YALNIZLIĞIN EZGİSİ

Asılı Hayaller

Hayaller kurmuştum senle benli...
Ağaçlar yeşertmiştim,
çiçekler büyütmüştüm,
En sevdiklerimizden.
Papatyalar dikmiştim saksılarımıza,
balkonda asılı hayallerimiz vardı
sahil kenarında yürüyüşlerimiz,
çay içerken ki sohbetlerimiz vardı.
Ne oldu onlara? ne oldu bize?
Değmeyecek her şeyin
hayalini kurduk
ne oldu aşk dolu tablolarımıza?
Öten kuşlarımıza,
kanat çırpan kelebeklerimize,
ne oldu sevgilim bize?
Her şeyin sonu gibi!
yeni bir başlangıç doğmayacak sanki!
Yeni sayfalar açılmayacak,
kalem başkasını yazmayacak gibi!
İhanet ettik birbirimize sevgili.
Yaralarımızı sarmaya
mecalimiz kalmamış
hayallerimiz yıkılmış bitanem
kim toparlayacak şimdi bu enkazı?
Bir ben kaldım geçmişinde
harab olmuş bir şekilde.
Bir sen kaldın içimde
kanat çırpmayı unutmuş
bir kelebek gibi
Ah destinam ah...
Unutulduk sanki!
Koca bir yalnızlıkta unutulduk...