Winkelierster

HOOFDSTUK 48

Toen ze Jan en Lies wakker maakte, kon ze heel goed zien dat Jan zijn arm door Lies werd vastgehouden tegen haar tepels. Het kon niet anders dan dat Jan dit voelde, en toch was ze er zeker van dat hij zich daardoor niet liet afleiden.

Jan moest op weg naar school terugdenken aan wat er twee weken eerder op zaterdag was gebeurd. Hij had eigenlijk altijd al veel van zijn zus gehouden, maar toen hadden ze het ook naar elkaar uitgesproken, dankzij Els en Marthe. Sindsdien was het contact met zijn zus alleen maar explicieter geworden, tot dikke tevredenheid van Jan.

Eigenlijk was het niet te vatten. Hij merkte elke keer weer als Lies hem vroeg te luieren, dat zij er van genoot als van een klein kind, maar langs de andere kant kon hij zich enorm klein voelen als hij bij Lies was.

Hij vond het zalig dat zij hem vastnam om hem te knuffelen. Bij haar voelde hij zich echt kleine broer als zij dit deed. Misschien was dit nog altijd een gevolg van het feit dat hij als tweede uit de buik was gekomen.

De voorbije zondag had hij dit gezegd tegen Lies toen Lies 's avonds vlak voor ze ging slapen naar zijn kamer was gekomen om hem succes te wensen met zijn eerste examen, en ze waren beginnen praten. Het resultaat was dat zij hem toen luierde en daarna bij hem in bed kroop en liefdevol haar arm rond hem sloeg.

Ook besefte Jan dat Lies haar stressbeleving was veranderd sinds de vorige examenperiode. Hij kende haar tijdens examens altijd als een stressvat dat af en toe ontplofte, en als een Lies die enorm kregelig en bitsig werd, op het agressieve af.

Nu was er van die bitse Lies niets te merken. Haar stressbeleving was waarschijnlijk even hard, maar ze vond nu een kanaal in huilen en geknuffeld moeten worden.

Al twee weken lang droeg ze ook consequent 's nachts luiers, alhoewel ze die niet echt nodig had. Alleen vannacht waren ze echt nodig omdat haar regels doorkwamen. Hij vroeg zich alleen af wanneer ze er in plaste, want steevast werd de luier nat in de vuilbak gegooid.

Lies zat te wachten voor haar mondelinge examen Frans. De nacht samen met haar broer had haar enorm tot rust gebracht en ook nu dacht ze terug aan wat er gebeurd was. Ze snapte niet hoe het kwam dat de twee nooit eerder ontdekten dat ze allebei enorme nood hadden aan mekaars contact.

Ze was ook blij dat ze echt iets kon betekenen voor Jan. Hij had haar al zo dikwijls geholpen met het luieren. Ze vond het zo veel fijner dat iemand anders dat bij haar deed. Het voelde voor haar niet goed dit zelf te moeten doen. Een luier werd bij je aangedaan, punt andere lijn.

Nu had hij te kennen gegeven dat zij de enige was bij wie hij zich klein kon voelen. Hij had dit gevoel zelfs niet bij Els en Marthe, alleen bij haar. Misschien was dit nog altijd een gevolg van het feit dat hij als tweede uit de buik was gekomen. In ieder geval had zij nu ook een kindje om voor te zorgen.

Ze dacht ook terug aan de avond ervoor. Ze voelde gisterenmorgen dat haar regels begonnen door te komen, niet door het bloedverlies maar door het urineverlies dat in haar luier kwam.

Normaal plaste ze 's morgens in bed in haar luier als ze er één aan had, gewoon om hem niet te verspillen en omdat ze dat toch wel een aangenaam gevoel vond, die warme urine die zich verspreidde. Nu voelde ze 's morgens haar poep warm worden van de urine, alhoewel ze niet voelde dat ze plaste.

's Avonds was ze toevallig samen met haar broer klaar. Zonder woorden had hij aangevoeld dat hij er voor haar moest zijn. Na het tandenpoetsen gingen ze samen zijn kamer in, hij luierde zichzelf en daarna haar, en gaf aan in bed te moeten gaan liggen.

Voor hij zelf ging liggen draaide hij haar gezicht en kuste haar zacht op de mond. Doelbewust hield hij dit secondenlang vol, waarna hij eindigde met een "'t Komt wel goed !" Hij legde zich achter haar en sloeg zijn arm rond haar. Lies nam die vast met de bedoeling die voor de rest van de nacht niet meer los te laten.