Liham ng Pamamaalam (Pahayagan Serye-Uno)

Kabanata 17

Ang mga mata niya kakaiba ang tingin niya sa'kin. Dinala niya ang mga kamay ko sa kaniyang dibdib at naramdaman ko mula doon ang kakaibang pintig ng kaniyang puso.

"Batid mo bang ganito pumintig ang aking puso sa tuwing nakakasama kita, hindi ito normal para sa'kin. At tanging ikaw lamang ang nakagagawa ng bagay na ito Eliana, tanging ikaw lamang," wika niya habang nakapikit ang kaniyang mga mata.

Sa sandaling ito ay naumid ako at hindi ko batid kung ano ang aking dapat sabihin. Paano ko magagawang sabihin sa kaniya na naiibigan ko rin siya katulad ng kaniyang nararamdaman.

Nanatili lang akong nakatingin sa kaniya hanggang sa iminulat niya ang kaniyang mga mata. Napangiti siya nang matamis sa'kin habang ako ay unti-unti na ring napapangiti sa kaniya bago ako napaiwas at inalis ang aking kamay sa kaniyang dibdib.

"Ngayon ay nakita ko na rin sa iyo ang ngiting nais kong maibigay mo sa'kin," wika niya dahilan para mapatingin ulit ako sa kaniya.

"G-ginoong Samu—"

"Maaari bang Samuel na lang ang itawag mo sa'kin Eliana? Dahil sa tuwing binabanggit mo iyan sa'kin mas lalo ko lang nararamdaman ang estadong pumapagitna sa'ting dalawa gayong dapat ay hindi," pakiusap niya habang patuloy lang na nakatingin sa'kin.

Umiwas ako ng tingin sa kaniya at napayuko. Habang mas tumatagal mas nalulusaw ako sa mga titig niya. Tila ngayon pa lang nais ko nang umalis sa kaniyang harapan.

Ilang sandali'y halos makaramdam ako ng kuryente sa buo kong katawan nang hawakan niya ang baba ko at iniharap ako sa kaniya. Nakikita ko nang muli ang mga mata niyang nang-aakit.

Unti-unti niyang ibinaba ang kaniyang ulo sa'kin at ilang sandali lang ay naramdaman kong lumapat ang kaniyang malambot na labi sa'kin. Sandaling hindi ako nakagalaw sa aking kinatatayuan, tila lahat ng masasakit na pangyayari kanina ay naglaho dahil sa halik na ginawa niya sa'kin.

Hindi ko magawang ipikit ang aking mga mata dahil sa gulat na nararamdaman ko. Hanggang sa makalipas ang ilang segundo ay humiwalay siya sa'kin at napaiwas ng tingin.

Napansin ko ring namumula ang kaniyang taynga at pisngi.

"Ginoong—"

"P-paumanhin, i-ihahatid na kita pauwi," wika niya at mabilis na tumingin sa'kin bago siya naglakad paalis. Napatingin ako sa kaniya habang patuloy na bumabalik sa isipan ko ang   ginawa niyang paghalik sa'kin.

Iyon ang una kong halik sa tanan ng aking buhay.

Napalunok ako bago sumunod sa kaniyang paglalakad at nakita kong naghihintay na siya sa kalesa. Nang magtama ang tingin namin ay agad siyang umiwas.

Nang makarating na ako sa tapat niya ay inilahad niya ang kaniyang kamay upang alalayan ako sa pagtaas sa kalesa. Agad ko naman itong tinanggap at naupo sa kalesa bago siya sumunod sa'kin at naupo sa tabi ko.

"I-idadaan muna natin si Elia—Binibining Eliana sa mansion ng Villaflores," wika ni Ginoong Samuel kay Marcelo bago nagsimulang umalis.

Buong byahe ay halos tahimik lang kami. Si Ginoong Samuel ay nakatingin lang sa binatana ng kalesa. Habang ako'y paminsan-minsan na tumitingin sa kaniya.
Marahil ay nagulat lang din siya sa ginawa niyang paghalik sa'kin.

Napaiwas ako ng tingin sa kaniya nang bumaling siya ng tingin sa'kin bago ulit umiwas ng tingin. Nang bumaling ulit ako sa kaniya ay nakita kong palihim siyang napangiti.

Makalipas ang ilang minuto ay huminto na rin ang kalesa sa tapat ng mansion ng Villaflores. Akmang bababa si Ginoong Samuel nang pigilan ko siya.