antwoord ik omdat ik mezelf nog helemaal niet heb afgevraagd wat ik voel, denk of hoe het gaat. 'Waar ben ik?' Vraag ik verwarrend alsof ik compleet van de wereld af ben.

'Ja dat is voor ons ook nogsteeds een vraag.' Antwoord Raoul rustig Rob zit nogsteeds naar mij te kijken alsof hij een of andere spook heeft gezien.

...
Sorry deze is heel kort! Maar ik heb slecht bereik! En wilde heel graag nog iets posten dus dan is ie helaas kort.
Tips? Say it!
Xx kwalletjeee