Fire & Lightning | (MOVIE)Sonic x Reader

8: Wieczorne pogawędki

Achhh, w końcu ta scena, zawsze chciałam napisać swoją własną wersję i oto ona!

Czas na lekkie zacieśnienie więzi między boróweczką a readerem! :3

==================================================================

Po około godzinnej podróży zatrzymaliśmy się w przybrzeżnym motelu. Nie był jakiś nadzwyczajny, ale liczyło się miejsce do spania.
Kiedy tylko weszliśmy do naszego pokoju od razu walnęłam się do wyra, wycieńczona całym dniem
- Zaklepuje te łóżko! - oznajmiłam - Oraz od razu idę w kime, za dużo wrażeń jak na jeden dzień... Ekhem, ekhem Sonic - spojrzałam na niebieskoluda
- Hej! Przynajmniej zapewniłem Wam rozrywkę! - bronił się, nagle coś chrząknął i zaczął opowiadać jak jakiś narrator
- Lepka podłoga, dzikie tłumy i cały świat przeciw nam, ale nic z tych rzeczy nie było w stanie zatrzymać władcy pączków, muzycznej dziewczyny oraz niebieskiego błysku! Kolejna rzecz do odhaczenia z listy! - podniecał się, na co zarówno ja jak i Thomas wymieniliśmy się wzrokami, delikatnie się uśmiechając, w końcu tata zabrał głos
- Ciekawy z ciebie koleś - z uśmiechem podarował mi oraz jeżowi lód, żeby złagodzić miejsca które nam obito, bez słowa przyłożyłam opatrunek do zaczerwienionej pięści, za to kosmojeż, jak na kosmitę przystało, zupełnie nie wiedział co ma z tym zrobić, więc najzwyczajniej w świecie zaczął papugować ojca, co na początku było całkiem śmieszne, ale w pewnym momencie Tommy zaczął się wpieniać
- Dobra - odezwał się, sygnalizując zwierzakowi aby przestał
- To co zamierzamy teraz zrobić? - zapytał wyżej wymieniony osobnik
- Mam zamiar zasnąć oglądając telewizję, polecam Wam zrobić to samo - stwierdził tata
- Mmm, nie sądzę, żebym potrzebowała do tego TV, jestem tak padnięta że wystarczy mi tylko przyłożyć głowę do poduszki i mnie nie ma - odparłam
- A-ale to mój ostatni dzień na ziemi! Chcę się cieszyć każdą mijającą sekundą! - zaprzeczył jeżyk
Widząc, że mój tata dalej męczy się ze swoimi siniakami postanowiłam zabrać głos w tej sprawie
- Hm, niech będzie, z wszystkim, co znajdziesz w tym pokoju możesz poszaleć
Nim zdążyłam mrugnąć okiem, podekscytowany kosmita wystartował robiąc setkę rzeczy na raz, jego prędkość w pewnym momencie spowodowała u mnie iluzję optyczną że widziałam jakby się koleś sklonował.
Mam nadzieję, że to iluzja, jakby umiał się jeszcze klonować to byłoby już to trochę lekką przesadą.
Między jego wyczynami udało mi się wyłapać kilka z nich, jak na przykład bitwa na poduszki z samym sobą, wyrywanie chusteczek, zabawa światłem, etażerką, przelatywanie między kanałami w telewizji, kręcenie obrazem, zabawa w kibelku, udawanie że miotła potrafi latać i takie tam... Na sam koniec wyleciał z toalety owinięty ręcznikami.

- Ahh, co za życie... - oznajmił, kiedy to nagle postanowił wypuścić na nas bombę biologiczną
- Fuuuj, coś cię ta ekscytacja już od środka zaczęła rozsadzać - stwierdziłam z wykrzywioną miną, trzymając się za nos
- No weź! - skomentował zirytowany Tom, wymachując rękami na lewo i prawo aby pozbyć się przykrego zapachu - Ohyda, coś ty jadł? - zapytał zrezygnowany kładąc się na łóżku
Sonic, lekko speszony odparł niewinnym głosikiem
- Emm... Chyba mówią na nie chili dogi
- Oj, to się stary módl abyś nie miał klątwy faraona w nocy - zaśmiałam się
- Radzę ci sprawdzić po tym futro... - polecił ojciec
W celu szybszego wywietrzenia się pokoju, zmusiłam siebie aby wstać z łóżka i uchylić okno, wyglądając na zewnątrz do głowy wpadło mi jedno pytanie
- Hej, tak na marginesie... Co to za planeta na którą musisz się udać? - zwróciłam się do jeża
- Nooo ziemią to ona nie jest, tyle mogę stwierdzić... Nie ma tam ludzi, jedynie co to powietrze o dziwo nadające się do oddychania, oraz ogromne grzyby i takie tam... - opowiedział kosmita, spuszczając wzrok na samą myśl o śmierdzących grzybach. 

Biedny, widać że bardzo chciałby uniknąć przymusu deportacji, gdybym tylko nie bała się reakcji rodziców, to załatwiła bym tego jajcarza, żeby Sonic mógł tutaj zostać i może by z nami zamieszkał... rozmarzyłam się.