Dromen in Kleur

Hoofdstuk 15

Ik zit in mijn eentje te werken op kantoor. Het is nog vroeg. Acht uur om precies te zijn. Ik heb amper kunnen slapen. De hele nacht werd ik angstig wakker door de nachtmerries. Ik staar naar mijn computer. Mijn ogen hebben moeite met het kunnen verdragen van het felle licht.

''Hey'' Ik schrik van een stem achter me. Een verbaasde blik staart mij aan. De blik veranderd van verbaasd naar bezorgd. ''Wat zie jij eruit'' Hij komt naar me toe lopen en hurkt op zijn knieën voor me neer. ''Sorry Milo'' Ik kijk hem diep in zijn ogen aan. Hij schudt zijn hoofd. ''Wat is er gebeurd?'' Hij legt zijn hand op mijn been om me gerust te stellen. Ik wil praten, maar het lukt me niet. Het voelt alsof iemand mijn keel dicht knijpt. Het zweet breekt me uit en mijn handen beginnen te trillen.

''Kom even staan'' Met trillende been sta ik op. Ik merk dat ik moeite heb met evenwicht houden. Milo gaat achter me staan. Hij slaat twee armen om mijn middel heen. Ik voel zijn lichaam tegen mijn lichaam aan. ''Haal diep adem'' Ik doe wat hij zegt. Na een paar keer herhalen begin ik me wat beter te voelen. Hij laat me los en komt weer voor me staan. ''Gaat het?'' Hij bekijkt mijn gezicht van dichtbij.

''Heb je niet geslapen?'' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. ''Ik luister'' Hij pakt de dichtstbijzijnde bureaustoel en gaat voor me zitten. Hij pakt mijn beide handen vast. ''Ik kan mezelf gewoon niet accepteren'' ''Dat je gay bent?'' Vraagt hij. Eigenlijk kom ik nu een soort van voor de eerste keer uit de kast. Ik knik mijn hoofd. ''Hoe heb jij het gedaan?''

''Ik wist het altijd al wel een beetje.'' Hij begint zijn verhaal vanaf het begin. ''Maar het gene wat mij tegen hield waren de mensen om me heen.'' ''Mijn vrienden die altijd over meiden praatten'' ''Mijn ouders, mijn opa en oma en iedereen om me heen was straight'' ''Het voelde meer alsof ik anders was'' ''En dat wilde ik niet'' ''Dus heb ik mezelf wijs gemaakt dat ik jongens niet leuk zou kunnen vinden'' ''En toen kwam Frank'' ''Toen wist ik het zeker''

Ik voel een glimlach op mijn gezicht ontstaan. Ik herken me wel ergens in zijn verhaal. ''Frank was eigenlijk de persoon die mij liet beseffen dat het oké is om gay te zijn.'' ''En ik wil degene zijn die jou verteld dat het oké is om gay te zijn.'' Zonder iets te zeggen spreid ik mijn armen en leun naar voren. Ik beland in een stevige knuffel. Misschien wel één van de fijnste knuffels ooit. ''Je kan altijd bij me komen, dat weet je he'' Ik knik. ''Dankje Milo.''

De uren vliegen voorbij hier achter mijn bureau. Ondertussen is iedereen gearriveerd. Behalve Koen dan, die is zoals altijd weer eens te laat. Ik focus me op mijn scherm. Ik ben bezig met het editen van een nieuwe video. Even iets waardoor ik afgeleid raak van mijn gedachtes en iets wat ik ook nog eens leuk vind om te doen.

Ik ben aan het zoeken op Youtube naar een pieter post filmpje voor in mijn edit. Terwijl ik zit te scrollen zie ik mijn telefoon in mijn ooghoek oplichten. Ik negeer het. Na een tijdje zie ik opnieuw mijn telefoon oplichten. Ik kijk er snel na. Mijn blik valt op de naam. ''Milo'' staat er in beeld. Een Whatsapp melding van Milo. Waarom appt hij me? Ik ben nog geen eens tien meter van hem verwijderd.

