" ပါးပါးကို နည္းနည္းမ ခ်စ္ေတာ့ဝူး "

ကိုယ့္မွာေတာ့ ဂြၽန္႔ပါးစပ္ကိုအတင္းလိုက္ပိတ္ရင္း ---

" သား ပါးပါးကိုအဲလိုေတြမေျပာရဘူးေလ ၊ သား ပါးပါးကစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၿပီ "

သားကို သူ႔ပါးပါးမၾကားေအာင္ တိုးတိုးေလးကပ္ၿပီးေျပာျပရေသးသည္ ။

ကိုယ္မွာေတာ့ရာဇ္ကိုလဲေၾကာက္ရ ။ သားကိုလဲမႏိုင္ ။ သားအဖသံုးေယာက္က တပ္သားတစ္ေယာက္ဗိုလ္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလၿပီ ။ တပ္သားကေတာ့ကိုယ္ပါပဲ ။ ဗိုလ္ကေတာ့ ဒင္းတို႔သားဖေတြေပါ့။

ရာဇ္ကေတာ့ မက္တပ္ရပ္ဖို႔ေတာင္အားအင္မ႐ွိသလိုခံစားေနရတာေၾကာင့္ ေဆးရံုကုတင္အစပ္မွာထိုင္ခ်လိုက္မိေတာ့သည္။ လူတစ္ေယာက္ဆီကေန
အခ်စ္မခံခဲ့ရသမ်ွ သူ႔ေသြးသားေလးဆီကေန ခ်စ္ေပးတာကိုခံခ်င္ခဲ့မိတာ ။ ကိုယ့္ကိုလဲ သားကခ်စ္တယ္လို႔ခံစားရလို႔ တစ္ခ်ိန္လံုးေပ်ာ္ေနခဲ့ရတာေလ ။
အခုေတာ့ သားက ကိုယ့္ကိုထားခဲ့ျပန္ၿပီး သူ႔ဒယ္ဒီကိုသာေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပန္သည္ ။ ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ခံရဖို႔အတြက္ကို မထိုက္တန္တာမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕ ။

ဝမ္းနည္းစိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ကခ်က္ခ်င္းက်လာ
ေပမယ့္ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းထိုမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ လိုက္မိသည္ ။

သိဒိၶကေတာ့ သားကိုခ်ီထားရင္း ရာဇ္မ်က္ႏွာကိုသာ မလြတ္တမ္းစိုက္ၾကည့္ေနမိတာမို႔ ရာဇ္မ်က္ရည္က်တာကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ရသည္ ။
အေဖလုပ္သူက မာနႀကီးႀကီး သားပိစိကလဲ
ဂ်စ္တစ္တစ္နဲ႔ ဒိ္ီ္ႏွစ္ေယာက္ၾကား အေနခက္လွ
သည္။

" ရာဇ္ ဟိုေလ ကိုယ္တစ္ခုေလာက္ေျပာပါရေစ "

ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ စိတ္မ႐ွည္သလိုေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းေတြ ။

" သား က မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာပါ ၊ အခုက ကိုယ္နဲ႔ေတြ႔ရတာသိပ္မၾကာေသးလို႔ အရမ္းကပ္ေနတာမ်ိဳးလို႔ပဲထင္ပါတယ္ ၊ ေနာက္ဆ္ိုပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ သြားမွာပါ "

" ခင္ဗ်ားသားပဲဟာ ခင္ဗ်ားကိုကပ္တာအျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ၊ ေခၚသြားလိုက္ ၊ ကြၽန္ေတာ္က ပစ္ခ်ခံထားရတာကို အခုမွၾကံဳခဲ့ရတဲ့သူလဲမဟုတ္ပါဘူး ၊
ဂြၽန္မ႐ွိလဲ ေနလို႔အဆင္ေျပသြားမွာပါ "

My Oleander Hubby ( Completed ) Where stories live. Discover now