Uzun zamandır beklediğiniz bölümü sonunda atıyorum arkadaşlar umarım çok seveceğiniz bir bölüm olur hepinize iyi okumalar bol bol yorum yapmayı ve oy kullanmayı unutmayın lütfenn
-Şimdi ben sana soruyorum Nazlı hiç mi inanmadın seni sevdiğime?
Şuan her şeyi sorgulamaya başlamıştım neden herkes gitmemi istemişti?
Efe'yi nasıl bu hale getirebilmişlerdi?
En önemlisi de benim yıllardır ona sormak istediğim soruyu bana o sormuştu.
-Efe
-Bir şey söylemene gerek yok sadece benim de neler yaşadığımı anlamanı istiyorum Nazlı, lütfen biraz olsun başkalarını düşün dünya senin etrafında dönmüyor.
Bana ne kadar sinirli olduğunu anlayabiliyordum ama zaten aramızda yaşanan pek bir şey de yoktu. Beni Kuzey'den kıskanmış olma ihtimali de vardı tabi
Ama ne olursa olsun bana sadece kendimi düşündüğümü söylemeye çalışmıştı. Bencil bir insan olabilirdim evet ama birazcık sevdiklerim dışında bu hayatta değer verdiğim kişilerin başında Efe de geliyordu ve onun bana bunu söylemeye hakkı yoktu.
-Hep sen haklısın zaten değil mi en başından beri, bana şuan bunları söylüyorsun çünkü
Ben sözlerimi bitirmeye çalışırken o bana birkaç adım daha yaklaştı.
-Çünkü...
Şuan ne söyleyeceksem hepsini unutmuştum. Efe şuan bana çok yakındı ve sözlerime devam etmemi istermiş gibi tekrar etti fısıldayarak
-Devam et Nazlı çünkü...
Devam etmedim gözleri gözlerimdeydi gözlerimi kaçırmaya çalışsam da bir türlü olmuyordu en sonunda ben cevap vermeyince dudakları dudaklarımı buldu ve beni öptü
Ne yapacağımı bilemedim ve ben de ona karşılık verdim.
Saniyeler sonra çekilen taraf ben oldum.
-Seni çok özlemişim Nazlı diye fısıldadı kulağıma
-Ben özür dilerim her şey için
-Özür dilemene gerek yok benim sana en başında anlatmam gerekirdi.
Gözlerimi bu sefer kaçırmadım gözlerinden sanki daha bir koyulaşmıştı kahverengiye kaçan gözleri
-Yanımda kalır mısın lütfen sana ihtiyacım var.
Efe'nin yanında olmak istesem Ne olursa olsun bir yanda da Kuzey vardı onu yalnız bırakamazdım. En azından böyle düşünürsem benim için daha kolay olacaktı Çünkü şuan onun kadar benim de ona ihtiyacım vardı birlikte yaralarımızı sarıp iyileşebilirdik ama bunu asla yapamayacaktım.
-Efe şuan gitmem lazım lütfen beni anlamaya çalış ama buna mecburum.
Bir şey söylemesine izin vermeden yanından ayrıldım çünkü biraz daha burada kalmaya devam edersem dayanamazdım. Onu yalnız bırakmıştım. Bana güvenmek istiyordu ama ben onu hayal kırıklığına uğratmıştım...
Ben arkamı dönüp giderken ne zamandır akan gözyaşlarımı anca fark etmiştim elimle hafifçe sildim ve kendimi toparlayıp ön tarafa gittim.
Geldiğimiz lüks mekanın önündeki polisler azalmıştı ama hepsinin de gittiğini söylenemezdi.
Gökhan'ı gördüm ve hızlıca yanına gittim.
-Neredeydin sen?
-Arka taraftan çıktım Kuzey nerede?
KAMU SEDANG MEMBACA
SAVCI HANIM
Fiksi UmumNazlı görevini başarıyla yapan güçlü bir kadındır fakat yıllardır aradığı ailesini bulduğunda işler karışır ve Nazlı'nın hayatı altüst olur.
