His doctor

Chapter 8

He feels like home. That's what Raindrop feels while she's hugging Night. The cold breeze lingering her wants her to feel more Night’s hotness. Literally hot. She feels so comfortable. She don't want to end this moment, but she knows it's impossible. She and this wolf needs to keep going.

Bumitaw na siya sa pagkakayakap dito. Napagpasiyahan niya na ring bumalik sa tinutuluyan niya.
“I need to go back na Night. I guess see you when I see you na lang.”

Tumayo na siya sa pagkakaupo, gayundin ang lobo. “Bye Night.” Paalam na niya.

Aalis na sana siya nang bigla siya nitong harangan. “What’s wrong?” taka niyang tanong dito. Nakakunot noo na rin siya sa inasta nito.  Mukha namang hindi ito gagawa ng masama sa kanya.

Dumapa ito sa kanya at umungol. Ang ulo rin nito ay gumagalaw na parang iniimbitahan siyang sumakay sa likod nito.
“W–wait? You want me to ride you?” Hindi niya alam kung namalikmata lang ba siya o sadyang tumango talaga si Night.

“Pero uuwi na ak–”

Hindi na siya nito hinayaang makaangal nang bigla siya nitong patirin dahilan kung ba’t siya nawalan ng balanse. Akala niya ay tuluyan siyang babagsak sa lupa subalit isang makapal na balahibo ang sumalo sa kanya. Hindi pa ulit siya nakakaangal nang bigla nalang itong tumakbo dahilan kung ba’t siya napakapit ng husto sa likod ng lobo.

Nakasakay na nga talaga siya sa likod ni Night. “The heck Night! Aatakihin ako sa puso dahil lang sayo. How the hell did you manage to tripped me just like that!?” Hindi makapaniwalang tanong niya sa lobo habang ang mga mata’y nanlalaki pa rin.

Hindi na mabilis ang pagtakbo nito, katamtaman nalang. Wala na rin siyang magagawa kundi ang tumahimik nalang. As if naman magsasalita si Night, baka mahimatay siya pagnagkataon.

Pamilyar ang tinatahak nilang daan dahil ito mismo ang daan pabalik sa tinutuluyan niya. Dumating nga sila sa harap ng municipal building na hindi manlang niya ito binigyan ng instruction kung saan ang daan. Alam talaga nito kung saan eksakto siya nakatira.

“Paano mo nalaman?” Tanong niya kay Night

“Ah nevermind. Dahil siguro sa sense of smell mo. Love it.” Nakangiti niyang saad dito. Nakababa na rin siya sa likod nito at handa nang pumasok sa loob.

“Paano ba yan Night, hanggang dito nalang talaga. You can visit me naman here. I guess welcome ka namang gumala gala rito. Huhu gusto talaga kitang ampunin. Akin ka nalang?” Seryoso siya, pero impossible nga kasi.

“Joke lang Night. Hehe o siya bye by–”

“Alpha!” Hindi na naman niya natuloy ang sasabihin nang may biglang dumating mula sa loob ng municipal building. It's none other than Reno Aschel.

“Alpha?” tanong niya nang makalapit ang binata sa kanya.
“What do you mean by Alpha?” tuloy niya.

“Nothing. I think you should go inside already.” Tugon ng binata. Wala naman siyang magagawa kaya pumasok nalang siya sa loob pagkatapos makapagpaalam ng huling beses kay Night.

“Night huh? pffft.” Nagpipigil sa pagtawa si Beta Reno nang malaman ang tawag sa kanya ng doctora.

“Kailan pa naging Night ang pangalan mo Alpha CALM?” Nang iinis na tanong ni Reno na may nagsusuring tingin.

Sinamaan lang niya ito ng tingin pabalik. “Could you please stop staring me like I owe you something?”

Nasa opisina siya ngayon dito sa municipal building. Nakapagbihis na rin siya matapos maihatid dito sa building ding ito ang mate. Ito namang beta niya ay panay pangungulit sa kanya.
“You really owe me something. An explanation why the hell you let yourself being trapped in that human trance? So unlike you dude. Una, you let her stay here and now makikita kitang nakawolf form at parang isang alagang tuta ng doctorang iyon?”

“She’s my mate. I can't stop my wolf on approaching her.” Balewalang paliwanag niya sa kaibigan.

He's actually in trouble. Trouble between his mind and heart. He don't like human, he despise their kind but here he is, feeling lost because of that one lady.

“Ohh shoot! A human mate? Good luck fighting with your own self then.”

‘I’m near to give up.’ namromroblema niyang bulong.