Dromen in Kleur

Hoofdstuk 30

Daar lopen we dan. Hand in hand het laatste steegje door totdat we midden in de stad zijn. Hoe dichterbij we komen, hoe meer mensen we horen en hoe klammer Robs' handen worden. Ik knijp er lichtjes in.

We lopen het steegje uit, de hoek om. Verbaasd blijven we beide staan. Voor ons staat een enorme groep mensen. Ik gok wel een half stadion, zonder te overdrijven. Mijn ogen schieten alle kanten uit door de hoeveelheid kleuren en prikkels. Ik zie hoe Rob ook eerst even de kat uit de boom kijkt.

Mijn ogen richten zich op een jongen. Hij doet me wat denken aan mijn broertje Ezra. Ik zie zijn hoofd zo nu en dan door de mensen heen verschijnen. Hij is erg lang, dus hij steekt wel een beetje uit ook. Ik moet hardop lachen. Het is echt net Ezra.

''Wat?'' Ik schud mijn hoofd. ''Nee, niks hoor'' ''Zullen we gaan?'' Ik trek hem al een beetje mee. We lopen op de grote groep mensen af. Op de achtergrond hoor ik een bekend liedje, althans dat denk ik. Ik kan zo gauw even niet plaatsen welke. Ik voel een tikje op mijn schouder. Het pakt mijn aandacht, dus draai ik me om. ''Hey'' Een grote glimlach staart mij aan. Hoe ik eerst nog een beetje een ongemakkelijke sfeer om me heen had hangen, zorgt hij ervoor dat die zomaar verdwijnt.

''Hey Milo'' Hij pakt dit keer ook de aandacht van Rob. Ik zie hoe hij onze outfits zit te besturen. ''Chachi hé?'' Grapt Rob. ''Echt wel'' ''Milo!!!'' Ergens in de verte horen we iemand Milo's naam roepen. De stem klinkt voor mij onbekend, voor Rob ook zo te zien, maar voor Milo niet. We kijken alle drie om ons heen, om vervolgens te gokken waar het geluid vandaan kwam. ''Milo'' De persoon is achter Milo verschenen. ''Frank'' Milo klinkt...blij?'' Ze geven elkaar een grote knuffel. Hun T-shirts matchen met elkaar. Dat hebben ze met elkaar afgesproken?

Milo draait zich om, met zijn arm om Frank heen. Met precies dezelfde glimlach op hun gezicht als toen ik ze voor de eerste keer samen zag. Ze zien er gelukkig uit, nee verliefd. ''Wij zijn weer samen'' Milo kijkt ons trots aan. ''Echt?'' Schreeuwen Rob en ik in koor. ''Jazeker'' Ik zie hoe Frank zijn ogen stralen. Hij geeft Milo een kus op zijn wang. Milo draait zijn hoofd naar Frank toe en geeft hem vervolgens een kus op zijn mond. Milo's beide handen bewegen naar Franks' kaak toe. Zonder hun lippen van elkaar af te halen, zie ik hoe ze verder gaan in een tongzoen. Hier midden in de mensenmassa. ''Goeed'' Rob draait zich snel om, waarop ik hem volg. We moeten beide lachen. Wat zijn ze ook schattig en vooral onafscheidelijk.

We lopen verder door, door alle mensen heen, geen idee waar naartoe. ''Mam'' Robs' pupillen groeien. Mijn hand wordt losgelaten. Ik zie hoe hij zich in zijn moeders' armen sluit. Vervolgd door een korte knuffel aan zijn zus en vader die ook mee zijn gekomen. Mijn ogen schieten meteen naar de pin op haar shirt. Ik wist gewoon dat ik dat niet verkeerd had gezien.

Zijn moeder spreidt ook haar armen voor mij. Ik geef haar een knuffel. Hij heeft zo'n lieve moeder. ''Wat leuk dat jullie hier zijn'' Ze bekijkt de omgeving even. Voor zover dat voor haar lukt. We staan omringd door een grote groep mensen die een stuk groter dan haar zijn. Zit in de familie dus.

