Gevoelens voor je beste vriend

- hoofdstuk 21 -

We hebben een creators wedstrijd en daarna een meet and greet als afsluiting. Ik sta ondertussen mijn haar te doen, waar ik nog nooit zo lang over heb gedaan. Dan komt Rob binnen. 'Lukt het liefie?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik help je wel' Zegt hij en doet wat gel op zijn handen, terwijl hij mijn haar doet. Gelijk zit het goed. 'Hoe dan?!' Zeg ik verbaasd. Hij lacht en haalt zijn schouders op, waarna hij zijn eigen haar doet. Gelijk daarna doen we onze jassen aan, stappen in de auto en rijden we door naar de wedstrijd.

- tijdskip

Ondertussen zijn we al midden in de wedstrijd. Ik heb al de hele dag niet gegeten door de stress van afgelopen dagen. Als ik het probeer, krijg ik amper een hap door mijn keel. en ik ren achter de bal aan, maar voel mezelf licht worden in mijn hoofd. 'Kut kut kut kut' vloek ik en strompel het veld af. Iedereen kijkt me verbaasd aan en ook alle fans zijn stil. Ik grijp mezelf vast aan de dugout. 'Niet nu Matt..' Zeg ik zacht tegen mezelf. Ik laat mezelf op de grond zakken en buig voorover, waarna ik op mijn knieën leun. Roy komt naar me toe lopen. 'Wat doe je nou!' Zegt hij. 'Ik had het gevoel dat ik flauw ging vallen, sorry' Zeg ik zacht. 'Nou gaat het weer? Zo ja, dan hup het veld in' Zegt hij. Ik knik en ren snel het veld weer in. Gelijk loopt Raoul bezorgd naar me toe. 'Wat gebeurde er maatje?' Vraagt hij. Ondertussen rennen we wel verder, anders word Roy sowieso boos. 'Ik dacht dat ik flauw ging vallen' Zeg ik. Hij knikt.

Het is een kwartier later en ik heb de bal, net wanneer ik wil trappen, word alles zwart voor mijn ogen. Van schrik val ik over de bal heen en beland met een harde klap op de grond en dat is het laatste wat ik voel..

Pov Raoul:
Ik zie Matthy op de grond belanden, hij is flauwgevallen. Sowieso heeft hij alweer niks gegeten. Ik ren naar hem toe en draag hem het veld af. Ik loop met hem naar de kleedkamer en net als ik hem neerleg, komt hij alweer bij. Ik pak een broodje uit mijn tas. Hij kijkt verward rond. 'Waar ben ik?' Vraagt hij. 'In de kleedkamers' Zeg ik. Hij kijkt nog een keer rond. 'Je was flauwgevallen' Zeg ik. Expres zeg ik er niet bij waarom, omdat hij anders in paniek zou raken. Vooral omdat hij dan zou vragen hoe ik het weet en dan helemaal panisch raakt. Hij knikt maar gewoon. Ik hou het broodje naar voren en hij kijkt ernaar alsof het een spook is. 'I-ik hoef niet' Zegt hij. 'Toch eet je hem op' Zeg ik simpel en hou hem dichter naar hem toe. Hij leunt wat naar achter en schud zijn hoofd snel. 'Je gaat eten' Zeg ik bevelend. 'I-ik hoef echt niet' Zegt hij. 'Ik vroeg niet of je wou of niet, want je gaat hem gewoon eten' Zeg ik. Hij schud zijn hoofd. 'Nee Roel nee..' Zegt hij en begint te snikken. Ik schrik van zijn reactie en geef het op. Ik leg het broodje weer in mijn tas en ondertussen is Matthy de kleedkamer uitgerent en ik ren hem snel achterna. Hij wilt net het veld weer inlopen, omdat Roy hem er weer in wou zetten, maar ik trek hem snel terug. 'Jij gaat niet spelen' Zeg ik. 'Laat me gewoon los' Zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd. Hij duwt mij weg, maar ik duw hem net zo hard terug. 'Raak me niet aan!' Zegt hij. 'Doe niet zo' Zeg ik en trek hem van het veld weg. 'Ruzie maken doen we buiten het veld' Horen we de verslaggever zeggen. 'Ruzie?' Zegt Matthy vragend. Ik haal mijn schouders op. Voor mij en Matthy is dit geen ruzie, meer een welles niettes spel. 'Matt ik wil alleen het beste voor je, je kunt gewoon beter nu even niet spelen tot je gegeten hebt' Zeg ik. Hij zucht, maar geeft toch toe en we gaan in de dugouts zitten.

