Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 10 -

'Matthy wat doe je nou!' Hoor ik mijn vader schreeuwen vanaf de zijlijn, omdat ik over de bal heen struikelde. De tegenstander rent lachend weg met de bal. 'Wat een mislukkeling ben jij!' Hoor ik mijn vader opnieuw schreeuwen. Ik loop her veld af, omdat ik word gewisseld. Mijn vader trekt me gelijk mee achter een muur. 'Jij lelijke dikzak' Zegt hij en geeft me 2 harde trappen. Ik buig voorover van de pijn. 'Je ziet maar hoe je thuis komt' Zegt hij en loopt weg. Tranen lopen over mijn wangen...

'Matthy, weet je wel wat je met ons doet? Je maakt ons kapot als gezin' Huilt mijn moeder. 'Maar dat heb ik nooit gedaan! Papa liegt!' Zeg ik huilend. Ik zie mijn vader grijnzen. 'Dus nu zeg je dat wij liegen?!' Zegt mijn vader boos, wanneer mijn moeder hem aankijkt. Ik kijk naar de grond. Gelijk krijg ik een keiharde klap...

Ik schreeuw, zo hard als ik kan om uit deze nare plek te komen..

Ik schrik wakker en zie Robbie bezorgd naast me zitten. De tranen lopen nog over mijn wangen. Waarschijnlijk heb ik echt geschreeuwd.. Ik kijk naar mijn handen die enorm trillen. Ik snak naar adem. 'Matthy, het was maar een droom' Zegt Robbie zacht, terwijl hij met zijn hand door mijn haren gaat. Ik knik en kom rustig op adem. Opeens schiet ik overeind als ik me iets besef. Is dit waarvan ik mijn trauma heb opgelopen?!

Pov Robbie:
Ik heb zo'n vermoeden dat zijn droom over zijn trauma ging.. Maar ik weet het niet zeker.. Ik duw Matt zachtjes weer op het bed. 'Doe eens rustig druktemaker' Zeg ik lachend. Hij grinnikt en kijkt me dan aan. Ik glimlach en trek hem in mijn armen.

Pov Matthy:

- tijdskip -

Robbie is naar zijn familie in Eindhoven, omdat zijn moeder jarig is. Hij zei tegen mij dat als het niet ging, ik hem moest bellen. Ik zit nu op de bank tv te kijken, tot ik opeens een berichtje van Raoul in de Bankzitters app krijg:

Raoul:
Hey bro's! Vanavond uit eten gaan?

Koen: Ah ja lekker! Ik rijd wel mee met Robbie en Matthy dan, ben nu toch in de buurt van hun huis.

Robbie:
Ik ben op de terugweg van mijn ouders. Ik vind het prima. Hoe gaat het thuis Matthy? En stem je ermee in?

Matthy:
Ja gaat prima.. Alleen een beetje hoofdpijn, maar voor de rest voel ik me goed genoeg om mee te gaan.

Koen:
Als 't niet gaat moet je het zeggen hé, dan ben ik er binnen 5 minuten.

____________________________

Er belt iemand aan, waarschijnlijk Koen. Ik wou net typen dat alles goed gaat. Ik doe open, toch had ik nu liever Koen gezien.. Want wie er nu staat, is iemand die ik het liefst nooit meer had willen gezien...

Pov Koen:
Matthy is online, maar negeert me.
Dat doet hij nooit. Ik app Robbie dat ik het niet vertrouw en hij geeft aan dat hij ook onderweg is. Ik besluit naar zijn huis te rijden, zijn deur staat open, wat raar. Ik stap uit en ren naar binnen, maar wat ik dan zie...

