YALNIZLIĞIN EZGİSİ

Side Sokağı

Bu gün senden
vazgeçmeyi öğrendim...
Gözyaşı dökmemeyi
ben bu gün gülmeyi öğrendim.
Unutuyorum herşeyimizi
anılarımızı, gülüşlerimizi, yalanlarımızı...
Bize bırakmadığın aşkı
tozlu raflara kaldırıyorum
her şeyi bir
hoşçakala sığdırıyorum
elim de bir bavulla,
Side sokakların da
Çocuklara veda edip,
gidiyorum bu şehirden.
Çamura batmış ayakkabılarım,
kırışmış gömleğim,
biraz da yüzümde ki kırgınlıkla
gidiyorum bu sevdadan.
Belki bir gün uzak bir diyardan
beyaz bir güvercinle
bir mektup yollarım...
Gözyaşımın ıslattığı bir sayfa,
buram buram
hasret kokan satırlar,
sonu gelmiş cümleler,
özlemenin verdiği ağır bir yükle
uzaktan küçük bir tebessümle
Unutup gene severim seni HERŞEYİMLE...