39 Bölüm: anlamını yitiren özürler!

9.4K 285 224
                                    

keyifli okumalar...

FİNALE SON 3 BÖLÜM!

5 ay sonra ...

Ateş son dosyayıda inceledikden sonra
onuda diğerlerinin yanına gelişi güzel
fırlatıp koltuğuna yaslandı.

Sigara paketinden bir dal sigara alıp
dudaklarının arasına sıkıştırıp
ucunu çakmakla yaktı.

Masasının üzerinde ki karısıla olan
çerçiveyi alıp yüzünü okşamaya başladı
ne çok özlemişti.

Bir damla göz yaşı kaydı yanaklarından
usulca, hemen hırsla elinin tersile sildi.

Onu terk eden karısı için ağlayacak onu
özleyecek kadar gurursuz hiss ediyordu
kendisini.

Telefonunun zil sesi kulaklarına
dolduğunda "hay içini s.....m ya" küfür
savurup arayana bakmadan, telefonunu yere fırlattı.

Kırılan telefonu yerde param parça
olurken, umursamaz tavrını takınıp
parmakları arasında olan sigarayı
küllüğe basdırıp koltuğundan kalktı.

Şirketden çıktığında görevli hemen
arabasını hazır etmişdi, sürücü
koltuğuna yerleşip arabayı çalıştırdı.

Beş aydır hergün her saniye sinirli ve
öfkeliydi, bu zaman dilimi içerisinde
tüm çalışanlar Ateş'in elinden İllallah
getirmişdi.

Genç adam dışarıdan öfke saçan bomba gibi görünsede aslında kalpinde tek duygu hüküm sürüyordu bu da hiç kuşkusuz üzgün olmasıydı.

Araba asfaltın üzerinde son hız giderken makas atıyor kendi hayatı
gibi başkalarının hayatınıda önemsemiyordu
.
Belki birine çarparımda ölerim diye
beş aydır arabayı son hız sürüyordu.

Nihayet araba bahçeye giriş yaptığında
ani bir frenle durdurdu, Merve gelen
tiz sesle Patronunun yine öfkeli olduğunu anlamışdı.

Hemen koşar adım gidip kapıyı, o zile
basmadan açtı, zira geç açtığı için azar
yemek istemiyordu.

Ateş açılan kapıyla yüzüne dahi bakmadan  buram buram karısı
kokan odaya çıktı.

Üzerini çıkartıkdan sonra Kendini
buz gibi suyun altına bıraktı.

Ayazda kalmış gibi titreyen bedeni
umur dışıydı onun için, tek düşündüğü
Efnanın yokluğuydu.

Yarım saatlik duşun ardından havlusunu beline bağlayıp banyodan çıktı.

Dolaptan kendine günlük kiyafet çıkarıp giydi en son gömleğini giyerken odanın kapısı tıklandı.

Düğmelerini iliklerken "Gir!" Dedi sert
sesile

Hilmi İçeri girdiğinde  aylar sonra
patronuna iyi haber vermenin sevincini yaşıyordu.


"Efendim Efnan hanımın yerini bulduk..."

Ateş lafını bitirmesine izin
vermeyip sevinci ses tonuna yansımış
bir şekilde "Nerede?" dedi.

Hilmi "Yani hangi şehirde olduğunu
bulduk efendim şuan nerede olduğunu
net bilmiyoruz"dedi.

Genç adam sevinci kursağında kalmış bir şekilde son düymeyide ilikleyip Hilmiye döndü.

"Ne gerekiyorsa yap rakiplerim benden
önce Efnanı bulmadan..." Hilmi hemen başını sallayıp "Biliyorum efendim"
dedi, Ateş Efnanı en çokta

düşmanlarının ona zarar vermesinden
korktuğu için hemen bulmak istiyordu.

Adamlarının içinde bir ajan olduğunu
biliyordu Ve emindi ki Efnan'ın
kaçtığını biliyorlardılar.

Altın KAFES (DÜZENLENİYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin