Dromen in Kleur

Hoofdstuk 1

Pov Matthy
Ik kijk de hele week al uit naar de opnames van vandaag. We gaan de video ''Bankzitters doen verstoppertje in Walibi Holland 2.0'' opnemen. Deze werd de vorige keer namelijk goed ontvangen. Dit zijn misschien wel mijn favoriete soort video's om op te nemen. Gewoon even lekker kloten met je vrienden. Werk zou ik het haast niet eens kunnen noemen.

We gaan naast elkaar staan, wachtend op het piepende geluidje van de camera die begint met opnemen. Koen opent de video en legt de spelregels uit voordat we daadwerkelijk beginnen met verstoppen. "Oke, de teams luiden" vervolgt Koen. "Raoul en Milo" "Matthy en Robbie." Raoul slaakt een kreet van blijdschap en slaat een arm om Milo heen. "Jullie hebben 5 minuten de tijd en die tijd gaat nu in."

Rob rent al meteen na het startsein weg. Ik volg hem door snel achter hem aan te rennen. Zodra we een beetje op een verre afstand van Koen zijn verwijderd blijven we stil staan. ''Oke, wat is het plan?'' ''Laten we eerst zo snel mogelijk naar de andere kant van het park gaan, dan kijken we dan wel verder'' stelt hij voor. ''Ja, prima'' Ik stem in.

We lopen op een aardig snel tempo door. Misschien een iets te snel tempo om alles in de omgeving goed op te kunnen nemen. Zelfs een plattegrond bord is te missen. Voordat ik het weet voel ik een harde klap tegen mijn hoofd aan.  Ik raak mijn evenwicht kwijt, maar twee sterke armen kunnen mij nog tegenhouden.

"MATTHY" Robbie schreeuwt in paniek mijn naam. Ik kan op dit moment even niks zeggen. Ik ben half aan het beseffen wat er gebeurd en half aan het focussen op mijn duizeligheid die met de seconde toeneemt. Met mijn hand grijp ik naar mijn hoofd. "Ja je bloedt" ik voel een hand op mijn schouder en een hand die met een doekje tegen mijn voorhoofd aandrukt. Rob kijkt geconcentreerd naar mijn voorhoofd.

Ik voel m'n oogleden zwaarder worden. "Mat" de twee handen zijn inmiddels beide in mijn zij beland om mij te helpen met evenwicht te houden. "Ga even zitten" Rob klinkt paniekerig. "Duizelig?" Zonder dat ik antwoord kan geven voel ik de opening van het flesje al tegen mijn lippen aandrukken. Terwijl Rob het flesje schuin houdt zodat het water langzaam mijn mond in giet neem ik een slok. "Het bloeden is gestopt" hoor ik hem zeggen. Ik voel de duizeligheid verdwijnen. "Ik ga Koen bellen dat we moeten stoppen" zegt Rob. "Nee, nee ik voel me al beter Rob" ik ga staan om het te bewijzen. "Zeker?" Hij kijkt me met twijfels aan. "Zeker" ik lach naar hem.

"Joehoeee" De stem klinkt niet van ver weg. "Kut dat is Koen" Ik trek Rob achter de heg. "Robbie" "Miloooo" "Roelie" "matthyas het lam" al onze namen worden op verschillende tonen geroepen. De stem klinkt steeds dichter bij te komen. ''joehoee'' Rob begint hem uit de dagen. "Ssst" sis ik hem.

Koens' stem klinkt al verder van ons verwijderd. "Mat?" "gaat het echt?" Rob kijkt bezorgd naar me. "Nog een klein beetje hoofdpijn, maar dat gaat zo  wel weer over" zeg ik hem. Rob kijkt me nog steeds bezorgd aan. Ik heb hem net toch antwoord gegeven?

Eerste hoofdstuk is een feit!! Ik ben nu al zo hyped voor wat allemaal nog komen gaat, dus voeg dit verhaal vooral lekker toe in je bibliotheek zou ik zeggen. Kusss