လူချမ်းသာကြီးရဲ့ကလေးကို ငါလွယ်ထားရတယ် [BL]

11

အီးမေးလ်တွေက ကုမ္ပဏီရဲ့ဌာနမျိုးစုံက အစီရင်ခံစာနဲ့ ပြည့်နေပြီး၊ ဖြေရှင်းရလွယ်ကူပေမယ့် ဒီနေ့ကျမှ ခက်ခက်ခဲခဲ ရှုပ်ထွေးနေတယ်။ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ပိုင်ကွမ့်ကျန်က အဲဒါကို ကျင့်သားရနေကျ ဖြစ်တဲ့အတွက် အဆင်မပြေမခံစားရဘူး။

ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ ဒီအချိန်ကျမှ နံပါတ်တွေတောင် ရိုက်ထည့်နိုင်တော့ဘဲ မူရင်းအစီရင်ခံစာကိုဖတ်ရတာကို ရုတ်တရက် အလွန်ငြီးငွေ့လာတယ်။

ပိုင်ကွမ့်ကျန်က သူ့ကိုယ်သူ တွန်းအားပေးပြီး စာမျက်နှာနှစ်မျက်နှာကို ပြီးအောင်ဖတ်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ခေါင်းမူးလာတယ်။ သူ့ပုခုံးတွေကိုဖိနှိပ်ပြီး စာမဖတ်ခင် ခဏလောက် အနားယူဖို့ စီစဉ်လိုက်သည်။

မျက်စိမှိတ်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ခေါင်းစောင်းကျသွားပြီး အိပ်ပျော်သွားတာကိုတောင် မသိလိုက်ဘူး။

နောက်တစ်နေ့။

ပိုင်ကွမ့်ကျန် နာကျင်မှုနှင့်အတူ နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှာ နေလုံးကမြင့်တက်နေပြီး အဝါရောင်အလင်းတန်းတွေက အခန်းထဲမှာ လင်းလင်းချင်းချင်း တောက်ပနေသည်။

မနေ့ညက သူ အိပ်ပျော်သွားတာလား?

ခဏတာ မှိန်းနေလိုက်ပြီးနောက် ဗလာဖြစ်နေတဲ့ပိုင်ကွမ့်ကျန်မျက်နှာက စိတ်ကြွဆေးသုံးလိုက်သလို အမူအရာမျိူး ချက်ချင်း အစားထိုးသွားသည်။ဂန္ဓမာရိုင်းကို ကြည့်ဖို့ခေါင်းလှည့်လိုက်တော့ တစ်စက္ကန့်ထဲမှာပဲ လည်ပင်းကတောင့်တင်းနေပြီး လည်ပင်းနောက်ကနေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်လာသည်။

ပိုင်ကွမ့်ကျန်က လည်ပင်းကို ဖိကိုင်လိုက်ပြီး ဒီနာကျင်မှုက သူ့ရဲ့ ရူးသွပ်လုနီးပါးကောင်းနေတဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကို မထိခိုက်စေဘဲ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်ကို လှဲချပြီးမှ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။

သေချာတယ်၊ တောရိုင်းဂန္ဓမာက အမှုန့်ဖြစ်သွားပြီ။

ပိုင်ကွမ့်ကျန်က ကလေးတစ်ယောက်လို ရွှင်မြူးသွားတယ်။ နှစ်နှစ်ကြာ အိပ်မပျော်တဲ့ရောဂါနဲ့ ဆံပင်ကျွတ်တဲ့ကိစ္စအစား ဒီသတင်းကောင်းကို သူ့ရဲဘော်တွေနဲ့ ဝေမျှဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ WeChat ကနေ မက်ဆေ့ချ်ပို့ဖို့ သူ့ရဲ့ဖုန်းကို အမြန်အသုံးချလိုက်သည်။