SAVCI HANIM

Bölüm 24

 Uzunn zaman aradan sonra tekrardan bölüm yazıyorum biliyorum çok beklettim ama bomba gibi geri dönüyorum umarım seversiniz...

Zamanını ayırıp okuyan herkese çok teşekkür ederim sizleri çok seviyorum.

Bütün planımın çöktüğünü anlamak pek de zor değildi. Kendi sistemim ele geçirilmişti ve bu benim bütün bilgilerimin ele geçirildiği demek oluyordu.

En önemlisi de bu işin başında kimin olduğuydu. Her kimse oyun daha yeni başlıyordu. Önce Pınar'ın nerede olduğunu bulacağım sonra da bizimle uğraşanın kim olduğunu...

Kuzey olanları anlattıktan sonra İstanbul'a geri dönmüştü. Ben de Efe'yi daha fazla meraklandırmamak için yanıma gelmesini söyledim. Beyza'nın güvende olduğunu kendisinin görmesini istedim.

Pınar'ın nerede olduğu ile ilgili hiç bir fikrim yoktu. Sistemi bir daha kullanmayacaktım. Kimseyi dinlemeye falan da çalışmayacaktım. Eve geldikten sonra Etrafta olan bütün cihazları kaldırdım.

Telefonumu da değiştirdikten sonra artık biraz da olsa bizi takip etmeleri zorlaşacak gibi duruyordu.

Beyza'yı aynı yerde tutmak güvende olmasını sağlayacaktı. En azından onun bu işlerden uzak durmasını istiyordum. 

Ben evdeki eşyaları toplarken kapının çaldığını duydum ve hızlıca kapıyı açtım. Gelen Efe'ydi.

Onu uzun zamandır görmüyordum ve özlemiştim de gerçekten hiç bu kadar özleyeceğimi düşünmemiştim. Ama kötü görünüyordu saçları dağılmıştı gözlerinin altları kızarmış sanki günlerdir uyuyamıyor gibiydi. Son olanlardan sonra konuşmak istemiyordum ama şuan her şeyi bir kenara bırakıp sadece iş konuşacaktım çünkü böyle olması gerekiyor.

Ne kadar uzak durursam o kadar iyiydi. 

Hiçbir şey söylemedi içeri girmedi. Benim konuşmamı mı bekliyordu.

-Beyza içerde

-Biliyorum 

-Pınar'ı kaçırmışlar 

-Evet

-Kuzey geldi.

-Gördüm.

-he

Nasıl görmüştü ki bizi benim ısrarla bir şeyler anlatmaya çalışmama rağmen neden gereksiz saçma sapan cevaplar veriyordu bana 

-Konuşalım.

-Tamam içeri geçelim

-Dışarı çıkalım birazdan Poyraz gelecek Beyza'yı almak için sorun olmaz

Olumlu kafamdan kafamı salladım.

Aşağı indikten sonra Efe'nin arabasına bindik ve daha nereye olduğunu söylemeden hızlıca arabayı sürmeye başladı. O kadar hızlandı ki bağırmak zorunda kalmıştım.

-Yavaş sür şu arabayı

-Kuzey'i nasıl affedebildin

-Sana hesap mı vereceğim burada 

-Sana bir soru sordum Nazlı

-Efe yavaşla dedim sana

-Cevap ver dedim bende

-Öyle olması gerekiyordu...

Ve yavaşladı hatta arabayı durdurdu. Beni o gün buz gibi suya atladığımız kayalıklara getirmişti. Anılarımız gözümün önüne gelirken Efe hızlıca arabadan indi ve kendine bir sigara yaktı.