Heartbreak Girl (LH Fanfiction Türkçe)

Bölüm 14

Selammmm... Yeni bölüm karşınızda. İyi okumalar, oy vermeyi unutmayın :)

 

'' Bebeğim nasıl başlamalıyım bilmiyorum. Ama sana en yakın zamanda söylemem gerektiğini biliyordum. Sana babanın öldüğünü söylememin nedeni; iki ev arasında gidip gelmemen ve insanlara bizim ayrıldığımızı söyleyip zor duruma düşmemen içindi. Parkta gördüğün kızlar senin kardeşlerin, sen üçüzsün.'' Derin bir nefes aldı. Yanağından bir damla gözyaşının düştüğünü gördüm ama amacım gerçekten onu ağlatmak değildi. Başparmağımla düşmek üzere olan gözyaşını sildim. Gülümsedi ve anlatmaya devam etti.

'' Levi ve diğer küçük çocuklar senin üvey kardeşlerin. Asla senin babanla olmanı istemedim çünkü Levi'yi ve diğer kardeşlerini almıştı. Senin benim tek bebeğim olmanı istedim. Seni bana bıraktı çünkü sen inatçı bir bebektin, bu seni sevme nedenim'' demesiyle daha fazla gözyaşı akmaya başladı. Gözlerini sildi ve bana baktı.

'' Çok ama çok özür dilerim bebeğim. Her şeyi seni sevdiğim için yaptım.'' Başımı salladım ve ona daha da yakınlaştım. Yıllardan beri annemle hiç bu kadar yakın olmamıştık. Beraber konuşmamızı özlemiştim.

Televizyona döndüm ve annemle beraber bir şeyler izledik. Bir saat sonra hayranlar yüzünden evime tıkılmış olan Luke ve diğer çocuklarla zaman geçirmem gerektiğini söyleyerek beni kovdu. Salona gidip Luke'un yanına oturduğumda bana döndü ve,

'' Hey, her şey yolunda mı?'' diye sordu. Gülümseyerek,

'' Evet, her şey harika'' dedim. Gülümsedi ve izledikleri filme dönmeden önce resmen yanağımı gagaladı. Luke'un,

'' Bebeğim'' diye fısıldadığını duydum. Film bitmişti ve ben uyuyakalmıştım. Luke beni odama getirmişti. Ayrıca bazı hayranlar evlerine dönerken diğerleri bahçemde kamp yapmaya karar vermişlerdi, harika!

'' Evet?'' diye karşılık verdim.

'' Annenle neler oldu?'' diye sordu. Ona yaklaşıp sarılarak,

'' Uzun hikaye'' dedim.

'' Zamanım var.'' İç çektim ve her şeyi anlatmaya başladım.

'' Onu neden bende uzak tutmak istediğini anladım ama 13 yaşındaydım. Halen anlayamıyorum ama umursamıyorum da.'' Gözyaşları yanaklarımdan süzüldü. Gözyaşlarına boğulmamaya çalışarak,

'' Luke yarın kaçta gideceksin?'' diye sordum. Morali bozuk bir şekilde,

'' Çok erken.''

''Gitmeni istemiyorum'' diyerek ağlamaya başladım. Beni daha da yakınına çekti ve alnımı öptükten sonra,

'' Shh, ben de gitmek istemiyorum ama geri döneceğim, söz veriyorum'' dedi.

'' Luke?''

'' Evet bebeğim?''

'' Seni seviyorum...''