Pov Matthy:
'W-wat doe je hier?' Zeg ik zacht. De jongen duwt me aan de kant en loopt naar binnen. 'Ik heb gehoord dat je homo bent' Zegt Thomas, terwijl hij me doordringend aankijkt. Ik slik. Dan duwt hij me tegen de muur. 'Als ik praat, dan kijk je me aan en antwoord je.' Zegt hij boos. Hij is nog steeds zo ijzig als vroeger. Zijn hand gaat over mijn lichaam naar beneden. Ik slik en begin zwaar te adem. 'Nog steeds zo'n makkelijk doelwit als vroeger' Zegt Thomas met een grijns, waarna hij keihard in mijn lul grijpt. Ik begin gelijk naar adem te snakken en hij kijkt me indringend aan. 'Homo's vinden dat toch fijn? Hm?' Zegt hij lachend, terwijl hij zijn grip versterkt. Ik snak nog heviger naar adem, omdat ik amper lucht krijg door de stress. 'Matthy toch, je bent echt niks veranderd' Zegt hij, terwijl hij mijn kin verder naar boven drukt. Ik slik hevig en probeer rustig te blijven. Mijn lul is enorm pijnlijk, door zijn hand die hem nog steeds vast heeft.
Net wanneer hij iets wilt zeggen, komt er iemand binnen, maar ik kan niet zien wie.. 'MATTHY' Schreeuwt diegene. Ik voel een keiharde stomp in mijn buik en dan word Thomas van me weg getrokken, waarna ik gelijk in mekaar zak. Ik sluit mijn ogen en snak hevig naar adem. Ik adem alweer een beetje regelmatiger, dus open mijn ogen en hoor harde klappen en dan iets vallen, waarna er nog een persoon binnen komt en naar me toe loopt. Ik sluit opnieuw mijn ogen en duik weg, waarna ik een arm voor mijn gezicht doe, ter verdediging. 'Hey rustig, ik doe je niks' Zegt een bekende stem, die mijn arm naar beneden drukt. Ik open mijn ogen en kijk recht in de vertrouwde ogen van Robbie. Ik begin te snikken en Robbie omhelst me. 'Shh, hij is weg, Koen was er net op tijd' Zegt Robbie. Ik verlos me uit de knuffel en kijk hem vragend aan. 'Koen?' Vraag ik dan. 'Ja?' Hoor ik van achter me. Ik kijk achterom en zie Koen staan met een blauw oog en een bloedneus. 'Dus jij was diegene die net op tijd binnen kwam?' Vraag ik dan. Ik wist wel dat er iemand binnen kwam, maar niet dat hij dat was. Hij knikt. 'Je ziet er echt niet uit, Koen. Maar kan iemand me uitleggen wat er is gebeurd?' Zegt Robbie dan. 'Ik kwam binnen en zag een jongen die Matthy keihard tegen de muur aan had geduwd. Toen hij mij zag, stompte hij hem keihard in de buik en ik drukte hem dus bij Matthy weg. Gelijk zakte Matthy in elkaar en net toen ik hem wou helpen, kwam die jongen op mij af en sloeg me keihard, toen trapte ik hem terug en liep het een beetje uit de hand. Uiteindelijk had ik hem onder mijn handbereik en sleepte hem het huis uit en toen kwam jij.' Zegt Koen. Robbie knikt. Gelijk daarna kijken ze mij aan. 'W-wat?' Zeg ik dan. 'Kun je ons uitleggen wat er gebeurd is?' Zegt Robbie dan. Ik kijk naar de grond. 'Kom, laten we eerst even naar de bank toe lopen.' Zegt Koen. Ik knik en wil opstaan. 'Auw *griep* zooi' Zeg ik dan en laat mezelf weer op de grond zakken. 'Gaat het?' Vraagt Rob bezorgd. Ik schud mijn hoofd en voel de tranen al prikken. Robbie tilt me op naar de bank en zet me dan neer, waarna Koen en Robbie ook op de bank komen zitten.  'I-ik-' begin ik en kijk naar de grond. Alle herinneren van vroeger komen weer naar boven.

