How We Found Love

Chapter 32

''I want us to be friends again, Shane.'' He said with a bit hopeful while he went closer to me, My heart is thumping with his presence, and gaped.

Nabigla ako sa sinabi niya, Dahil sa parte ko ay ito rin ang gusto ko, dahil bago palang kami naging magkarelasyon ay naging magkaibigan kami, at ayaw ko naman itapon lahat ng memorya at pagsasama namin dalawa noon.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko, dahil nabibilisan ako sa nangyayari o ako lang nakaramdam na mabilis dahil ilang buwan palang ako rito sa Pilipinas at dahil lang hindi kami nagkakausap masyado kaya mabilis ito para sa akin?

''You want to be friends with me again, Shane?'' Paguulit niya ngunit ngayon ay malawak na ang ngiti niya na abot sa mata.

Huminga ako ng malalim at nagisip ulit ng mabuti tsaka ako napapikit.

''Of course, Wilson. I would like to'' I blurted out. There's nothing wrong to be friends again with someone when that someone is not toxic and did not give you so much pain.

''Friends?'' He said while raising his hands to me and I accepted His hands in front of me.

''Friends'' I said while smiling at Him, then looking at each other intently.

Paguwi ko sa condo, Humiga kaagad ako. Napatulala ako habang nakatingin sa kisame, Ngayon lang nagsink-in sa akin na binalik namin ni Wilson kung saan kami nagsimula, we are Friends again but with memories. Pero, alam ko hanggang doon na lang iyon, Nothing more.

Maaga ako pumasok sa aking opisina, para sa trabaho ko dahil marami akong gagawin na trabaho at para matapos ako ng maaga.

''Your Coffee, Shane'' ngiti ni Yumi sa akin, habang nilagay iyong kape ko sa lamesa ko.

''Thank you, Yumi.'' Nakangiti kong sabi sa kanya bago siya lumabas sa opisina ko. I finished all of my Works for this morning, and I'm not yet done! Ang dami rin naman kasi, Hindi ko matatapos agad.

Kaya bumaba muna ako galing sa opisina ko para Kumain, Niyaya ko si Yumi pero kakain niya lang daw kaya ako na lang ang bumaba, pero sa pagbaba ko napatigil ako dahil sa bigla kong nakita.

Naaalala ko naman ang pagiging Magkaibigan namin ulit, Hindi ko alam kung totoo ba 'yon o ano, pero sana naman hindi iyong maging awkward.

''Hey, Shane! Wazzup?'' Masayang bati niya sa akin, Ibang iba sa bati niya dati sa akin, na puro nginitian o batian lang. Ngayon kasi ay kinakausap na niya ako

''Hey. I'll eat my Lunch outside'' I answered Him at mas lalo siyang ngumiti.

''Talaga? Eh balak ko rin kumain sa labas, Sama na tayong dalawa!'' Masayang pagimbita niya kaya matipid akong ngumiti, Hindi ko alam kung papayag ba ako o hindi, pero para mawala ang uncomfy feeling ko sa kanya kailangan masanay na ako sa presensya niya.

''Sige'' Simpleng sagot ko sa kanya at ngumiti lang siya sa akin, Bakit ba ngiting ngiti ito ngayon? Nanalo ba 'to sa lotto?

''Uhm, Do you like Japanese food nearly?'' He asked me while He was driving His car.

I got so awkward because we are inside of His car. Ang dami ko naaaalala! Although, Hindi naman na ito ang kotse niya noon.

''Uh, Yeah.'' I shyly answered and He looked at me suddenly and Go back to the road.

Nang makarating kami ay binati agad kami ng Crew. She stare at us, especially to Wilson. Hindi naman na ito bago sa akin, dahil kung gwapo si Wilson noon, Mas gumwapo siya ngayon. Lalo na't mas nagmature siya. Hay.

The crew gestured to us where we going to sit, and Wilson smiled at her. I said the food I like to order to Wilson and He told it to the crew, at halatang nanginginig pa habang sinusulat iyong order namin. That Wilson can gave to every girl, dahil ganyan din ako dati.