Pov Matthy:

De wedstrijd is afgelopen en ik en Raoul lopen de afgehuurde zaal in die speciaal is gehuurd voor de meet en greets. Robbie en Koen hebben we nog niet gezien, dus we kijken rond tot we een grote poster met 'bankzitters' zien staan, we lopen er heen en zien Koen en Robbie nog niet. Gelijk gaan we ervoor staan en kijken op onze mobieltjes, totdat de fans binnen worden gelaten. Ik en Raoul kijken mekaar aan en dan komen er een hele hoop fans op ons aflopen. 'Yo boys!' Zegt Koen die nu ook aan komt lopen met Robbie. Er komt een meid van 14 naar me toe gelopen en vraagt of ik op haar shirt wil schrijven. 'Jahoor! Een handtekening?' Vraag ik. Ze knikt. Ik pak haar shirt vast en zet mijn handtekening erop. 'Zou ik ook nog een foto mogen met jou en Robbie?' Vraagt ze verlegen. Ik glimlach en roep Robbie. Hij komt gelijk aanlopen. 'Wat is er?' Vraagt hij met een glimlach. 'Ze wilt een foto met ons 2en' Zeg ik. Robbie knikt en we draaien ons naar haar vriendin toe die de foto gaat nemen. Het meisje gaat tussen ons in staan en we steken onze duim op. Ze doet hetzelfde en dan knikt haar vriendin dat de foto is gemaakt. 'Toppie!' Zeg ik. 'Bedankt' Zegt het meisje, waarna Robbie nog zijn handtekening zet en ze dan weglopen. We lopen weer naar Raoul en Koen toe, die nog bezig zijn. Opeens rennen er 5 hysterische meiden op mij en Robbie af. 'O mijn god wat gebeurde er op het veld?!' Gilt er 1. Ik raak wat zenuwachtig door het drukke gedoe en Robbie ziet het. 'Meiden doe eens rustig!' Zegt hij een beetje geïrriteerd. Gelijk kijken de meiden hem verbaasd aan. 'Nou.. We zijn alleen benieuwd' Zegt een meid. 'Nou maar het gaat jullie vrij weinig aan' Zegt Raoul die aan komt lopen. Ze zuchten en lopen dan heupwiegend weg. Ik blijf verbaasd achter. 'Dat was raar..' Zegt Koen. We knikken. De rij met fans kijken ons verbaasd aan en ik wenk dat er weer 4 mogen komen. Gelijk lopen er 4 op ons af en ik maak nog een paar foto's en zet nog een paar handtekeningen. Terwijl ik een handtekening zet, staat Robbie naast me een foto te maken met een andere meid. 'Ik denk niet dat ik dit vol ga houden tot het eind van de avond hoor' Zeg ik vermoeid. 'Ga zo maar terug naar de kleedkamers' Zegt Raoul die langsloopt. 'Wat is er aan de hand?' Zegt het meisje van ongeveer 16 ofzo, waarbij ik een handtekening zet. Ik ga weer rechtop staan en kijk haar even aan. Je ziet wel dat fans zich echt veel bezig houden met hun idools, vooral degenen die snappen dat wij ook gevoelens hebben natuurlijk. Al die 10 jarige fans die hebben daar geen besef van lijkt mij. 'Ehm..' Begin ik, terwijl ik twijfel. Ondertussen is iedereen al bijna bij ons weg en sta ik hier alleen nog maar met haar, nog 2 meiden die op dit moment bij Koen staan en de andere boys. 'Matthy, iedereen ziet in de video's dat er wat is met jou' Zegt ze bezorgd. Dat een fan zoveel om je kan geven, had ik me nooit beseft. 'Weet ik, maar ik heb liever niet dat de hele buitenwereld het weet' Zeg ik twijfelend. 'Matt, ik zit op jouw oude school en ken je wel langer dan vandaag hoor, we hebben meerdere keren samen de aula moeten vegen aan het eind van de dag, omdat we het lokaal weereens uit waren gestuurd voor geen reden. Trouwens ik ben Rachel' Zegt ze. 'Oh echt?' Vraag ik. Ze grinnikt. 'Oké, maar ja het is gewoon meer dat ik de laatste tijd niet zo lekker in mijn vel zit en snel doodop ben door de stress' Zeg ik zacht. Ze knikt. 'Het blijft tussen ons, oké?' Zeg ik. 'Tuurlijk! Ik zie je hopelijk nog een keer verschijnen?' Zegt ze. Ik knik en geef haar nog een knuffel. 'Doei!' Zeg ik en ze zwaait nog een keer en loopt dan naar haar vriendinnen op een afstandje, die haar gelijk vragend aankijken. Ze haalt haar schouders op en loopt dan weg, haar vriendinnen volgen haar vragend. Ik ben blij dat ze niks zegt. Ik glimlach en loop dan naar de boys, die ondertussen al op mij stonden te wachten. 'Ik zweer jij bent zo schattig met de fans' Zegt Robbie. Ik grinnik. 'Ik heb een stukje gefilmd voor het bankzitters account op Instagram en het ziet er zo leuk uit, vooral die knuffel die jij dat meisje gaf' Zegt Raoul. Ik glimlach en schud mijn hoofd, ze moesten eens weten wat zij nu weet..