YALNIZLIĞIN EZGİSİ

Biraz Sen

Hesabı tutulmamış onlarca hayat...
Kırılmış milyonlarca kalp
affedilmemiş sevdalar,
yarım kalan aşklar.
Bunların hepsinde toplanan
derin yaralar
hangimizin adı kirli sayfalarda anıldı?
Hangimiz kuru toprakta açan
bir papatya olduk?
Yürekte yanan ateşte
hangimiz cayır cayır yandık?
Verilen ümitleri, hevesleri,hayalleri,
nasılda yıkıp yok ettik öyle
ellerim titriyor sevgili ellerim...
Biz nasıl sevdaya ihanet ettik
kalbim tekliyordu oysaki
seni hissedince
adını ansalar yanımda
yüreğime hançer saplar anında
mazide kalmış yaralarımızda
göz yaşlarımızın izleri var suratlarımızda.
Evin, balkonun,
sokağın başında duran
ışığı bozuk lambanın bile
izi var sol yanımda.
Her yer sen kokuyor
her yer sen gibi.
Başımı koyduğum yastıkta biraz sen,
salondaki koltukta biraz kokun,
bahçedeki ağaçlarda biraz çocukluğun,
toprağa sinen çokça kokun var.
Yaşamak istediğim çok hayalimiz,
sarılmak istediğim
bir anımız olsun isterdim...
Bunları toprağına anlatmak
çok zor sevgilim,
sensizlik çok ağır meleğim.