Samen

11.

11.

Langzaam ging de deur open en tot Lizzie haar grote verbazing was het een kinderkamer. Lizzie liep de kamer binnen en ze kreeg er meteen een warm gevoel bij. Ze keek de kamer rond. Het behang was lichtroze en op het behang waren overal eenhoorns te zien. Ook stond er een klein tafeltje met twee stoeltjes, een tapijt, twee bedden, een kast en een grote speelgoedkist. Ook hingen er aan de muur wat fotolijstjes waar een foto's van Jane en Maeve in zaten van toen ze net geboren waren.

'Chris, deze kamer is prachtig.' Fluisterde Lizzie zachtjes. 'Toen ik hier ben komen wonen heb ik deze kamer gemaakt in de hoop dat er ooit gebruik van word gemaakt.' Bekende Chris. Lizzie keek naar Chris en ze zag dat hij tranen in zijn ogen had.

Ze liep naar hem toe en ze veegde zijn tranen weg. 'Overmorgen zie je ze weer.' Zei ze. Chris knikte. 'Maar wat doen we dan? Blijven ze hier in New York of neem jij ze mee naar Los Angeles? Ik wil mijn kinderen niet nog een keer kwijtraken.' Met betraande ogen keek hij haar aan.

Lizzie speelde met haar vingers en ze keek de kamer rond. Chris had zo zijn best gedaan. Ze kon Maeve en Jane niet meenemen met het idee dat Chris hier alleen achter zou blijven. 'Misschien moeten we hier allemaal gaan wonen. Voor tijdelijk.' Voegde ze er snel aan toe. 'Wil je dat?' Vroeg Chris. Hij had niet verwacht dat Lizzie bij hem zou willen intrekken.

'We moeten aan onze kinderen denken. Ze hebben ons nodig. We maken de situatie voor ons allemaal makkelijker als we in hetzelfde huis wonen. We weten niet wat ze allemaal hebben meegemaakt dus we weten ook niet in wat voor staat ze zijn. Twee huizen is te verwarrend.' Vond Lizzie. Chris knikte. 'Daar heb je een punt. Wil je jouw kamer zien?'

'Graag.' Antwoordde Lizzie. Ze liepen naar de kamer er naast. Chris opende de deur. 'Dit is de logeerkamer. Er zit een badkamer aan vast. Die is voor jou alleen. Ik hoop dat je het wat vind. Ik zal zometeen nog een schoon dekbed pakken.'

'Chris, het is een prachtige kamer!' Zei Lizzie. Ze liep naar het raam en ze keek naar buiten. Vanaf hier had ze uitzicht op de tuin. 'Weet je het zeker? Je zal het de komende tijd met deze kamer moeten doen.' Zei Chris. 'Het is perfect. Bedankt.' Dankbaar keek ze hem aan.

'Geen probleem. Zal ik je de rest van het huis laten zien?' Vragend keek hij haar aan. 'Ja, dat is goed. Het is wel handig om de weg te weten in dit gigantische huis.' Antwoordde Lizzie. Chris gniffelde. 'Ko maar mee dan laat ik je alles zien!'

Chris gaf Lizzie een rondleiding. Hij liet haar alle kamers zien en na ruim een twintig minuten waren ze klaar met de rondleiding. Ze waren aan de keukentafel gaan zitten en Lizzie pakte er een kladblok bij. Op het kladblok schreef ze wat ze nog moesten kopen.

'Ik denk dat we zo alles wel hebben.' Tevreden keek Lizzie naar het kladblok. 'Mag ik eens kijken?' Vroeg Chris. Lizzie gaf hem het kladblok. Chris bekeek de lijst. 'Ik ga morgen boodschappen doen.'

'Morgen worden we ook verwacht op het politiebureau he.' Hielp Lizzie hem herinneren. 'Hoelaat?' Vroeg Chris. 'Om elf uur dacht ik.' Antwoordde Lizzie. 'Dan ga ik na het gesprek naar de supermarkt.' Besloot Chris. 'Ja joh dat komt wel goed. Eerst maar eens zien wat ze te vertellen hebben op het politiebureau.' Zei Lizzie. Chris knikte. 'Je hebt gelijk. Ik ben benieuwd wat ze te zeggen hebben.'

Lizzie gaapte en ze keek op de klok. Ze zag dat het al half tien was geweest. 'Vind je het erg als ik naar bed ga? Ik ben kapot.' Zei Lizzie. 'Nee natuurlijk niet. Ga maar lekker slapen.' Zei Chris. 'Zeker weten?' Vroeg Lizzie voor de zekerheid. Chris knikte. 'Ik ga nog eventjes Dodger uitlaten en daarna ga ik ook naar bed.' Zei hij. 'Oké. Slaaplekker.' Lizzie stond op van tafel. 'Slaaplekker.' Antwoordde Chris. Lizzie aaide Dodger over zijn hoofd en daarna verliet ze de keuken. Met een grote glimlach op zijn gezicht keek Chris haar na.

Lizzie liep naar de logeerkamer. Ze glimlachte toen ze zag dat Chris haar koffers al boven had gebracht. Ze sloot de deur achter zich en ze deed de gordijnen dicht. Normaal ging ze nooit zo vroeg naar bed maar ze was zo moe door alle spanning en belevenissen van vandaag.

Lizzie ging op haar bed zitten en ze pakte haar telefoon. Ze was vandaag al drie keer gebeld door Robbie. Robbie! Lizzie schrok. Ze was hem helemaal vergeten. Moest ze hem bellen? Maar wat moest ze dan zeggen? Lizzie zette haar telefoon uit en ze liep de badkamer in om een koude douche te nemen. Ze belt Robbie morgen wel..