"Starożytny łuk, który zachował swoją moc mimo, że jego dawny mistrz odszedł. Czerpie moc od wszystkich i wszystkiego na świecie, a im dalej jesteś od tego, czego pragnie twoje serce, tym jest ono potężniejsze"
W jałowiej starożytności, kiedy dzisiejsza ziemia była tylko pustkowiem, pokojówka* brodząc boso w śniegu, podążała za śladami Pana Wieży*2
Kiedyś był jej miłością, ale bezlitosne wiatry nigdy nie mogły zrozumieć miękkości śmiertelnego ciała. Kiedyś był jej wrogiem, ale jej polowanie było czymś więcej niż zwykłą zemstą.
"Śniły mi się fale oceany i piasek, bujne lasy i ziemia", "Marzyłem o dzikach bawiących się w krzakach jagód, o strzelistych świerkach" Wypowiedziała łagodnym tonem te słowa to Boskiego Króla, ale nie zostały wysłuchane
Przebudzona ze ślepej miłości, zdała sobie sprawę, że była jedyną osobą, która mówiła szczerze. Mówił o miłości, ale towarzyszyły mu tylko ostre wiatry. Spojrzał w dół na zagięte plecy swoich poddanych w wyjącym wietrze, wierząc, że to jest znak ich czci i niezachwianego posłuszeństwa.
To była epoka kiedy Król Północnego Wiatru*3 walczył z Panem Wieży. Łowczyniy uważała się za kochaną przez mistrza niewolników. Pod koniec wojny i kiedy zawiał pierwszy wiatr oporu w towarzystwie bezimiennego młodzieńca, elfa i rycerza, wspięła się na wysoką iglice i rzuciła wyzwanie ekscentrycznemu panu.
"Wreszcie, otrzymam jego spojrzenie"
Ale dopiero w chwili gdy strzała poleciała w jego stronę i gdy przeszywający wiatr miał ją rozerwać, w końcu zdała sobie sprawę z odległości dzielącej ich od siebie.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*Pokojówka: Amos, jedna z mieszkańców dawnego Mondstadt, ukochana Decrabiana. Wzięła udział w buncie przeciwko niemu i podczas tej bitwy prawdopodobnie straciła życie. Do od niej Amos Bow wziął swoją nazwę.
