ရွန္ယန္းထံမွတိုးေဖ်ာ့တဲ့ စကားသံထြက္ေပၚလာတယ္။

" ဟုတ္တယ္"

မုရီအန္းက အဲဒီမိန္းမအတြက္နွင့္ သူမကိုခက္ခဲေစမယ့္အရာေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္လုပ္ခဲ့လိုက္သလဲ။
သူမကိုယ္သူမ အတိတ္မွာခ်ည္ေနွာင္ျပီးမေနေတာ့ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားျပီဆိုေပမယ့္ မုရီအန္းက အဲလိုလူမ်ိဳးမဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔တစ္ခါတစ္ရံေတြးမိေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကပဲ သူကထိုသို႔ေသာလူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း သူမကိုေျပာခဲ့တာပဲေလ။

အခန္းတံခါးပိတ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ မုရီအန္းမတ္မတ္ရပ္ေနရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ေျဖးညွင္းစြာထိုင္ခ်လိုက္မိျပီး  ပန္းခ်ီကားအပိုင္းအစတစ္ခုကိုေကာက္ယူလိုက္မိကာ တစ္ေယာက္တည္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။

"အိပ္မက္ဆက္မက္ေနလိုက္! "

အခန္းျပင္ပမွာေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ လက္ေထာက္ဝူကေတာ့ ရွန္ယန္းရဲ႕လက္ထဲမွာ ပန္းခ်ီကားမပါဘဲထြက္လာတာကိုျမင္ေတာ့ အရာအားလံုးကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ျပီးစီးသြားျပီလို႔ေတြးလိုက္ေလတယ္။ ရွန္ယန္းက သူ႕အနီးကိုေလ်ွာက္လာျပီး သူမရဲ႕ ဘဏ္အေကာင့္နံပါတ္ကိုေျပာလာတဲ့အထိပဲ။

"ရွင္ရဲ႕ဥကၠဌကိုေျပာျပလိုက္ပါ မေမ့ေစနဲ႔ေနာ္"

လက္ေထာက္ဝူ: “….”

လက္ေထာက္ဝူက ေလသံတိုးတိုးေလးနွင့္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္တယ္။

"က်ြန္ေတာ္ ေမးခြန္းတစ္ခုေလာက္ေမးလို႔ရနိုင္မလား"

"တကယ္လို႔ ရွင္ေသခ်ာမသိဘူးဆိုရင္လည္း က်ြန္မကိုမေမးခင္ ရွင္းလင္းသြားေအာင္အရင္စဥ္းစားလိုက္ဦး"

လက္ေထာက္ဝူက ဆက္မေမးေတာ့ဘဲ ရွန္ယန္းအေဝးသို႔ေလ်ွာက္သြားတာကိုပဲရပ္တန္႕ျပီးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူမေတာ္ေတာ္ေလးေဝးကြာသြားမွသာ မုရီအန္းရဲ႕ရံုးခန္းထံသို႔အလ်ွင္စလိုေလ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ သူက အခန္းထဲသို႔မဝင္ခင္ တံခါးေခါက္လိုက္ေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႕အတြက္ ဆြံ႕အေငးေမာသြားေစမယ့္ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကေစာင့္ေနလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မထင္ထားခဲ့မိဘူးေလ။

ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော ဗီလိန်ရဲ့ရည်းစားဟောင်း (Myanmar translation)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora