Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 6 -

Ik word wakker naast Robbie. Ik draai me naar hem om en kruip zachtjes tegen hem aan, waarna ik mijn hoofd op zijn borstkas leg en weer probeer te slapen. Tot ik me besef dat de andere jongens elk moment binnen kunnen stormen en niemand weet nog dat wij iets hebben.. Ik kruip snel weer naar de andere kant van het bed. Even later voel ik iemand bewegen naast me en ik kijk om. Robbie is wakker en kijkt me met een kleine glimlach aan. Ik draai me gelijk om in zijn richting en glimlach terug. Dan kijk ik op de wekker en zie dat het bijna half 10 is. 'Ik ga me aankleden' Zeg ik dan zacht. Hij knikt en ik sta op. Ik voel zijn ogen in mijn rug prikken en ik huiver een beetje, terwijl ik kleren pak uit de kast. Hij grinnikt en ik kijk vragend achterom. 'Huiverde je nou door mij?' Zegt hij lachend. Ik zwijg en kleed me om. Hij loopt lachend naar me toe en slaat zijn armen om me heen. 'Wat een verlegenheid' Zegt hij grinnikend. Ik zwijg en leg mijn hoofd in zijn nek. 'Jij doet er tenminste niet moeilijk over' Zeg ik zacht. 'Omdat je dat niet verdiend lief. Ik hou van je zoals je bent' Zegt hij met een lieve glimlach. Ik glimlach verlegen terug, maar dan hoor ik iemand op de deur kloppen. Ik verlos me uit zijn grip en loop naar de andere kant van de kamer. Hij kijkt me raar aan en ik kijk verlegen weg. 'Binnen' Zegt Rob dan. 'Yo, ja zijn jullie klaar?' Vraagt Koen die in de deuropening staat. We knikken.

We lopen de woonkamer in en gaan aan de eettafel zitten, waar de rest al zitten. Ik en Rob hadden overlegd het hun te vertellen. Onder het middag-eten zit ik er al de hele tijd gespannen bij. Raoul geeft me af en toe vragende blikken. Ik heb ondertussen nog geen hap door mijn keel gekregen. Wanneer iedereen het op heeft, (behalve ik natuurlijk.) Staat Rob op en die trekt mij ook omhoog, waardoor door ik half over de stoelpoot flikker, maar toch rechtop blijf staan en eventjes wankel, maar dan mijn evenwicht gelukkig terugheb en zenuwachtig naast hem sta. 'Ik en Matthy wouden wat zeggen' Begint Robbie. Ik kijk naar de grond, want mijn schoenen zijn opeens heel interessant. 'Ik en Matthy hebben een relatie, niet vriendschappelijk, maar in de liefde' Verteld Robbie kan. Ik knik klein. Raoul zit met tranen in zijn ogen en staat op. Hij omhelst ons strak en dan komt Koen ook aangelopen die ons feliciteert en dan zegt: 'Ik support jullie' Ik glimlach. Milo kijkt ons boos aan en blijft zitten, waardoor mijn glimlach gelijk verdwijnt en ik weer snel ga zitten. 'Nou dus dit was het? Jullie gaan onze vriendschap letterlijk weggooien?' Zegt Milo tegen ons. Ik kijk hem vragend aan. 'Je weet best wat ik bedoel homo' Zegt hij nijdig. Ik kijk naar de grond. 'Jezus Matthy, doe niet alsof jij weer de zielige bent' Zegt hij boos en slaat op de tafel. De jongens kijken Milo boos aan. 'Doe eens normaal tegen Matthy' Zegt Koen boos. 'Je ziet toch duidelijk dat hij het niet snapt' Vervolgt Raoul. 'Omdat hij gewoon een domme homo is' Zegt Milo sissend. Ik kijk naar Rob en zucht zachtjes. De stress begint me weer op te lopen. Robbie knikt en ik sta op, waarna ik naar buiten oop. Ik hoor allemaal geruzie achter me, maar loop gewoon door.

'Had hij het nou maar niet verteld' Zeg ik zacht tegen mezelf als ik buiten loop. Vroeger heb ik een therapie gehad om jezelf te beheersen, maar dat heeft niet geholpen. Nog steeds loop ik dagelijks met al die last op mijn schouders. Ik trap agressief tegen een bosje en wil verderlopen totdat iemand me aan mijn arm omdraait. Het is Koen-

Pov Koen:

