(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)

Chapter(69) - ကျေနပ်အားရခြင်း

သူ့အတွက်တော့ ဆွေ့ရှန်းဆိုတာ ကောင်းကင်ဘုံက နတ်သားလေးဖြစ်ပြီး အမြဲတမ်း သူ့ထက်အမြင့်မှာသာ ရပ်တည်နေခဲ့တာ။ ရလဒ်ကတော့ သူ့ခံစားချက်တွေကို နာကျင်စွာနဲ့ ချိုးနှိမ်ထားခဲ့ရပြီး ချစ်ရသူကို စော်ကားသလို ဖြစ်စေမယ့် အရိပ်အမြွက်လေးတောင် မပြဝံ့ခဲ့ဘူးလေ။

ဆွေ့ရှန်းက 'သူတို့နဲ့ မတူဘူး' ဆိုတဲ့ စကားကို ကြားတဲ့အချိန်မှာ အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်သည်။

ထို့နောက် စာအုပ်ထဲမှ သရုပ်ဖော်ပုံတစ်ခုကို အတုယူကာ ရန်ကျင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို ကိုက်ရန် လှဲချလိုက်၏။

သူက အရမ်းကြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကိုက်တာ မဟုတ်ပဲ ဒီအတိုင်း အနည်းငယ် ငုံခဲလိုက်ခြင်းသာ။ ဒါက လုံးဝကို မနာဘူး ; အဲ့ဒီအစား ပူပြင်းပြီး နာကျင်ထုံမွမ်းနေတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုက ရန်ကျင်းရဲ့ ခန္တာကိုယ်ထဲကို ဖြတ်သန်းစီးဝင်လာခဲ့တော့သည်။

သူတို့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများ ထိတွေ့သွားသည့် တစ်ခဏမှာပင် ဆွေ့ရှန်းက နောက်သို့ အနည်းငယ် ပြန်ဆုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းလေးစောင်းကာ မေးလေသည်။

"အခုရော, ငါတို့က သူတို့နဲ့ တူသွားပြီလား?"

တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ရန်ကျင်းရဲ့ နီညိုရောင် မျက်လုံးများထဲတွင် မုန်တိုင်းကြီးတစ်ခု ရောက်ရှိလာသည်။ သူက သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မုန်တိုင်းတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်ပုံရသည့် ဆွေ့ရှန်းအား အနီးကပ် ကြည့်နေမိသည်။ ရန်ကျင်းရဲ့ အသက်ရှုသံများက လျင်မြန်စွာ ထွက်ကျလာပြီး ရုတ်တရက်ပင် ဆွေ့ရှန်းရဲ့ ပျော့ပျောင်းသည့် ခါးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူက ဆွေ့ရှန်းအား လှန်ချလိုက်တာကြောင့် သူတို့ရဲ့ အနေအထားက ပြောင်းလဲသွားခဲ့ကာ ဆွေ့ရှန်းက အောက်ရောက်သွားပြီး ရန်ကျင်းက အပေါ်ရောက်သွားလေသည်။

ရုတ်တရက် လှန်ချခံလိုက်ရသော်လည်း ဆွေ့ရှန်းက ဒီအတိုင်း ရန်ကျင်းရဲ့ လည်ပင်းကိုသာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ နောက် အခိုက်အတန့် လေးမှာပင် နူးညံ့နွေးထွေးသည့် ပါးစပ်တစ်ခုက သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် ရောက်လာပြီး သူတို့ရဲ့ ပူပြင်းတဲ့ အသက်ရှုသံများအား ရောယှက်သွားစေသည်။ သူက သူ့မျက်လုံးများအား အနည်းငယ် ဖွင့်လိုက်ပြီး ၎င်းက အရမ်းကို ဆန်းသစ်တယ်လို့ ခံစားလိုက်ရကာ အလိုလိုပင် ပြန်လည်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။