Samen

29.

29.

Met een dubbel gevoel ritste Chris zijn koffer dicht. Vandaag vertrok hij naar Londen voor opnames van zijn nieuwe film Ghosted. Aan de ene kant had hij er heel veel zin in maar aan de andere kant vond hij het lastig om Lizzie, Maeve en Jane achter te laten.

'He, lukt het met inpakken?' Lizzie stond in de deuropening van de slaapkamer. 'Ja.' Chris tilde de koffer van het bed en hij zette hem neer op de grond. 'Weet je zeker dat ik niet moet blijven?' Bezorgd keek hij Lizzie aan. 'Chris, ik weet hoe graag je deze rol wilde. Het komt goed. Ik kan dit.'

'Ik weet dat je het kan maar ik ben gewoon bang om ze achter te laten. Wat nou als er wat ergs gebeurd?' Vroeg Chris. 'Maak je geen zorgen. We hebben camera's rondom het huis hangen en ik heb genoeg hulp.' Probeerde Lizzie hem gerust te stellen. 'Dus je vind het niet erg dat ik zes weken lang ben?' Vroeg Chris. 'Ik ben alleen maar blij voor je dat je deze rol hebt gekregen. Je gaat het fantastisch doen.' Zei Lizzie. Chris kreeg een grote glimlach op zijn gezicht. 'Thanks Liz.' Chris gaf haar een kus.

'Oeh!' Chris en Lizzie trokken snel terug en ze zagen Maeve en Jane in de deuropening staan. Ze hadden exact dezelfde jurk aan en allebei hun haren hingen los. Ondeugend keken ze Chris en Lizzie aan. 'Deugnieten.' Chris rende naar de meisjes toe en hij tilde ze op. De tweeling gierden het uit van het lachen en Chris gooiden de meisjes neer op zijn bed en hij begon ze te kietelen.

'Chris, heb je alles? De taxi kan elk moment komen.' Lizzie keek naar de wekker die aangaf dat het bijna negen uur was. Chris stopte met kietelen en hij keek naar zijn twee koffers die op de grond lagen. 'Ik denk het wel.' Antwoordde hij.

Hij keek naar Maeve en Jane die op het bed zaten. 'Dan is het denk ik tijd om afscheid te nemen.' Hij kreeg een brok in zijn keel. De meisjes wisten wel dat hij wegging voor een paar weken maar het leek nog niet echt bij hun door te dringen. Chris had het idee dat ze het niet helemaal begrepen.

'Gaan jullie lief zijn voor mama?' Chris knielde voor de meisjes neer. 'Ja.' Antwoordde Maeve. 'Goed zo Eve.' Chris streelde over het meisje haar wang. 'Ga jij ook lief zijn Jane?' Vroeg Chris. Hij keek het meisje aan maar de kleuter reageerde niet. 'Jane?'

'Je kan niet weggaan.' Jane begon te huilen. Chris keek naar Lizzie. Hij had niet verwacht dat de kleuter er zo mee zat dat hij wegging. Chris ging op het bed zitten en hij trok Jane op schoot. Hij gebaarde naar Lizzie dat ze erbij moest komen zitten. Lizzie nam Maeve op schoot en met z'n vieren zaten ze op het bed.

'Luister, papa moet een paar weekjes weg voor zijn werk en jullie blijven bij mama en Dodger. We hebben dit toch besproken?' Chris gaf Jane een kus op haar hoofd. 'Wanneer kom je terug?' Vroeg Maeve. 'Ik ben voor kerstmis weer thuis.' Beloofde Chris. 'Wat is kerst?' Vragend keek Jane haar vader aan. 'Kerst is een feest dat ieder jaar word gevierd. We kopen een boom en versieren hem en op het kerstochtend liggen er cadeautjes onder de boom.' Het laatste fluisterde Chris.

'Ik ga je missen.' Jane sloeg haar armen om Chris heen. 'Ik jou ook maar we gaan elke dag bellen en voordat je het weet is papa weer thuis.' Zei Chris. 'Ik hoop het anders mis je de cadeautjes onder de kerstboom.' Antwoordde Jane. Ze moesten allemaal lachen.

'Ik moet echt gaan. Mijn taxi kan er elk moment zijn.' Chris zette Jane naast zich neer en hij stond op. 'Doe je voorzichtig onderweg?' Lizzie stond op en met Maeve in haar armen liep ze naar Chris toe. 'Altijd. Maak je geen zorgen.'

Chris nam afscheid van iedereen en daarna vertrok hij met de taxi richting het vliegveld. Lizzie bleef achter met Maeve, Jane en Dodger en somber keken de meisjes hun vader na. Lizzie had het met ze te doen. Zij wist dat Chris terug kwam maar het leek wel alsof Maeve en Jane dat niet wisten.

'Zullen wij koekjes gaan bakken?' Lizzie ging naast de meisjes bij het raam staan. 'Ja!' Riep Maeve enthousiast. 'Kom, dan gaan we naar de keuken. Ik heb gister alle ingrediënten die we nodig hebben gekocht.' Zei Lizzie. Maeve rende meteen naar de keuken maar Jane verroerde zich niet.

'Djee, kom je ook?' Bezorgd keek Lizzie haar jongste dochter aan. In de afgelopen maanden was de band tussen Chris en Jane ontzettend verbeterd en ze vond het hartverscheurend om haar dochter zo verdrietig te zien. 'Misschien kunnen we papa vanavond bellen.'

'Kan dat?' Jane keek op. 'Het hangt er een beetje vanaf hoelaat papa zijn vliegtuig land maar ik beloof je dat we papa bellen zodra dat kan. Kom je nu helpen met koekjes bakken? Ik kan nog wel een extra helper gebruiken.' Lizzie probeerde er alles aan te doen om het meisje mee te krijgen en met veel geduld lukte dat uiteindelijk.

Het werd een gezellige ochtend. Lizzie, Maeve en Jane hadden de grootste lol met z'n drieën in de keuken en Dodger lag vanuit zijn mand toe te kijken naar het trio. Het meel vloog door de keuken heen, Maeve en Jane hun jurken zaten onder het meel en lachend maakte Lizzie wat foto's van de tweeling zodat ze die naar Chris kon sturen.

Met een blij gevoel stopte Lizzie de koekjes in de oven en twee uur later kwamen er ze er vers uit. Maeve en Jane vonden het prachtig en ze konden niet wachten tot de koekjes afgekoeld waren. Toen de koekjes afgekoeld waren kregen ze allebei een koekje en trots aten ze hem op.