Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 2.6 -

Lieke en Raoul stelden voor om te gaan kamperen. Ikzelf was het er niet mee eens, maar aangezien Koens blije reactie, durfde ik het niet te zeggen.

Koen besluit de intro te filmen en ik zit ernaast. Ik gaap en Robbie zegt: 'Hier is er eentje al helemaal klaar mee' Ik grinnik. In een tent slapen is niks voor mij. Ik vind het doodeng..

Als ik zie dat ik mijn tent ben vergeten, raak ik in lichte paniek. Iedereen ligt al in zijn tent en ik? Ja.. Ik zei dat ik moest plassen en dan ook mijn tent in ging. Die ik niet heb. Ik besluit mijn slaapzak uit te rollen en net wanneer ik erin wil gaan liggen, word ik bij mijn arm vastgegrepen. 'Niks ervan, dat gaan we niet doen' Zegt Raoul. Ik kijk geschrokken op. 'Pak je spullen, je komt bij mij in de tent. Dat past vast' Zegt Raoul. Ik knik klein en loop achter hem aan met mijn spullen. Als alles klaarligt, ga ik liggen en probeer te slapen. Ik weet niet hoe, maar dit doet me ergens aan denken..

Flasback:

'MATTHYAS MAARTEN HET LAM! HIERKOMEN!' Bulderd de coach. Ik kruip snel mijn tent uit en loop met trillende benen naar hem toe. Iedereen kijkt ons geschrokken aan. 'Je vader is er en je moet naar huis' Zegt de coach. Ik knik en pak snel mijn tas. Ik ren het terrein af naar zijn auto. Gelijk word ik bij mijn kraag vastgegrepen. 'Dacht je nou echt dat je op kamp mocht?' Zegt mijn vader lachend. 'Niemand zal je missen Maartje.. We hebben nu tijd voor ons 2en..' Zegt hij met een vieze grijns. Ik schreeuw.. Zo hard ik kan.. Maar niemand die me hoort..

Ik schiet overeind en een paniekaanval overheerst me. Ik adem zwaar en onregelmatig. Raoul komt gelijk overeind en buigt zich naar me toe. 'Matt, ben je oké?!' Vraagt hij geschrokken. Ik schud mijn hoofd en mijn ogen vullen zich met tranen. 'Ik moet gaan' Zeg ik snel en sta op om de tent uit te lopen. Gelijk word ik achteruit getrokken in Raouls armen. 'Laat me los' Zeg ik en probeer me uit zijn greep te halen, maar ik ben te zwak.. 'Ik krijg geen lucht!' Schreeuw ik, snakkend naar adem. Ik hoor een tent opengaan en meerdere mensen naar ons toerennen. Ik begin te hyperventileren.

Ik hoor onze tent opengaan en ik zie Robbie en Lieke in de opening staan. 'Gaat het goed hier?' Vraagt Lieke. 'Kunnen jullie even weggaan? Ik help hem wel' Zegt Raoul. Ze knikken en sluiten de tent.

Je bent aan het hyperventileren Matt. Kijk me aan' Zegt hij streng. Ik schrik en kijk hem aan, maar krijg mijn ogen niet gericht op hem. Ze schieten alle kanten op. 'Luister naar wat ik zeg en doe wat ik vraag, oké?' Zegt hij kalm. Meteen daarna voel ik Raouls hand op mijn borst. Ik schrik en voel dat ik alleen maar meer in paniek raak. Hij drukt me zachtjes op het bed. 'We gaan ervoor zorgen dat je weer rustig kan ademen, oké?' Zegt Raoul. Ik kan alleen nog maar snikken en kijk bang rond.

'Ik wil dat je mee ademt met het ritme van mijn hand, als dat niet gebeurd zul je druk voelen op je borst, begrepen?' Zegt hij. Raoul heeft door dat ik niet kan antwoorden en zegt: 'Ogen dicht Matt' Ik doe wat hij zegt. Gelijk probeer ik me te focussen op het ritme dat zijn handpalm aangeeft, maar ik voel me alleen maar onrustiger worden, omdat ik niks zie. Ik raak opnieuw in paniek en hoor dan: 'Matthyas, hier kijken' Gelijk open ik mijn ogen en zoek naar Raouls zijne.

Als onze ogen kruizen, kijkt hij me strak en rustgevend aan. 'Oké, kun je een paar dingen opnoemen die je nu ervaart?' Vraagt hij. 'Stress, stress, stress' Kraam ik uit als ik vermoeid mezelf verder in het kussen laat zakken. Opnieuw begin ik te trillen. 'Ehm oké, dat kan ook. Noem dan maar 5 dingen die je ziet' Zegt hij. Ik kijk zoekend rond en begin opnieuw in paniek te raken. 'Nee Matt niet wegkijken!' Zegt hij en draait mijn hoofd terug. Mijn ogen schieten nogsteeds alle kanten op. 'Matt ik zei dat je moest luisteren' Zegt hij streng. Gelijk kijk ik hem weer aan. 'Oké rustig Matt. Dit gaat niet werken. Kun je het nog 1 keer proberen? Het hoeft niet juist te zijn.' Zegt hij doordringend. 'Jou, de slaapzak, tent, rugzak, jou, je hand, slaapzak' Ratel ik door. 'Rustig Matt, je zit al over de 5. Verder deed je het heel goed, focus nog 1 keer op mijn hand' Zegt hij kalmerend. Opnieuw sluit ik mijn ogen. Zijn ritme is rustig en kalmerend. Hij drukt zachtjes op mijn borst en ik voel mijn ademhaling regelmatiger worden.

Raoul haalt langzaam zijn hand weg en ik voel dat ik weer zelfstandig kan ademen. Langzaam open ik mijn ogen en ik zie Raoul zitten. Ik zucht opgelucht en vlieg dan Raoul om de hals. 'Heel erg bedankt Roel' Zeg ik dankbaar. Hij aait over zijn rug en zegt: 'Geen probleem maatje' Dan komen Lieke en Robbie de tent weer in. 'Gaat het weer Matt?' Vraagt Robbie gelijk. Ik knik zachtjes. Raoul heeft mij ondertussen losgelaten en is weer op zijn eigen slaapzak gaan zitten. Lieke gaat naast Raoul zitten en Robbie trekt mij in zijn armen, die naast me is komen zitten op de slaapzak. 'Wat gebeurde er?' Vraagt Lieke. 'Ik weet het niet, opeens begon hij te hyperventileren.' Zegt Raoul. 'Flashback' Zeg ik zacht. 'Och liefie toch' Zegt Robbie die me over mijn rug aait. 'Probeer maar te slapen, wij zijn bij je' Zegt de Brabander lief en stopt me in. Hij geeft me nog een kusje. Ik draai me op mijn zij, waarna ik al snel weg ben.

Pov Robbie:

Ik geef Matthy nog een kusje en hij draait zich op zijn zij. Dan kijk ik naar Lieke en ze kijkt mij ook aan. 'Matthy toch' Zegt ze dan, als we kijken naar de blonde jongen die al diep weg is. Raoul knikt. 'Laten wij dan ook maar gaan slapen' Zeg ik tegen Lieke. Ze knikt en zegt nog tegen Raoul: 'Let je wel op Matt?' Raoul knikt en geeft haar nog een kusje, waarna we de tent uitlopen. 'Slaaplekker!' Zeg ik nog. 'Jij ook!' Antwoord ze. Ik glimlach en we lopen dan naar onze tenten.

~wij zijn bij je...