The Boys ||Magcon #2

Hoofdstuk 11

"Bucketlist, Australië en ... Kan ik alvast aftekenen."

Zaterdag had ik een vrije dag genomen. Om 11 werd ik wakker en rolde voor het eerst uitgerust mijn bed uit. De dagen daarvoor was ik erg ziek van de jetlags. Dat heb ik natuurlijk weer, iedereen heeft gelijk allemaal lol, maar ik lig als een zieke hond op bed omdat ik niet tegen jetlags kan.

Ik neem en douche en kleed me dan uit in een high wasted shortje, zwart hemdje en een licht vestje. Mijn haar deed ik in een vlucht. Ik had nog geen plannen voor vandaag.

In Nederland was het nu 4 uur 's nachts. Zal ik Ky gaan bellen? Ja. Ik heb hem al zolang niet gesproken. Na 3x overgaan hoor ik zijn stem.

{K-Ky, A-Ally}

K) Hallo met Ky

Zijn stem klinkt schor. Niet zo gek als hij net uit zijn bed komt natuurlijk. Innerlijke facepalm.

A) Hey Ky, met mij

K) Ally?

A) Jaa, sorry dat ik zo vroeg/laat bel

K) Nee, nee ik vind het juist fijn! Ik kon toch niet slapen.

A) Hoe gaat het met je?

K) Goed! Ik voel me echt al een stuk beter.

Zijn stem klinkt beroerd en ik weet dat hij liegt. Maar ik laat voor wat het is.

A) Mooizo!

K) Je bent nu toch in Australië?

A) Jupp

K) Daar heb ik altijd al eens naartoe willen gaan.

A) Ooit kom jij hier ook. Dan gaan we samen.

K) Beloofd. Hoe is het daar?

A) Wel goed, ik ben net weer beter. Want ik was echt zo ziek als een natte hond met verkoudheid. Jeetje, jetlags doen mij echt niet goed.

K) Haha, naja ik ben blij dat je je weer goed voelt.

Ik hoor stemmen op de achtergrond. Om 4 uur 's nachts?

K) Maar ik moet hangen. Stuur je foto's op en app je me iedere dag hoe het was?

A) Ja natuurlijk! Ik mis je.

K) Ik jou ook! Ik hou van je.

Dan wordt de verbinding verbroken. Ik mocht me geen zorgen maken, maar toch ben ik een beetje ongerust. Hij zou het toch zeggen als er iets was? Ja. Ik moet gewoon niet aan hem twijfelen. Dan besluit ik Alex te bellen.

{A-Alex, Al-Ally}

Al) Heyy Alex!

A) Hoihoi Ally, wadup?

Al) Ben je vandaag vrij?

A) Ja...

Al) Wat dacht je ervan om naar het hotel te komen en een YouTube filmpje maken?

A) Ja is goed! Ik ben er binnen een halfuurtje. Hoe kom ik binnen?

Al) Ik wacht wel bij de ingang, dan loots ik je wel naar binnen.

A) Is goed! Totzo.

Al) Totzo!

Ik hang op en staar een beetje voor me uit. Misschien gaat de tijd wel sneller als ik voor me uitstaat, denk ik sarcastisch.

25 minuten later strompel ik naar beneden naar de ingang. Precies 5 minuten later komt Alex. Een bewaker wilt haar tegenhouden. Ik leg een hand op de schouder van de man. "Ze hoort bij mij." Stel ik hem gerust.

"Hoe wil je ooit naar buiten sneaken?" Vraagt Matt fluistert. "We kunnen die bewaker natuurlijk een klap tegen zijn achterhoofd geven. Of hem een slaapliedje zingen." "En nu serieus." Hij kijkt me speels aan. "Ja jeetje, dit was jou idee." Hij schud grinnikend zijn hoofd. "Nee jij wilde om 3 uur 's nachts naar het strand."

Ik geef hem een lichte duw en hij valt overdreven op de grond. "Er is een achteruitgang." Zegt hij. "Kon je dat niet eerder zeggen ofzo? Ik ben helemaal aan het nadenken over een idee." "Ik wilde je alleen maar zien nadenken." Zegt Matt met een pruillipje. Ik kan niet lang boos op hem zijn, dus een kort lachje krijg ik niet binnen. "Laten we gaan." Zegt hij als hij opstaat.

"Maar...wat gaan we doen voor het filmpje." Zucht ik als ik tegenover Alex ga zitten. "Gister had ik nog duizenden ideeën maar nu lijkt alles we weggevlogen te zijn." "Dat is het!" Verbaasd kijkt ze me aan. Ik sta op en help haar ook met opstaan. "Pak je camera, ik google wel snel waar we naartoe moeten." Ondanks dat ze niet helemaal snapt wat ik bedoel pakt ze toch d'r spullen.

Als we naar een hoge brug rijden lijkt ze het pas te begrijpen. Haar mond valt open van... Ja van wat eigenlijk? Voor een huisje staat de chauffeer stil. Ik stap snel uit. De chauffeur stapt ook uit, en Alex ook.

"Meneer Lewis, u kunt wat voor uzelf doen nu, ik bel wel als we weer opgehaald kunnen worden." Hij knikt en loopt terug naar de auto en rijd weg.

"Dit gaan we toch niet echt doen he?" Kreunt Alex. "Hoogtevrees?" Grijs ik als ik de deur van het huisje opendoe. "Nee, maar. Ach laat ook maar." Ik grinnik even en loop dan naar de kassa. Er staat een knappe gozer van 25 achter.

"Wij willen graag bungeejumpen." Zijn bruine ogen kijken me aan. "Hou oud?" "15." Een glimlach breekt open in zijn gezicht. "Prima, Jos kom even helpen." Een man van achter in de 30 komt uit een kamertje. "Deze meiden willen springen."

Na een 30 minuten durende uitleg sta ik op het plato. Alleen om mijn enkel zit een bandje. Dat bandje zal mijn leven redden. Wat nou als het afglijd? Water hoor ik onder me razen. De zenuwen voel ik langzaam mijn lichaam overnemen.

Alex, die uiteindelijk toch besloten heeft niet te gaan springen roept me. Ze heeft een camera vast. Zelf heb ik een camera op mijn hoofd. "Wat gaat er door je heen?" Vraagt ze me. "Pure zenuwen." De jongen gebaard dat ik kan gaan.

En ik spring.

***

Sorry voor kuthoofdstukje, maar ik voel me ook kut. En ik wil vandaag alleen maar klagen. Want mijn buik doet zeer, ik weet niet hoe ik het moet uitmaken met mn vriendje zonder zijn hart te breken, en ik haat jongens. Wtf, waarom bestaan jongens überhaupt. Kunnen ze niet even weg. Soms zou ik willen dat jongens me niks deden. Jeetje wat ben ik een wrak.

XNienke