Matthy loopt het huis uit en Milo wilt hem volgen. Ik trek hem agressief terug en sla hem een keer. 'Jij blijft bij hem uit de buurt of het gaat niet goed aflopen met jou' Spuug ik uit. 'Dat bepaal ik zelf wel' Antwoord hij. Opnieuw sla ik hem fiks en duw hem weg, waarna ik snel achter Matthy aanren. Ik zie hem lopen en dan agressief tegen een bosje aantrappen. Ik pak hem bij zijn arm. 'Matthy gaat het?' Vraag ik bezorgd. 'Prima..' Zegt hij zacht. 'Ik vind het knap dat je het durfde te vertellen.' Zeg ik. Hij glimlacht en ik geef hem een snelle bro-hug. Opeens hoor ik geschreeuw vanuit ons vakantiehuisje. Dan zie ik Milo naar ons toe rennen. Matthy's ogen stralen paniek uit en ik loop naar Milo toe. 'Jij blijft van hem af hé' Zeg ik. 'Hij is hier wel degene die onze hele vriendschap verpest en daar zal hij voor boeten.' Antwoord Milo fel. 'Jonge er is helemaal niks verpest. Enige persoon die hier verpest is ben jij' Antwoord ik. Als blikken konden doden was hij dood geweest. 'Donder op nou, ga niet alleen op Matthy. Volgensmij ben je gewoon bang en durf je alleen tegen degene waarvan je verwacht dat die je nooit iets aan zou doen' Zeg ik dan uitdagend.

Pov Matthy:
'Donder op nou, ga niet alleen op Matthy. Volgensmij ben je gewoon bang en durf je alleen tegen degene waarvan je verwacht dat die je nooit iets aan zou doen' Zegt Koen dan uitdagend tegen Milo. Dit raakt me, denkt hij echt dat ik zo ben? Ik ben boos en gekwetst tegelijk. Ze blijven maar tegen mekaar schreeuwen, totdat ik er klaar mee ben en Koen aan de kanten druk en Milo een keiharde klap in zij gezicht geef. 'EN NU DONDER JE OP! ALS IK JE NOG 1 KEER ZIE BEN JE DOOD, BEGREPEN?' Schreeuw ik boos. Milo schrikt en deinst achteruit, waardoor ik een stap naar voren doe en dan loopt hij snel weg. Ik zucht opgelucht en kijk dan naar mijn handen die keihard trillen. Koen staart me met open mond aan en Raoul en Rob staan in de deuropening ook verbaasd toe te kijken. Ik ren naar Rob toe en omhels hem stevig, alsof ik hem elk moment kan verliezen. Rob omhelst me een beetje geschrokken terug. Ik tril nog steeds, omdat ik schrok van mijn eigen uitval tegen Milo. 'Hey maatje ik vond het echt knap van je hoor.' Hoor ik Koen zeggen die een hand op mijn schouder legt. Ik laat Rob los, die ik haast plat heb geknuffeld. Raoul knikt instemmend naar Koen en ik glimlach klein. 'Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, Milo had het verdiend' Zegt Robbie met een glimlach. Ik glimlach terug en we lopen naar binnen. Ik praat weinig, dus ik snap de reacties van de jongens wel, ze waren echt verbaasd en het zag er best lachwekkend uit. We gaan op de bank zitten en Koen begint te vertellen over video-ideeën en dat we morgen 3 optredens achter mekaar hebben. Ik lig tegen Robbie aan met mijn hoofd op zijn schouder. Rob heeft een arm om me heen geslagen en zit rustig te luisteren naar Koen. Het is wat raar om dit te doen waar de jongens bij zijn, maar gelukkig vinden ze het prima. 'Dus, wat vinden jullie ervan? Morgen de optredens en over 1 week een video opnemen?' Zegt Koen tot slot. Iedereen knikt. Ik kijk naar de grond, wil ik wel 3 optredens geven? Ik vind 1 al zenuwslopende genoeg, laat staan 3.. Ik begin alles op te noemen in mijn hoofd wat fout kan gaan Ik ga rechtop zitten en doe mijn handen in mijn haar. Stel dat... Nee Matthy hou op met denken. Ik wil schreeuwen, maar er komt niks uit mijn mond. Leef ik überhaupt nog?! Waarom is het zo stil?! 'MATT' Hoor ik iemand roepen. Ik schrik uit mijn gedachten en zie Koen nog steeds op dezelfde plek als eerst staan. 'Gaat alles goed?' Vraagt hij dan. Ik knik en zucht diep. 'Kan niet beter' Mompel ik, maar blijkbaar hard genoeg zodat iedereen het heeft gehoord en ze me nu allemaal opnieuw aankijken. 'Oh-' Zeg ik zacht. 'Matt, wat er nou?' Vraagt Rob. 'Onze optredens..' Zeg ik zacht tegen hem. 'Oh ik snap het al, je denkt er teveel over na hé?' Antwoord hij. Ik sla mijn ogen neer. 'Komt goed' Zegt hij met een glimlach. Ik knik, was dat maar zo. Koen en Raoul kijken ons vragend aan. 'Matt is zenuwachtig' Zegt Rob. Koen en Raoul snappen gelijk waarom en knikken. 'Komt goed, desnoods doe je alleen de 1e twee optredens mee?' Stelt Koen voor. Ik haal mijn schouders op. Wat heb ik er zin in..