At Gun Point duologie: Boek 1 - Room 301

Dag 2 - 05:00

Amelia knikt. 'Precies. Het zal niet makkelijk worden, maar als we elkaar sterk houden, komen we er wel doorheen.' Hoopt ze dan. Maar wat heb je anders dan hoop? Dat is het enige wat hen nog staande houdt.

'Ja, er is een weg. We moeten hem alleen nog vinden.' Luanna schetst een bloem die zich uit het oog van de schedel een weg naar de zon baant.

'Goedemorgen,' klinkt dan een zachte, warme stem vanuit de duisternis. Een figuur staat op en komt naar hen toelopen.

Tegelijkertijd draaien ze zich om. 'Hé Miloux.' Een kleine glimlach verschijnt op Luanna's gezicht. Xe is duidelijk een van de weinige personen met wie ze het kan vinden.

'Goedemorgen Luanna.' Xe wendt zich naar Amelia. 'Amelia, was het niet?' Xe laat zich op een van de stoelen zakken en kijkt naar xer vriendin, die xer voorbeeld volgt. Hun handen verstrengelen zich en ze wisselen een glimlach uit. 'Ik ben Miloux en dit is Eliza.'

Eliza glimlacht. 'Hé. Sorry dat we je niet hebben gewaarschuwd voor meneer Cuper. Eerlijk gezegd dacht ik dat hij zich wel afzijdig zou houden.'

Amelia glimlacht zwakjes en schenkt hen een knikje, ondanks dat Luanna haar alles wat er over hen te weten viel gisternacht al had ingefluisterd. 'Het is oké.'

'Dat is het niet,' sist Luanna direct. 'Ik wil niemand dood wensen, maar ik zou het niet erg vinden als ze een kogel door zijn kop jagen.'

Een schok gaat door haar heen. Iemand de dood toewensen in een situatie waarbij het zelfs een mogelijkheid is ... En toch kan ze de man niet verdedigen, niet na wat hij waarschijnlijk heeft gedaan.

'Houd je in, Luanna,' zegt Eliza streng. 'Je mag hem haten, maar we hebben alleen elkaar.'

Luanna knarst haar tanden op elkaar. 'Hij is een vark-' begint ze, maar ze wordt onderbroken door Miloux.

'Dat is hij inderdaad, maar het heeft geen zin om je energie daarin te stoppen. Bewaar het voor het overleven. Jij krijgt je recht wel. Daar geloof ik echt in.' Een kleine glimlach ontstaat op xer gezicht. Amelia ziet Eliza in Miloux' hand knijpen en zonder dat ze hen echt goed kent, weet ze dat ze samen genoeg meegemaakt hebben.

Luanna zucht met tegenzin. 'Ik hoop er op, al wordt je na twee jaar wachten behoorlijk ongeduldig.'

'Misschien is dat het enige goede wat hieruit komt,' zegt Eliza. 'We moeten toch positief blijven.'

Daar stemmen ze alle drie mee in.

***

De zon maakt iedereen die het voor elkaar heeft gekregen om te slapen wakker. 'Mijn rug!' klaagt Jeremiah die zich uitrekt. 'O en mijn nek is zo stijf. Wat een klotenacht.'

Zowel Aline als Marlee klagen met hem mee. Over het stof, de spierpijn, de spin die blijkbaar in het nu als toilet dienende opslaghok zat en al het andere. Alles behalve het feit dat er twee gewapende mannen op de gang staan, want dat is te pijnlijk.

'Ik heb honger,' klaagt Luke met een glimlach. 'Denk je dat we ontbijt krijgen?'

De opmerking doet iedereen stilvallen, alsof het een klap in ieders gezicht is. Ja, ze zitten nog steeds vast, zonder eten. Niet-wetend hoe alles er over een paar uur uit zal zien.

En opeens klinken de speculaasjes die ze gisteren met zoveel tegenzin hadden opgegeten een stuk meer appetijtelijk. Wist Luanna dit al?

'Jullie kunnen het beter niet over datgene hebben waar je zin in hebt,' klinkt plotseling de stem van meneer Cuper. 'Dat zal schromen ernaar alleen maar vergroten.

Sage werpt hem een geïrriteerde blik toe. 'Als je even doorzet is het wel te doen. Als je eenmaal over je honger heen bent voelt het minder erg.' Hij loopt naar de gootsteen in de hoek van het lokaal. Het ding werd tot voor kort voor practicums gebruikt. De jongen steekt zijn gezicht onder de koude waterstraal en wast het stof van zijn gezicht, waarna hij een paar slokken water neemt.

'Ik geloof Sage,' zegt Lily. 'Al kan je beter inderdaad niet te veel aan taart denken.' Ze lacht. 'Sorry.'

Zelfs Luanna knikt instemmend. 'We kunnen natuurlijk de spin in de badkamer opeten.'

Er ontsnapt een half hoestende lach uit Daves mond. Hij geeft haar een klap op de schouder en loopt naar Sage toe om ook een slok water te nemen.

De rest van de klas volgt zijn voorbeeld en vormt een rij achter de kraan, alsof ze de kraan nu pas echt hebben ontdekt. Misschien is dat wel wat iedereen nodig heeft om een goede start te hebben. Net als ze halverwege de rij zijn, wordt het lokaal verlicht door een fel, wit licht. Het is niet de zon die over de horizon kruipt, maar het digibord dat aanflitst.

'Goodmorning!' De vrolijke stem van de joker schalt door de ruimte. De man staart hen vanuit een wazige webcam aan, met de zelfde plastic lach als de meeste tv-presentatoren. 'I hoped you slept well, because we have a very exciting day ahead of us.'

De stemming die enigszins gemoedelijk was, slaat direct om. De temperatuur in de ruimte lijkt te dalen. Terwijl de man zo breed lacht, heeft niemand in het lokaal een blije uitdrukking op zijn gezicht. Eliza en Miloux grijpen elkaars hand stevig vast en Luanna gaat wat dichter bij Amelia staan.

'We are going to play a game. But games are always more fun with more people, so some of you are going to be my special guests. However, if you are going to be rude and want to turn down my invitation, it is possible. Your lovely parents can pay a small fee and I will not punish you for not playing. Just give me their student number and they are free.' De man grijnst breed. 'So let's see who these lucky ones are, shall we?' Hij vouwt een kreukelig papier open en begint met het oplezen van de nummers.