Torn in Two (Elite Girls 2)

Chapter 42 - Patches

Maganda ang purpose ng palaro ni Senyor. All the money we raised in every event will be donated to several organizations and foundations. But I don't need to win in order to help others. And winning the game is the least of my worries.

Patuloy na lang akong kumain hanggang sa iba na ang makitang puntirya ni Mama. She started yelling at our chef for making her food bland.

After that, I excused myself and informed my Mom that I will be going to the hospital. Mukhang natuwa naman si Mama sa gagawin ko kaya inutusan niya pa si Camille na samahan ako upang magbitbit ng mga prutas. She even called her favorite florist. Gusto niyang magdala ako ng bulaklak para kay Tito.

Wala ako sa mood makipagtalo kaya hinayaan ko na lang siya. Besides, hindi rin naman magandang wala akong dala kung bibisita ako kila Dash.

I went upstairs and changed my clothes. Nag-dress ako at pinusod ang buhok ko. Nag-make up na rin ako ng kaunti para naman hindi makita ang itim na itim na eyebags ko.

While waiting, I checked my phone again. Na-read na ni Dash ang text ko pero hindi siya sumagot. Hindi ko alam kung sadya ba 'yon o aksidente niya lang nabuksan ang messages ko kaya hindi niya ni-reply-an.

I wonder if he'll pretend we're okay in front of his parents, just like what I did with mine earlier. Parang hindi ko yata kaya kung hindi niya ako papansinin sa harapan nila Tito at Tita.

"Send my regards to them."

"Okay Ma." Nagpaalam na ako at umalis na kasama si Camille.

I was quiet the whole ride to the hospital. Nakatingin lang ako sa labas at nagiisip nang malalim. Cams seemed to notice something's wrong. Nahuli ko siyang nakasulyap sa akin pero agad niyang iniwas ang tingin niya.

When we arrived there, I noticed a lot of people at front. Mukhang dito na sila nag-camping dahil nagaabang sila nang balita tungkol sa mga Lewis.

"Kuya, sa basement parking na lang po tayo dumiretso." I want to avoid the crowd as much as possible. They'll just interview me. Wala rin naman akong alam sa nangyari kay Tito kaya wala akong maisasagot sa kanila.

"Ma'am, bilin na bilin po ng Mama mo na sa harapan daw po kita ibaba para makita ng mga tao na bumisita ka."

I groaned but didn't argue. Tumingin ako kay Camille at napailing na lang din siya.

Nagkagulo ang lahat pagbaba ko ng kotse. As expected, they bombarded me with questions. Nagmadali na lang akong pumasok sa loob upang makalayo sa kanila.

When we were finally out of the media's eyes, I realized I didn't know where Tito Dominic is. Hindi nag-reply si Dash kaya naman wala akong kaalam alam kung nasaang room sila.

I tried to call him but his line's busy. Lumapit na lang ako sa nurse station at nagbakasali pero kahit na sinabi ko na kung sino ako ay hindi pa rin talaga nila shinare sa akin ang room number ni Tito. She told me to reach out to the family.

Hindi nasagot si Dash at wala akong balak tawagan si Damian. I'm contemplating if I should call Tita. Pero ayoko namang makaabala sa kanya.

"Madam, hindi ba kayo sinasagot ni Sir Dashiell?" Camille asked me.

"Busy line e." Umupo ako sa gilid at sinubukan uli siyang tawagan.

Finally, he answered. Nanlaki ang mga mata ko at agad akong nagsalita. "Hi..."

"Hey," simpleng sagot niya. Malamig pa rin ang pakitungo niya pero para akong natanggalan ng tinik sa lalamunan nang kausapin niya ako.

"I'm here at the hospital lobby. Pwede ko bang bisitahin si Tito?"