Robs' zus komt naast me staan, terwijl Rob nog even druk in gesprek is met zijn ouders. Zo te zien gaat het over zijn pak, want hij is met handen en voeten aan het praten, terwijl hij om de seconde naar een gedeelte van het pak wijst. ''Rob is smoorverliefd op je'' Ik moet lachen om haar opmerking. Het kwam er zo vlot uit. ''Ohja?'' ''Hij kan niet stoppen met over jouw praten als hij thuis is'' Lacht ze. Ik voel dat ik begin te blozen. ''Ik vind jullie wel een leuk stel eigenlijk'' ''Jullie hebben toch nog niks officieels?'' Ik schud mijn hoofd. ''Dat zou ik wel heel leuk vinden'' ''Ik ook wel'' Ik kijk haar met een grote glimlach aan.

''Waar hadden jullie het over?'' Rob gaat tussen ons in staan. Robs' zus slaat een arm om Rob heen. ''Ons geheimpje'' Ze knikt met mijn hoofd naar mij. Ik doe alsof ik mijn mond dichtrits. ''Mmh het zal'' Mompelt hij wat.

Ik voel mijn telefoon in mijn broekzak trillen. Het is Milo. Ik neem op. ''Mattt!!'' Ik word nog net niet doof door hem. ''Ik heb een verrassing voor je'' ''We staan onder dat grote gele bord'' En met dat hangt hij op. ''Rob?'' ''Kom, Milo heeft een verrassing zegt hij'' Ik zie hoe Rob zijn ouders inlicht.

''Hier'' Ik herken Milo's hoge stem naast me. Ik kijk om. Ik voel hoe mijn hart een sprongetje maakt. Zo'n gevoel alsof je een bekend persoon of beroemdheid random ergens op straat ziet. Dit keer geen bekend persoon, alsin iedereen weet wie het is. Maar wel een bekend persoon voor mij. Naast Milo staan mijn ouders en mijn drie broertjes. Jesse, Jaïr en Ezra zijn alle drie meegekomen. Ezra vliegt me in mijn armen. Mijn ouders komen naar me toe gelopen. Het besef komt nu pas binnen. Ik kom nu een soort van voor ze uit de kast. Ik weet dat je je niet hoeft te labelen, maar voor mezelf vind ik het fijn om te weten waar ik op val. Dat wil ik ook graag met mijn ouders delen.

''We zijn trots op je Mat'' Mijn moeder haar stem klinkt zo vertrouwelijk en lief. ''Jongen'' Mijn vader aait me over mijn achterhoofd. Woorden zijn niet nodig. Niet van mijn kant dan. Mijn moeder wijst naar Rob en mij. ''Zijn jullie..?'' Ze maakt het alleen maar ongemakkelijker om zo te doen. ''Ja, mam'' Ik knik tevreden naar Rob.

Ik zie hoe Robs' ouders en mijn ouders achter ons met elkaar in gesprek zijn. Robs' zus heeft zich in een gesprek gevoegd met alle drie mijn broertjes. En Frank en Milo zie ik vanaf een afstandje met elkaar bezig zijn. Je weet wel waar ik het over heb.

Er is inmiddels een dj gekomen. Ik ken hem niet, maar ik zou hem wel willen huren voor mijn bruiloft. Onze bruiloft, van Rob en mij. Daar hoef ik nu nog niet over na te denken, dat is iets voor later. Robs' vingers vouwen zich in mijn vingers. We hebben goed zicht op de dj. ''Mat?'' Hij knijpt in mijn vingers. ''Wil je mijn vriendje zijn?'' Dit keer ben ik degene die in zijn vingers knijpt. Nog meer geluk stroomt door mijn lichaam. Ik geniet even van de vele adrenaline die op dit moment door mijn lichaam stroomt. Het doet me bijna vergeten antwoord te geven. ''Niets liever Rob'' Mijn tong glijdt over mijn lip. Mijn hand beland in zijn zij. Een lange kus vol liefde.

Mijn ouders, zijn ouders, mijn broertjes, zijn zus en iedereen die hier is die maar mee wil kijken kijkt naar ons. Dit keer maakt het me niks uit. Ik ben er zelfs trots op. Trots op wie ik ben en trots op wie wij nu zijn.

*Klik* Het geluidje doet onze kus verbreken. Robs' moeder staat met haar telefoon met daaromheen een grote klaphoes een foto van ons te maken van heel dichtbij. ''Mam'' Rob kijkt haar teleurgesteld aan, maar ik zie tegelijk hoe hij straalt na zijn moeders blik te hebben gezien.

Ik had nooit durven dromen dat ik Matthyas Maarten het Lam Pride 2022 met veel trots en geluk zou gaan vieren. Alles hier is perfect. De muziek, de mensen en alle kleuren van de regenboog. Het voelt alsof ik droom.

Dromen in kleur.