YALNIZLIĞIN EZGİSİ

YIĞINLA GÖZ YAŞI

Saksıda yeşermiş çiçekler...
Denize yansıyan bulutların eşsizliği,
rüzgarla dans eden saçların ahengi,
titreyen ellerimle tuttuğum kahvenin
Üstünde tüten dumanı.
Şehrin kalabalığın da
çığlık atan sessizlik,
ve toprağa karışan yağmur damlaları.
Ölümü fısıldıyor kuşlar
her yer acı kokuyor
diller suskun , gözler bağırıyor.
Buğulu camlara aşklar yazılmıyor
kimse kimseyi delice sevmiyor
kalplerimiz aşka suskun
ellerimiz mahvolmuş sevdanın celladı.
Soğumuş kahveden bir yudum aldım...
Yine her şeyi boş verip
maziye gözlerimi kapattım.
Aşk kokmuyor etraf
değmeyecek insanlara
içilmiş buram buram alkol kokuyor.
Kırılmış viski bardakları,
yığınla göz yaşı
kaldırıma çökmüş ruhlar
Şehir terkedilmiş. Nerede aşklar ah nerede...