'Oh daar heb je hem weer hoor' Zegt Thomas lachend tegen zijn vrienden. Ik loop stil langs ze. 'Net zo stil als altijd' Zegt een vriend van hem. Iedereen begint te lachen. Ik loop naar mijn kluisje en leg mijn boeken erin die ik niet nodig heb. Ik doe hem dicht en wil naar mijn lokaal lopen, als Thomas me terugtrekt. 'He he we hadden niet gezegd dat je weg mag lopen' Zegt hij grijnzend. Ik slik. 'Denk je echt dat je vrienden je komen helpen?' Zegt hij lachend. Zijn vrienden beginnen ook te lachen. 'Ohja je hebt geen vrienden' Zegt hij en barst in lachend uit. Dan gooit hij me tegen de kluisjes aan en loopt weg..

En al die littekens zitten er nog steeds op mijn rug, van hoevaak hij me wel niet tegen de kluisjes aan heeft gesleurd..

Veel is sindsdien ook niet veranderd, want ik ben nog altijd de stille en durf nog steeds niet erg snel van me af te bijten.. En dat allemaal door mijn verleden, die me nog altijd raakt..

Robbie schudt me door mekaar en ik schrik op. 'Gaat het?' Zegt hij dan. Ik knik. 'Kun je het al uitleggen?' Zegt Koen voorzichting. Ik kijk naar de grond en knik. Ik leg uit wat er was gebeurd en mijn verleden met hem. Robbie kijkt me geschrokken aan en Koen kijkt boos. 'Hoe de fuck kon hij jou dat aandoen net?! Je had flauw kunnen vallen door je ademtekort!' Zegt Koen bezorgd en boos tegelijk. Ik kijk naar de grond. 'Maar dat is niet alles Matthy. Ik zie het aan je' Zegt Robbie die een hand op mijn bovenbeen legt. 'Thomas kende mijn vader heel goed en ik denk dat dit gepland was..' Zeg ik zacht. 'Hoe bedoel je je vader?' Zegt Koen. Kut.. 'Nou ik ben uit huis gezet door mijn vader, omdat hij mijn moeder altijd voorloog en deed alsof ik alles had gedaan..' Zeg ik zacht. 'Wat gedaan?' Vraagt Robbie. Ik leg alles uit over mijn vader. (Uitleg staat bovenaan dit deel) Ze knikken en Robbie sluit me voorzichtig in zijn armen. 'Is dat waarom je ons niet wilt verliezen?' Zegt Robbie dan. Koen kijkt ons vragend aan. 'J-ja' Zeg ik zacht. Koen besluit er maar niet op in te gaan en ik blijf rustig in Robbies armen liggen. 'Ik ga mijn gezicht schoonmaken' Zegt Koen lachend. Ik knik en Robbie grinnikt. 'Maar hoe bedoelde je gepland?' Zegt Robbie dan. 'Nou sinds ik zo'n succes heb in mijn leven, wil mijn vader me waarschijnlijk terugpakken en heeft hij waarschijnlijk Thomas, die jongen dus, gevraagd om dit te doen..' Zeg ik zacht. Hij knikt. 'Maar wat een eikel om je zo'n pijn te doen, dat heb je nooit verdiend' Zegt Koen die aan komt lopen met wat drinken. Ik pak het aan en knik dan. Ik drink het glas gelijk leeg. 'Maar laat me nooit meer alleen Rob' Zeg ik zacht en knuffel hem stevig, alsof ik hem elk moment kan verliezen. 'Sinds dit zou ik dat ook nooit meer durven hoor' Zegt hij serieus. 'Oké ik ben er ook nog hoor" Zegt Koen lachend. Ik laat Rob los en kijk hem aan. 'Bedankt dat je er op tijd was' Zeg ik dan met een kleine glimlach. Hij glimlacht terug. 'Voor mijn beste maatjes altijd' Zegt hij.

~voor mijn beste maatjes altijd..