Ik kijk richting Milo. Hij tuurt naar zijn eigen scherm. Ik raap mijn telefoon op en klik op de melding. Het is een link. Nietsvermoedend, maar nieuwsgierig open ik de link. Zodra het balkje is geladen kom ik op een website terecht. Er staat in grote koeienletters. ''Pride Amsterdam'' met daaronder een regenboog vlag die zowat het hele beeld opvult. Ik draai snel mijn telefoon naar me toe voordat Anton het kan zien.

Ik scrol naar onder. Twee tickets met twee barcodes. Ik kijk naar Milo. Er staat een grote glimlach op zijn gezicht. Hij heeft tickets voor mij gekocht? Even twijfel ik. Ik besluit hem te appen. Hij is me voor. ''Voor jou en je geliefde'' Wel voor mij dus. En voor mijn geliefde? Rob. Mijn blik valt meteen op Rob en daarna terug op Milo. Milo knikt. ''Maar alleen als je wil'' Appt hij er achter aan. Ik leg mijn telefoon weg. Ik wil het wel. Met Robbie Pride vieren. Ik voel mijn lichaam opwarmen. Maar mijn gedachtes verstoren het moment.

Rob en ik praten nooit met elkaar over onze gevoelens. Ik weet geen eens of hij wel op jongens valt. Misschien betekende die zoen ook wel helemaal niks voor hem. Ik probeer me weer te focussen op het editen, maar dit keer winnen mijn gedachten. Het lukt me niet om ergens op te concentreren.

''Iemand mee rondje lopen?'' vraagt Milo. Ik merk dat hij contact met mij probeert te leggen. Ik kijk zijn richting op. Hij geeft me een soort van sein. Niemand reageert op hem. ''Ja prima'' zeg ik zo kalm mogelijk. Ik trek mijn schapen jas aan en achtervolg hem naar de deur.

''Gaat het?'' De lieve bezorgde Milo komt weer in hem naar boven. ''Het gaat Milo'' Ik lach naar hem. ''Zeker?'' hij dubbelcheckt me. ''Ik voel me prima, alleen-'' Hij kijkt afwachtend. ''Kan ik Rob niet meevragen naar Pride. Hij is geeneens homo.'' Au. Mijn eigen woorden doen ergens wel pijn. ''Jullie hebben gezoend mat'' De woorden komen er zelfverzekerd uit. ''Zoenen kan ook zonder gevoelens.'' Er start een soort discussie. Ik begin een heel rijtje op te noemen waarom het niet kan werken tussen Rob en mij. ''Stop'' Hij onderbreekt me. ''Waarom vraag je het hem niet gewoon?'' ''Omdat we sinds de zoen er nooit meer over hebben gepraat.'' Ik kijk naar beneden. ''En daarvoor?'' ''Is er voor de zoen iets gebeurd tussen jullie?''

Ik denk terug aan de dag dat hij bij me thuis kwam. Toen de opnames niet doorgingen en we samen een horror film hebben gekeken. Ik als kleine lepel, hij als grote. Toen hij weg ging draaide hij zich naar me toe en gaf me een kus op mijn wang. Eerlijk gezegd dacht ik dat het een kus van medelijden was. ''Hij gaf me een kus op mijn wang'' Ik zie Milo's ogen oplichten. ''Mat, vrienden geven geen kus op elkaars wang, laat staan zoenen.'' Ik reageer niet op wat hij zegt. Hij geeft me een speelse duw.

''Als je er niet met hem over praat dan is het sowieso een nee.'' Hij heeft een punt, maar wat als Rob niks achter de zoen zocht? Ik wil mezelf gewoon geen pijn doen. Door niks te doen heb ik misschien wel geen antwoord op mijn vraag, maar wordt ik in ieder geval niet afgewezen. Mijn grootste angst. 

Een lekker lang hoofdstuk voor jullie dit keer!! Vergeet niet te stemmen xxx