Chapter 1

5 0 0
                                    

TW: Suicide , Self Harm, SW

Not suitable for unstable folks, kids, or minors do find another book, novel or story. READ AT YOUR OWN RISK. You've been warned, not the author's responsibility anymore.

When the people or person that you crave for left you to your lowest do you think it's still all worth it to breathe?

Have you ever wished for the time to just pass and make you okay after all the pain and betrayal.

"Hindi ko naman hiniling" I said as I whispered to the wind.

Standing on the railing of the Skyway. Underneath it is the raging big creek. With the water angrily flowing.

Slowly the rain is pouring.

Nakikipagsabayan sa nararamdaman ko. Bakit isang buwan kang umuulan?  Dahil ba sa isang buwan na din akong umiiyak at nahihirapan.

Looking at my white laced shoes I see the mud on the sides of it. The quick flashbacks are at it.

Tried to scan my phone to see if she would call, text or chat.

I know that it's being manipulative but how about me?

Nadulas ang kaibigan niya sakin na may nakakausap ito. Kinakaibigan ako ng mga piling kaibigan niya na napalapit din sakin. Pero bakit nang tawagan ko siya binulyawan niya ako?

Sakit at di mawaring impit na pag iyak ang tanging nararamdaman.

"May trabaho pa ako. Tangina." Muli kong bulong at sabay isip kung tatalon ba sa kung saan ako.

Mataas pero hindi ako nalulula sapagkat mas higit ang sakit at pagdadamdam.

I loved a girl. Not opposite of my gender. I don't know why did I fall hard. I tried to settle my feelings but surprisingly it's deep rooted. Now that she's gone I am here trying to kill myself.

The past days I still remember what happened the whole week.

"Matulog ka na" simpleng salita mula sakanya na hindi ko inasahan.

Natulog nga ako pero pag gising ko panay pag aaway at pagsisihan nanaman  habang kausap siya sa chat.

"Sigi isumbat mo lahat ng ginawa mo para sakin" anas niya

"Masakit ba?" Matapang na bigkas ko.

"Tangina!" Tanging nasabi niya.

Marami akong nasabing masakit at nanahimik lamang siya.

"Itigil na natin to" unang katagang bumasag sakin ng sobra sobra.

Ibinaba ko ang aking cellphone dahil tinawag ako ni ate.

"Patay na si lola" Pangalawang gunaw ng mundo ko na hindi ko madepina.

Luha ang naglandas sa mukha ko habang inaalala ang lahat.

Pagod na pagod na ako.

Babalikan at babalikan ko lahat lahat sapagkat sobra sobra akong nadurog at hindi ko alam san itatama o sisimulan uli lahat.

Masakit. Mahirap. Magulo.

Life.

Pain is inevitable. We'll never know when we will be okay.

Hindi ako makasigaw. Nakakahiya. May mga sasakyan pero walang napigil sakin kahit maraming sasakyan ang nadaan.

Akala siguro ay multo. Natawa at naiyak na lamang ako sa aking naisip dahil kasabay non ang kirot na baka ganito ang trato sakin pag nawala din ako.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Sep 18, 2022 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Memior of the lost Love (anonymous dedication)Where stories live. Discover now