Samen

23.

23.

Het was een aantal dagen later en de achtertuin was omgetoverd tot een speelpaleis. Er stond een trampoline, een glijbaan, een schommel, een zandbak. Heel de tuin had een make-over gehad. Chris en Lizzie waren er heel tevreden mee. De meisjes konden nu lekker buiten spelen en aangezien het al heel de zomer prachtig weer was kwam dat goed uit.

Het was avond en langzaam aan ging de zon onder. Chris en Lizzie zaten samen in de tuin en de kinderen lagen op bed. Dodger lag verderop in het gras en keek af en toe Lizzie en Chris hun kant op. Chris had voor hun beide een wijntje ingeschonken en in stilte keken ze naar de zonsondergang.

'Lizzie?' Chris schraapte zijn keel. 'Ja?' Lizzie keek opzij. Chris klonk behoorlijk serieus. 'Hoe zou je het vinden om hier officieel te komen wonen?' Vragend keek hij haar aan. 'Officieel?' Lizzie slikte. Chris knikte. 'Ik weet dat je je huisje in LA hebt maar we zijn een gezin. Deze afgelopen dagen zijn de beste dagen die ik in jaren heb gehad.' Bekende Chris.

'Echt?' Ongelovig keek ze hem aan. Zij was natuurlijk ook blij met Jane en Maeve maar ze vond het ouderschap ontzettend zwaar en op dit moment zag ze het echt nog niet als mooi. Natuurlijk hield ze van haar dochters en koesterde ze de momentjes met hun samen maar ze maakte zich ook heel de dag door zorgen om de kinderen.

Chris knikte. 'Ik heb niet alleen over Maeve en Jane he. Ik heb jou ook gemist.' Zei hij. Lizzie keek hem aan en ze glimlachte zwakjes. Ze had Chris ook gemist. Drie jaar lang had ze het zonder hem moeten doen en het waren de ergste jaren van haar leven. Vanaf het moment dat ze uit elkaar gingen had ze een gebroken hart en ze was er nooit van genezen.

Ze wist ook niet precies wat Chris hiermee bedoelde. Wou hij haar terug? Had hij haar net zo erg gemist als zij hem mistte? Waarom had die haar dit niet eerder laten weten? Ze probeerde al drie jaar lang over hem heen te komen en nu vroeg hij haar of ze officieel samen wilden gaan wonen.

'Bedoel je hiermee te vragen of we weer een stel zijn?' Vroeg Lizzie. 'Eigenlijk wel.' Beaamde Chris. 'Ik weet dat het allemaal snel gaat en ik snap ook als het te snel gaat.' Voegde hij er snel aan toe. Lizzie staarde voor haar uit. En Robbie dan? Kon ze zomaar hun relatie verbreken voor Chris?

'He, als je het rustig aan wilt doen begrijp ik het. Er is in vier weken tijd zoveel veranderd, maar mijn gevoelens voor jou zijn nooit veranderd. Ik besef me nu pas hoe dom het van me was om je te laten gaan.' Hij legde zijn hand op die van Lizzie.

'Chris..' Lizzie haalde haar hand weg. 'Wat? Heb ik iets verkeerds gezegd?' Bezorgd keek hij haar aan. 'Nee, het is gewoon zo dubbel allemaal. Ik hou van je, echt waar. Ik wil niet te hard van stapel lopen. Dit leven is zo nieuw voor ons allebei. Ik wil geen relatie hebben omdat dat verwacht word door iedereen. Ik wil een relatie met je hebben omdat ik van je hou en om je geef.'

'Dat begrijp ik. Neem je tijd en laat het me weten wanneer je er klaar voor bent.' Zei Chris. Lizzie glimlachte. 'Ik ben er wel klaar voor maar ik wil het rustig aan doen.' Antwoordde ze. Chris glimlachte. 'Dus je ziet het wel zitten om hier officieel te komen wonen?'

Lizzie dacht even na maar al vrij snel knikte ze. Ze mistte haar spullen van thuis en aangezien ze hier nu al dag en nacht was kon ze het maar beter officieel maken. Bovendien woonden haar zussen ook in New York dus ze had altijd familie in de buurt.

'Echt?' Verrast keek Chris haar aan. Hij had niet gedacht dat Lizzie zo snel akkoord zou gaan. Lizzie knikte. 'Ik ben hier nu toch al dag en nacht dus ik vind het wel een goed idee om mijn spullen te gaan verhuizen.' Legde Lizzie uit. 'Oh Liz. Daar ben ik zo blij mee.' Chris gaf haar een knuffel uit blijdschap. Even schrok Lizzie ervan maar al snel ontspande ze zich en sloeg ze haar armen om Chris heen. Het voelde fijn om Chris zijn sterke armen om haar heen te hebben. Na een tijdje liet haar los.

'Dan moeten we maar eens wat dingen gaan regelen voor de verhuizing.' Zei Chris. 'Zoals wat?' Vroeg Lizzie. 'Een vliegtuig die jouw spullen kan vervoeren.' Antwoordde Chris. 'Oh ja. Ik heb niet heel veel spullen hoor maar het is inderdaad wel handig om een vliegtuig te hebben die alles kan vervoeren.' Zei Lizzie. 'Ja hoe wil je je spullen anders hier krijgen? We kunnen moeilijk gaan lopen.'

'Dat word wel lastig ja.' Giechelde Lizzie. 'Ik ben blij dat je weer kan lachen.' Zei Chris. 'Ik ook.' Lizzie ging tegen Chris aanzitten en ze leunde met haar hoofd op Chris zijn schouder. Chris sloeg zijn arm om haar heen en samen genoten ze in stilte van het avondzonnetje.