Chapter 33

46 5 0
                                    

Kakainis na ayaw mong
Maniwalang mahal kita
Ano pa ba'ng kailangan kong
Patunayan sa 'yo, sinta?

My lips reflexively beamed as soon as someone began singing this well-known song. From the moment our favorite band launched the song, 'Paninindigan kita,' they captivated my heart.

This was not the song I had in mind for my wedding. Pareho naming gusto ni Trip ang bandang ito kaya nakakatuwa sa puso na ang kanta pala nila ang maririnig ko habang maglalakad ako papunta sa lalaking makakasama ko buong buhay ko.

Pero naiintindihan ko namang
Iniiwasan mo lang masaktan
'Di ka madedehado
Kung sasagutin mo lang ako…

Hindi pa rin ako makapaniwala habang nakatingin silang lahat sa akin. I was alone on the red carpet and watching everyone as I walked. Nakangiti si Keith sa akin. I'm not sure how Trip persuaded him to come, but his presence was quite valuable. Everyone I cared about was present, and they all had tears running down their cheeks exactly like mine.

Binalik ko ang atensyon sa pinakamamahal ko na naghihintay sa akin sa altar. He was making a valiant effort to stop crying.

He truly made my ideal wedding a reality. Hindi ko alam kung paano pero ang importante sa akin ngayon ay ang reyalidad na magiging asawa ko na siya mamaya.

Paninindigan kita, oo
Mamahalin kitang buong-buo
Kahit sa pagtanda, ako'y sa 'yo…

Marami ang magsasabi sa 'yo na mahal ka nila pero kaunti lang ang talagang paninindigan ka.

Paninindigan kita, oo
Ano mang sabihin ng magulong mundo
Kahit ayaw nilang ako'y sa 'yo
Ika'y iingatan ko…

There are no magical effects in this song. It can simply give you the urge to move to the music and dance. Pero hindi ko pa rin mapigilan ang iyak habang binibigyan ng mas malalim na kahulugan ang title ng kanta.

I know I just came to an abrupt end, but perhaps Trip chose this song over the others to let me know that he would always have my back. Despite the fact that I made a lot of mistakes, he was always there for me and encouraged me to make room for growth.

Na kahit itakwil man ako ng mundo, palaging siya ang kakampi ko.

Kakakilig ka sa tuwing
Lumalapit ka na, sinta
Nawawala ang angas ko
Pilit man na itago pa…

Nang malapit na ako sa kinaroroonan ni Trip, bigla akong sinalubong ni mommy. I could see that she was downcast despite her smile.

"I understand that I don't have the right to accompany you down the aisle given how I've treated you over the years, but please let me to. Wala ang daddy mo kaya sana ay isipin mo na lang na ako ang kapalit niya," she mumbled while desperately fighting back tears.

Nagulat siya nang walang pag-aalinlangan kong kinabit ang kamay ko sa braso niya. I had no idea how compassionate I was until I embraced my mother once more in spite of the traumas and scars she gave me.

Additionally, I could still clearly recall what Manang had previously said to me, as if she had foreseen this particular situation.

"Kung dumating man ang araw na mapunta ka sa sitwasyong kailangan mong magpatawad, 'wag ka sanang mabuhay sa poot at matuto kang magpatawad."

Nginitian ko si mommy nang mas lalong lumakas ang iyak niya. Some could assume that she was simply delighted and sad at the same time that I would already be married if they were unaware of our damaged relationship. Pero ang mga taong alam ang relasyon namin, siguradong iniisip na ang mas malalim na dahilan ng pag-iyak niya.

Artistry of Love (Abstract Series #3)Where stories live. Discover now