Heartbreak Girl (LH Fanfiction Türkçe)

Bölüm 10

Hey selam :) işte yeni bölüm.. Sonu yine heyecanlı.. İyi okumalar, oy vermeyi unutmayın...

Titriyordum, midemin daha çok bulandığını hissettim. Bir abi? Bir abim var, lanet olsun neler oluyor? Birden salonun sonuna, kapıma doğru koşan adım sesleri duydum. Liam endişeli bir şekilde,

'' Annabelle, bizi içeri al'' dediğinde kapının kilitli olmadığını söyledim. Çocukların kapının tokmağını döndürüp açmaya çalıştıklarını duyduğumda aslında kilitli olduğunun farkına vardım. Kapıya doğru ilerledim ve kilidi açtım. Bütün çocuklar içeri girdiler, hepsinin yüzü endişe doluydu.

'' Üzgünüm, tam anlamıyla şok oldum'' dediğimde Harry,

'' Bende uzun zaman sonra bir abimin olduğunu öğrenseydim senin gibi olurdum'' dedi. Sırtımı duvara yasladım ve aşağı doğru kaydım. Ağır bir şekilde nefes almaya başladım. Omzumda bir çift kol hissettim, Liam'dı. Başımı göğsüne yasladım ve nefesimi düzeltmeye çalıştım.

O lanet çocuğun burada olmadığını fark ettiğimde,

'' Luke nerde?'' diye sordum. Koltukta oturan Calum,

'' Anneni getirmeye gitti'' dedi. Başımı salladım, sonunda nefesim normale dönmüştü. Liam benden ayrıldı ve koltuktaki çocuklara katıldı. Kalktım ve Levi'nin yanına, kapıya doğru yürüdüm.

'' Beklettiğim için üzgünüm. Benim...kardeşim olduğunu söylediğinde gerçekten şaşırdım'' diye özür diledim.

'' Normal, seni anlıyorum, birkaç gün önce ailemin aslında gerçek ailem olmadığını anladım''

'' Oh, peki.. İstersen içerde oturup annemi bekleyebilirsin. Erkek arkadaşım onu birazdan getirir'' dedim ve oturma odasına doğru ilerledim. Garaja giren arabanın sesini duyduğumda orada birden fazla kişi gördüm; annem, Luke ve kızlar. Annem içeri girdiğinde Levi'ye baktı ve şaşkınlıktan gözleri büyüdü, ağzını kapatıp yutkundu. Ona doğru ilerlerken,

'' Levi, sen misin?'' diye sordu. Levi başını salladığında bir gözyaşı yanağından kaydı. Annem onun kollarına tutundu ve gözyaşlarına boğuldu. Annem sakinleştikten sonra herkes onları yalnız bırakmaya karar verdi.

Arabada oturuyorduk. Luke'un kolu omzundan sarkıyordu, benim başım onun göğsündeydi. Bir melodi mırıldanıyordu ve uykum gelmişti. Kollarımın sarsıldığını hissettiğimde Michael bana çığlık atıyordu.

'' Uyan, biz buradayız!!'' Ona karşı homurdandım ve arabadan çıktım. Kıkırdayarak bana şirinlik yapıyordu. Bir süre sonra tepkisiz kalamadım ve yüzümde bir gülümseme belirdi. Güldü ve,

'' Gördün mü, bana kızgın kalamıyorsun'' dedi. Başımı salladım ve diğer arabadakilere yardım ettim. Sıradan ve normal olan bir parka gidiyorduk. En azından arkamızda birkaç kızın çığlığını duyana kadar aklımızdaki buydu. Louis,

'' Sıçtık, koşun!'' diye bağırdıktan sonra kızlardan uzağa süratle koşmaya başladı. Luke elimi yakaladı ve beni peşinden çekti. Daha fazla ve daha fazla kız çocukların arkasında koşan kızlara katıldı. Gülerken aynı zamanda korkuyordum. Sonunda kızlarla konuşabileceğimiz güvenli bir yer bulduğumuzda durduk. Bazı kızlar beni sevdiklerini ve güzel olduğumu söylediler. Ama diğerleri incitici şeyler bağırdı.

'' Git buradan, Luke'dan uzak dur seni çirkin cadı.'' Bunların hiçbiri beni etkilemedi. Kasey ve Julia'dan benzer şeyler duyduğumdan bunlara alışığım. Luke da bunları duydu ve bana baktı. Açıkça,

'' İyiyim, böyle seslenilmesine alıştım'' dedim. Daha fazla üstelemedi. Fanlarla konuştuk, fotoğraf çekindik ve çoğu buradan ayrıldı. Ama geriye iki kız, küçük bir erkek çocuk ve babaları kalmıştı. Kızlar benim yaşımda, 15 ya da 16 olmalılardı. Babaları bana baktığında şok olmuşçasına gözleri büyüdü. Kızları imzalatmak istedikleri şeyleri dağıtırken adam bana bakmaya devam ediyordu. Luke,

'' Bir problem mi var?'' diye sorduğunda kızların babası,

'' A-Annabelle?'' diye sordu. Luke'a tutunup,

'' Se-sen adımı nerden biliyorsun?'' diye kekeledim. Kalbim resmen göğsümü dövüyordu.

'' Gerçekten sensin, Annie'' dediğinde gözleri parladı ve ardından bir gözyaşı yanağından aşağı kaydı.

'' Ben senin babanım.''

'' Bu olamaz, benim babam yıllar önce öldü.''

'' Annen yalan söyledi. Aynı Levi de ve bu çocuklarda yaptığı gibi. Bunlar senin kardeşlerin.''

 Nefes alamadım, ağlamaya başladım. Annem onu benden nasıl uzak tuttu? Neden yalan söyledi? Neden?